THE COLD WAR {냉전}

~~2~~

Kitabımı okuyan sevgili arkadaşlar ilk kitabım olmasından dolayı bazı hatalarım olabilir sizleri seviyorum bu kitabı okumaya devam edin please 😍😍

Aklıma annem ile dayım geldi. Dayımı yaptığı suçtan dolayı polise teslim ettim. Annemi de yardım ve yataklıktan suçlamaya çalıştım ama olmadı. Ona olan nefretim i açıkça söyledikten sonra evimizden gönderdim.

Bu iki yıl içinde bana en çok destek olan arkadaşlarımdan birisi cha-eun-woo (kısaca woo diyeceğim diğer karşımıza çıkan yerlerde ) idi. Kendisi bir aktördü ve benim de iyi bir şekilde oyunculuk eğitimi alıp aktör olmamı istiyordu. Ben bunu olumlu bir yönden bakarken bir yanımda babamın bize bıraktığı şirketi bırakmam gerektiğini düşünüyordum. Ondan kalan bir şeyi asla bırakmak istemezdim. Oyunculuk benim hayalimde olsa babamın bıraktığı şirket yüzünden galiba bu hayalindem vazgeçecektim.

Akşam saatlerinde kapı çaldı. Ben de hiç düşünmeden kapıyı açtım. Bunun üzerine karşımda tatlış mı tatlış olan arkadaşım woo yu gördüm. Bu da beni bir hayli mutlu etmişti fakat benden önce koşarak "woo abi" diyen küçük kardeşim Jung benim de gülümseme neden olmuştu.

"Hoş geldin woo" dedim ve ardından kollarımı boynuna doladım. ayrıldıktan sonra tam oturacaktım ki tekrar kapının çalmasıyla biraz tedirgin oldum. Kim gelebilirdi ki " hımm tabii komşum sunjie gelecekti." dedikten sonra koşarak kapıya yöneldim.

Açmaya hiç tereddüt etmedim kapının koluna elimi koyduktan sonra biraz bekledim. İçimde tarif edilemez bir his vardı. Çok garip hissediyordum.

Kapıdaki kişiyi daha fazla bekletmemek için hemen açtım. Ardından bana umut dolu gözlerle bakan jungkook'u gördüm.

O ne yüzle buraya gelebilirdi?
"Ne oldu hangi yüzle geldin buraya, hangimizi öldüreceksin?"dedim. Bana şaşkın gözlerle bakan jungkook" saçmalama Ha neul, babamın yaptığı hata yüzünden beni suçlayamazsın ben seni... Yani teyzemi ve çocuklarını çok seviyorum. Lütfen bunu anla" dedi. "Git artık bence fazla bile kaldın özlemini gidermişsindir herhalde??" Derken sinirden elimin ayağımın titrediğini hissettim ve babamın ölümü aklıma gelince yine gözlerim doldu.

Bu sırada woo meraklı gözlerle bana bakıp yanıma geldiğinde jungkook "bence içeri girip biraz konuşmalıyız."
Dedi. Ardından woo dayanamadığımı fark etmiş olacak ki "ne uzatıyorsun kız istemiyor işte"diyerek bağırdı. Jungkook ta "sen ne karışıyorsun, sen kimsin ki? dediğinde woo nun gözlerinin içine özür dilercesine bakıp "sevgilim"dedim. Woo nun gözleri kocaman açılmış bana bakıyordu. Aynı anda Jungkook ta gözlerini açmış sorgularcasına bana bakıyordu.bu sorgu yerini nefrete bıraktığında gözleri dolmuş ve kıpkırmızı olmuş bir şekilde bana bakıyordu. Neden böyle yapıyordu ki? Woo'ya bakıp " onu üzmeyeceksin" dedi ama içine bir şeyleri sindiremiyormuş gibi bir şeyler söylemek istercesine bana bakıyordu.

Ah lanet olsun woo nun kalbine indirmiştim. Şimdi jungkook u düşünecek değilim. Ona cevabım olsun diye olmuştu bütün bunlar.

Jungkook gözlerime baktıkça yumuşuyor gibiydi. Ama Woo ya bakınca nefret doluyordu. Hayır yani sevgili yapmam onu ne ilgilendirirdi? ona neydi? Ardından Woo "duymadın mı sevgilimi rahat bırak ayrıca onun üzülmemesini isteyecek en son kişi sensin? Biliyorsun ki bu kız senin babanın yüzünden çok büyük acılar çekti.adın ne bilmiyorum ama bir an önce sevgilimin gözünün görmeyeceği bir yere git. Yoksa....

"Yoksa ne, bana ne yapabilirsin ki? ben bugünden itibaren her şeyini kaybetmiş bir insanım. kaybetme korkumu da tam bugün yenmiş oldun yapacağın herhangi bir tehdit beni korkutmaz. Şimdi gidiyorum Yani "şimdilik" demek istedim.

Vote lütfen. 😊😊