" ပန်းလေးတစ်ပွင့် ဖြစ်ခဲ့သည်" [ Zaw × Uni ]

အပိုင္း ( ၂၅ )

အခင္းမျဖစ္ပြားမွီ နာရီဝက္အလို..။

" ေျပာ.. ကိုကို႔ကေလးေလး.. "

အိမ္တြင္းပစၥည္းေလးတစ္ခ်ိဳ႕ ၀ယ္ယူဖို႔အတြက္ ကားေပၚတတ္လိုက္တဲ့ ေဒါက္တာဂင္မင္ေဆာ့က တဒီးဒီး၀င္လာတဲ့ ဖုန္းေလးေၾကာင့္ ၿပံဳးၿပီး ဖုန္းစပီကာကို ဖြင့္ေျဖလိုက္တယ္၊တဖက္ကေန မနာလို၀န္တိုေနတဲ့ ေပါက္စေလးက စကားနာတန္းထိုးေတာ့တာပဲ...

"အိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္း ေပ်ာ္ေနတယ္ေပါ့.. ဟြန္႔
သူမ်ားေတြမ်ား တာ၀န္ခ်ိန္နားေတာ့ေကာင္းလိုက္တာေနာ္ "

" အဟား .. မေပ်ာ္ရပါဘူးဗ်ာ "

ဆရာ၀န္ေပါက္စေလး စိတ္ႀကိဳက္ေ႐ြးၿပီး ၀ယ္ခဲ့တဲ့ ကားအနီေလးက ဆိပ္ၿငိမ္တဲ့ရက္ကြက္ထဲကေန ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထြက္လာတယ္၊ လူအသြားအလာရွင္းမရွင္း ၾကည့္ၿပီး ဂရုတစိုက္ေမာင္းတဲ့ မင္ေဆာ့က တစ္ဖက္က အသံေသးေသးေလးကို ေစာင့္လို႔ေနတယ္၊

" ဒီေန႔ ညဆိုင္းမရွိဘူး .. "

" ဟုတ္လား.. အဲ့တာဆိုလိမ္လိမ္မာမာေနၿပီး တာ၀န္ခ်ိန္ၿပီးရင္ ဖုန္းဆက္ေနာ္.. လာႀကိဳမယ္၊ "

မီးနီေနတာေၾကာင့္ ကားကို ဘရိတ္ထိန္းလိုက္တယ္၊ ပလက္ေဖာင္းေပၚက လူသြားလူလာကို လွမ္းၾကည့္မိတုန္းမွာ.. သူ႔လိုပဲ ခ်စ္သူနဲ႔ ဖုန္းေျပာေနပံုရတဲ့ လူလတ္ပိုင္းအမ်ိဴးသားတစ္ေယာက္ကို လွမ္းျမင္လိုက္ရတယ္၊ တစ္ဖက္က ခ်စ္သူက အသည္းယားဖြယ္ စေနာက္တယ္ထင္ပါတယ္၊ ေျခေထာက္ကို မသိမသာေလးေဆာင့္လိုက္ရင္း မေက်မနပ္ပံုစံျဖစ္သြားမွ နႈတ္ခမ္းေလးက လည္ျပန္ၿပံဳးလာတယ္၊

လူေတြက အခ်စ္နဲ႔ေတြ႕တဲ့အခါ အလွပဆံုး၊အေပ်ာ္႐ႊင္ဆံုးေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္ထင္တယ္၊ ခ်စ္ရသူနဲ႔ အတူတကြမ်ွေ၀ခြင့္ရတဲ့ ေသးငယ္တဲ့အခိုက္အတန္႔ေလးေတြကအစ တန္ဖိုးရွိတယ္၊ ခ်ိဳၿမိန္တယ္၊ ေတာက္ပတယ္၊

" ကိုကိုးး .. ညစာခ်က္ေကြၽးမွာလား "

ဂ်ံဳေဒးေလးရဲ႕ အသံထြက္လာတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ မီးစိမ္းသြားတဲ့အခ်ိန္က ကြက္တိပါပဲ၊ ေဘးဘီ၀ဲယာကို ေသခ်ာျပန္စစ္ ဘရိတ္ကိုလႊတ္ၿပီး ကားကိုအရွိန္တင္လိုက္တဲ့ မင္ေဆာ့က သူ႔ရဲ႕အသည္းအသက္ရဲ႕ ပူဆာမႈကို ရယ္သံေလးေနွာလို႔ တုံ႔ျပန္တယ္၊