My Angel (KathNiel)

6 ♥

Daniel's POV

Banas!!! Banas talaga!!!! Tinawagan ako ni mommy ng dahil lang sa hindi nya ma-contact yung letseng yun. Hayyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy!!! BANAS TALAGA! Badtrip. Pero teka..... Nakabunggo ko pala kanina yung kath na yun. napaka-arte pa naman nun! Tsk. 

"Oh daniel! Ano ba! Pinauwi kita dito para tulungan mo 'ko! Eh halos wala ka namang ginagawa! Nakahiga ka lang jan.." Mommy. Eh kasi nakahiga ako sa sofa. eh letse naman kase! Ano ba naman! Akala ko pa naman napaka importante tas.... pshhh!!!!!

"Eh kasi naman ma. Akala ko naman kung anong importante yang bagay na yan kaya mo 'ko pinauwi at mangiyak-ngiyak ka pa sa phone habang kausap kita. tapos ngayon Dahil lang pala sa nawawalang bata? ano ba naman..."

"Jusko Daniel! LANG?! Anong lang pinagsasa-sabi mo dyan?! Pinsan mo yun! Hanggang ngayon ba galit ka pa rin sa kanya?! Utang na loob naman Daniel!"

"OO MA! GALIT PA RIN AKO SA KANYA! AT HINDING-HINDI MAGBABAGO YUN!!!!" sigaw ko at umakyat na ng tuluyan sa kwarto..

***

Heto ako.. Nakahiga sa napakalambot 'kong kama..

Iniisip ang mga pangyayaring naganap noon...

Ang pangyayaring kailan man ay hinding-hindi ko magugustuhan..

Dahil...

Dahil...

dahil sa 'Batang' yun... Nawala ang mahal ko.. ang puso ko...ang BUHAY ko..

~