Loving Mr. Pianist

>>>>> Playing our music <<<<<<

Copyright © October 2012 by Aillene

I moved my hand so that i can play the piano perfectly. Nandito ako ngayon sa Music Room ng school.

I always come here so that I can be alone and think about the memories that's keeing me sane.

Tears were running down to my cheeks from my orbs.

Memories keep repeating. Memories keep hunting me. Memories I have tried to forget. Memories that made the me today.

(A/N : guys pag may nakita kayo na ganto "-" ibig sa bihin may flashback or back to happenings ha?)

---

"Hey, galit ka nanaman ba?" she asked. The girl I've always loved.

No I am not.

"Bakit hindi ka mag sasalita jan? Galit ka talaga? Ui.. Sorry na... Please?" she begged.

Hindi ako galit. Mahal kita. Hindi ako galit.

"Ahhh... Ganyanan ah... Sige bahala ka sa buhay mo!" tumayo siya at nag lakad palayo.

NO! Please wag ka umalis! Pakiusap! Please! Huwag mo ako iwan!

Tumigil siya at humarap sakin.

"Hahaha miss mo ko? Haha joke lang.. Bati na tayo? Sige na please?"

Hindi nga ako galit. Masyado lang kitang mahal na kaya kong ibuwis ang buhay ko para lang sayo.

"Yay! So tuturuan mo na ako ng mga lessons sa math?" yumakap ako ng mahigpit sa kanya.

--;

Aurggghh... I once again played the piano.

---

"Aha! Nandito ka lang pala ah! Halika na bilis! Malapit na matapos ang lunch. Bili bili!"

Napatigil ako at mapatayo sa kinauupuan ko. Nanlaki ang dalawang mata ko.

"Ano pa ang tinatayo mo jan! Bilis at matatapos na ang lunch time. May linuto ako para satin."

---

Tumakbo ako para yakapin siya ng bigla siyang maglaho.

Napayuko ako at napaluhod.

--

"Iho wala na siya. Nakita namin ito sa tabi ng kama niya sa hospital room." inabot sa akin ng papa niya ang red box.

"Masakit rin sa amin ito Iho. " sabi pa ng papa niya.

--

Kinuha ko ang red box at nag lakad palayo.

Pamasok ako ng kwarto ko at muling nag umupo sa kama. Binuksan ko ang kahon at may nakita ako na sulat binasa ko ito.

----

Hey...hearty ko...

Umm... Sorry .. Alam ko sinisisi mo sarili mo ngayon.. Pero please... Wag... Hindi mo kasalanan to.. Lalo akong masasaktan pag sinisi mo pa ang sarili mo. Alam ko iniisip mo na hindi na naging mabuting boyfriend sakin. Pero hindi totoo yun. Ikaw nga ang pinaka dabest sa lahat ng dabest sa mundo. Pramis yan. Kaya wag mong sisihin sarili mo.. Salamat sa madaming pag mamahal na binigay mo sakin. Lalo na simula nung na ospital ako. Pasensya na pala sa mga alaba ko sayo. Sorry kasi hindi ko pinasabi agad may sakit ako. Ayoko lang na mag alala ka. Ayoko lang na maging pabigat sayo. Pero siguro ang sinasabi mo ngayon sa sarili mo na hindi ako pabigat sayo. Ano? Tama ako no? Haha... Hearty... Alam ko na kung maaga mo nalaman na may sakit ako alam kong sasabihin mong mag paopera ako. Pero hindi ka kasi aabot pa kaya hindi ko nalang ipinaalam...