David's POV:
"Θελεις να σε παω μεχρι το σπιτι σου μετα?" ρωτησα το "κοριτσι μου" και αυτη μου χαμογελασε.
"Δεν εχω προβλημα!" μου απαντησε και τη φιλησα. Ξερω πως τη χρησιμοποιω και πως αυτο που κανω δεν ειναι καθολου σωστο, αλλα ξερω οτι ο Harry ειναι επισης ερωτευμενος μαζι της και θελω να τον πληγωσω. Καποια στιγμη σιγουρα θα την πληγωσω και δεν ειναι κατι που θελω.
Ο Arthur ηρθε και καθισε διπλα μας χαμογελωντας.
"Τι λετε εσεις οι δυο?" μας ρωτησε με εναν περιεργο τονο στη φωνη του.
"Τιποτα." απαντησα λιγο αποτομα. Δεν νομιζω οτι χρειαζεται να ξερει τι συζηταμε. Πραγματικα, δεν εχω καμια ορεξη να κανω παρεα με "φυτα". Ειναι πολυ βαρετοι! Και εγω ειμαι επιμελης, αλλα δεν διαβαζω ολη τη μερα. Η Irene ειναι πολυ καλη, γοητευτικη και ευγενικη κοπελα, αλλα εγω ειμαι ερωτευμενος με την Aphrodite, ενα αλλο κοριτσι απο την ταξη μας.
Εχουμε σχεση εδω και περιπου δυο μηνες αλλα κανενας δεν ξερει και δεν θα μαθει τιποτα μεχρι να τελειωσω την "αποστολη μου".
"Εγω παω τουαλετα!" τους ειπα λιγα λεπτα αργοτερα. Ο Arthur εγνεψε καταφατικα και η Irene μου χαμογελασε. Οταν εφτασα μπροστα απο την τουαλετα, μια κοριτσιστικη φωνη με σταματησε.
"David, περιμενε!" η Aphrodite μου φωναξε τρεχοντας. Ελπιζω να μη μας εχει δει κανενας!
"Τι κανεις εδω? Θα μας δουν και μετα θα εχουμε μπλεξιματα!" ειπα και αυτη σταματησε ακριβως μπροστα μου.
"Συγγνωμη! Απλα δεν μπορω να σε βλεπω συνεχεια με αυτη!" παραπονεθηκε. Ημουν σιγουρος οτι θα συνεβαινε αυτο!
"Αφου ξερεις οτι αυτο γινεται για να πληγωσω τον Harry! Εγω εσενα αγαπαω!" της ειπα και μπηκαμε μεσα. Η Aphrodite εκλεισε την πορτα βιαστικα και ετρεξε στην αγκαλια μου.
"Ποτε θα τελειωσει ολο αυτο?" με ρωτησε.
"Δεν ξερω, αγαπη μου! Παντως σου υποσχομαι οτι θα ειναι συντομα!" απαντησα και αυτη μου εγνεψε χαμογελωντας. Πραγματικα, δεν ξερω ποτε θα τελειωσει αυτη η ιστορια! Η Aphrodite βγηκε εξω, ενω εγω εμεινα στις αγοριστικες τουαλετες του σχολειου ευχομενος να μας ειδε κανενας.
Κι αν μας ειδε καποιος, τι γινεται? Οχι, αποκλειεται να μας ειδε! Η πορτα ηταν κλειστη. Αν μας ειδε κανεις οταν ειμασταν εξω? Τοτε θα πω οτι ηταν καποιες σημειωσεις για το διαγωνισμα των Μαθηματικων που θα γραψουμε αυριο! Μια γνωστη, θυμωμενη φωνη με εβγαλε απο τισ σκεψεις μου. Ο Harry!
"Τι εκανε η Aphrodite μαζι σου στην τουαλετα?" με ρωτησε πλησιαζοντας με απειλητικα. Ψυχραιμια!
"Ηθελε να τις δωσω κατι σημειωσεις για αυριο!" ειπα ψεματα. προσπαθουσα να ειμαι οσο πιο ψυχραιμος μπορω και το νομιζω πως το καταφερα.
"Και εσυ στην τουαλετα τις δινεις τις σημειωσεις?" με ξαναρωτησε πιανοντας τον ωμο μου.
"Συγγνωμη που δε σε ρωτησα που να ειμαι οταν τις δινω!" του φωναξα και αυτος με επιασε απο το γιακα του πουκαμισου μου. Γιατι φορεσα πουκαμισο σημερα?
"Εμενα δεν θα με ειρωνευεσαι, ενταξει?" ουρλιαξε, ενω εγω προσπαθουσα να φυγω. Δηλαδη μια αποτυχημενη προσπαθεια!
"Βεβαια1 Εσυ θα ειρωνευεσαι τους αλλους!" φωναξα ακομη πιο δυνατα, αλλα σταματησα οταν ενιωσα τη γροθια του στο σαγονι μου και μια κοριτσιστικηγ φωνη να ουρλιαζει.
"Harry, σταματα τωρα!" η Irene ουρλιαξε πανικοβλημενη, αλλα ο Harry την αγνοησε. Ηταν ετοιμος να ξαναχτυπησει οταν το χερι της Irene επιασε το δικο του και τον σταματησε. Πραγματικα, αυτη τη στιγμη την ευγνομωνω1
"Τι σου εχει κανει? Γιατι τον χτυπας?" ουρλιαξε
"Irene, δεν ξερεις τιποτα για αυ...." οχι αυτο δεν θα το πει!
"Σκασε!" φωναξα και τυλιξα το χερι μου γυρω απο τη μικρη μεση της Irene.
"Τι δεν ξερω?!" φωναξε αυτη κοιτωντας και τους δυο μας.
"Αυτες ειναι βλακειες του Harry, μωρο μου!" απαντησα γρηγορα.
"Μωρο μου" ακουσα τον Harry να μουρμουριζει τοσο χαμηλοφωνα που με δυσκολια μπορουσε να τον ακουσει καποιος.
Εγω και το υποτιθεμενο κοριτσι μου, φυγαμε αφηνοντας τον αλλο πισω μας. Καθισαμε παλι διπλα στον Arthur, ο οποιος ηταν ορθιος εκεινη τη στιγμη.
"Γιατι αργησατε? Που ησασταν? Ημουνα ετοιμος να ερθω να σας βρω! Ανυσηχησα!" ειπε γρηγορα.
"Ηρεμησε, Arthur! Τιποτα δεν εγινε!" η Irene απαντησε για εμενα και το κουδουνι χτυπησε. Τουλαχιστον, ειναι η τελευταια ωρα!
YOU ARE READING
The annoying boy// Harry Styles fanfiction
FanfictionΚανένας δεν μπορεί να ελέγξει τα συναισθήματά του για κανέναν και μερικές φορές αυτό είναι επικίνδυνο, μετατρέποντας όσα έζησες σε ένα λάθος....
