There is no we.. L.H Dutch fanfiction

Part 18

Lukes aanwezigheid maakte mij ontzettend gelukkig. "Why are you laughing", vroeg Luke verbaasd. "Oh nothing", zei ik en legde snel mijn telefoon onder Lukes kussen. "It's already 11 pm, I need to sleep cuz tomorrow is the big day", zei ik en glimlachte naar hem. "Good luck tomorrow", zei Luke en knipoogde naar me. Ik voelde mij ontzettend goed, ik heb mij sinds ik weet niet meer wanneer zo goed gevoeld, het is fijn dat dit gevoel weer terug is, dacht ik. Luke verliet de kamer en deed het licht uit en ik kroop in mijn bed. Mijn ogen waren dicht, maar glimlachte wel als een idioot, en voelde plotseling iemands lippen op mijn wang, "Don't smile like a freak", fluisterde Luke lachend en zei "goodnight", voor hij mijn kamer verlaatte. "This is a new begin", dacht ik en viel in slaap.

De wekker ging om 6 pm. Het is een nieuwe dag, dus een nieuwe start. Ik stond op en keek uit het raam, het was heel erg licht buiten. Nog ongeveer 9 weken en dan ga ik weer terug naar Nederland, wat ik eigenlijk niet wil. Het is prima zo, hoe het nu is. Ik liep naar de badkamer en pakte mijn tandenborstel uit mijn toilettas. Ik poetste mijn tanden en mijn aandacht ging weer naar dat briefje dat bij het spiegeltje, "I love u mom x ur lil son", stond er. Ik spoelde mijn mond en pakte het briefje en liep mijn kamer in om een pen te pakken. Ik ging even zitten, en draaide het briefje om en ik schreef: "I miss you x Selena". Ik stond op en liep het kamertje uit en ik dacht dat ik tegen een muur aan gebotst was, want het gangetje was best wel donker, maar het bleek Luke te zijn. "Omg snel verstop het briefje", dacht ik en deed mijn handen achter mijn rug. "I'm sorry", zei Luke met een ochtendstem en zijn ogen waren nog wel halfdicht. "No it's okay", zei ik en moest lachen. Luke liep langs mij heen en zei "Goodluck today", zei hij terwijl hij zich omdraaide en glimlachte met zijn morningface. "Like omg, hoe heb ik mijzelf ooit kunnen verbieden om hem niet leuk te vinden", mompelde ik in mezelf. "Ohja, shit ik moet dat briefje nog wel terug hangen", dacht ik en liep de badkamer snel binnen en hing het terug. Ik had niet eens meer de tijd om te douchen.. Dus deed ik maar meteen mijn kleren aan en deed mijn haar in een staart. Ik keek in de spiegel en dacht "Alles ligt in mijn handen, het komt goed", dacht ik. Ik was best wel nerveus, ik heb natuurlijk wel in mijn eerste jaar stage gelopen, maar dit is toch wel iets anders. Andere mensen, andere taal...

Ik moest natuurlijk nog wel iets even eten en liep de keuken in. Ik opende de koelkast en er hing een briefje. "I made some breakfast for you, and goodluck today x Liz", stond er. "Wat is ze toch super lief", dacht ik en pakte het broodje die met folie was gewikkeld. Ik ging naar de woonkamer om daar even te ontbijten. Ik moest natuurlijk wel rustig en stil zijn, want Luke lag daar te slapen. Ik pakte mijn telefoon uit mijn zak en checkte al mijn berichten en twitter. Er kwam een bericht van mijn beste vriendin Daniella binnen:

Daniella: HIIIII ik heb super leuk nieuws ik mag voor 2 weken op vakantie!!!

Me: OH DAS SUPER WAAR HEEN DAN, WEET JE DAT AL?

Daniella: AUSTRALIA

Me: OMG OMG, Meen je dat echt?!

Daniella: Ja, ik ga langs mijn tante en oom en dan kunnen we misschien ook wel leuke dingen doen als je de tijd ervoor hebt natuurlijk!!

Me: JAA!! OMG CAN'T WAIT TO SEE U! IK MOET NU WEL ECHT GAAN, IK MOET NAAR MIJN STAGE! Hou mij op de hoogte van alles xx

Daniella:  Zal ik zekers doen! Doeg suc666

"Omg, echt super leuk dat Daan ook naar Australie komt, dit heb ik altijd wel gewild, een roadtrip met een van je beste vrienden", dacht ik. "Ik keek op mijn horloge, 6:45 pm, ik moet nu echt vertrekken, anders kom ik echt telaat", mompelde ik. Ik schoof de stoel naar voren en liep de woonkamer uit en liep snel naar de voordeur met nog een half broodje in mijn hand. Ik deed mijn schoenen aan en nam de lift naar beneden. Onderweg at ik nog mijn half broodje op en liep binnen enkele minuten het ziekenhuis in. Ik melde mij aan bij de balie, dat ik aanwezig ben. De mevrouw gaf mij een kloksleutel en mocht meteen aan de slag gaan. Ik had drie patiënten, een oude man die een beginnende dementie had, een patiënt met kanker en een klein kind dat leukemie heeft. Ik liep langs elke patiënt en hield een kort gesprekje om kennis te maken. Onderweg naar de tweede patiënt, zag ik een meisje, een meisje, die ik al eerder had gezien, en ja het was Nina. "Okay, just ignore en doe alsof je haar niet gezien hebt", dacht ik hardop. Ze stopte plotseling voor me neus en zei, dat ik mij moest melden in het kamertje van de ons begeleider. "Okay", zei ik heel droog en Nina liep snel weg. Ik wist natuurlijk niet, waar het kamertje van ons begeleider was, dus liep ik weer naar de balie om het maar te vragen. "The First right and the second left", zei de mevrouw aan de balie en bedankte haar. Ik zag op het glas van de deur Dr. Clarkson staan, en dat moest dus mijn begeleider zijn. Ik liep het kamertje in en liep richting de bureau. Ik hoorde iemand met de deur slaan en het bleek Nina te zijn. "Wat moet ik nu", dacht ik angstig en ze kwam steeds meer dichterbij.....