"Peki ya sonra ne olmuş Hyung?" dedi küçük çocuk dolmuş gözleriyle.
"Prens 'Küçük kırlangıç sonunda Mısır'a gideceğine sevindim.' dedi. 'Burada yeterince kaldın. Beni dudaklarımdan öpmelisin, çünkü seni seviyorum.' dedi.
Küçük kırlangıç ise 'Mısır'a gitmiyorum. Ben ölüm Yuvasına gidiyorum. Ölüm, uykunun kardeşidir değil mi?' dedi ve Mutlu Prensi dudaklarından öptü ve ayaklarının dibine düşüp öldü. Tam o sırada sanki bir şey kırılmış gibi heykelin içinden garip bir çatırdı duyuldu. Evet Gerçekten de bir şey kırılmıştı. Mutlu Prensin kurşun kalbi ikiye bölünmüştü."
Büyük olan çocuğun göz yaşlarını fark ettiğinde kitabı kapatıp kenara koydu. "Neden ağlıyorsun miniğim? Hm?" dedi ve başını okşadı küçük olanın. "Hyung... öldüler ama." dedi dudağını bükerek. "Hey... Daha bitmedi ama hikayeleri. Ağlama lütfen." Büyük olan ellerini çocuğun saçından yüzüne indirip göz yaşlarını sildi onun.
Hyungunu dinleyip ağlamamak için dudaklarını birbirine bastırdı küçük olan. "Devamını şimdi mi okuyayım yarın mı?" dedi. "Yarın oku." dedi dudağını bükerek. "Hyung, bugün burada kalır mısın? Beraber uyuyalım!" dedi küçük olan ve "Ama eve gitmem lazım." cevabını almıştı.
"Lütfen, bir gece kalamaz mısın?" dedi sevimli bir şekilde. "Tamam, kalacağım o zaman." dedi. Küçük çocuk kenara doğru kayıp büyük olana yer açmıştı. O da onun yanına uzanıp sarılmıştı.
"Hyung, beni bırakmayacaksın değil mi?" dedi çocuk üzüntülü bir şekilde bakarak. "Bırakmayacağım Jimin. Hep seninle olacağım." dedi ve saçlarını okşadı küçüğünün. "Söz verir misin Hyung?" dedi küçük kafasını kaldırıp büyük olana doğru bakarak. "Söz veriyorum." dedi ve ekledi "Seni bırakmayacağım. Küçük kırlangıcın, Mutlu Prens'i bırakmadığı gibi."
💫
Kim Taehyung büyük ve sert adımlarla yürüyordu şehrin kaldırımlarında. Kapalı ve boğuk hava onu daha da çok kasvetlendiriyordu. Esen soğuk rüzgar yüzüne nüfuz ediyor, siyah saç tutamlarını dağıtıyordu. Kolundaki dijital saate bakmıştı. 08.07. Yetişmesi gereken bir işi vardı. Adımlarını biraz hızlandırıp başına siyah renkli kabanın kapüşonunu geçirdi.
Fakat bir engelle karşılaşmıştı ve sertçe o engele çarpıp yere düşmesini sağlamıştı. Bayık gözleriyle yerdeki çocuğa baktı. "Önüne baksana. Neden yolun ortasında dikiliyorsun?" dedi kaşlarını çatıp ve sesini yükselterek yerdeki pembe saçlı çocuğa.
"Üzgünüm, bayım." dedi pembe saçlı çocuk mahcup bir şekilde. Ellerini soğuk kaldırım taşına değdirip beyaz bastonunu aramaya koyuldu. Pembe tonlarındaki dalgalı saçları gözlerini kapatıyordu.
Önce onu süzdü genç adam, sonra da onun beyaz renkli bastonunu yerden aldı ve onu kolundan çekip kaldırdı. Pembe saçlı olan korku ve şaşkınlık içerisinde "Bayım siz ne yapıyorsunuz?" diye sordu. Karşı taraftan cevap gelmeyince "Özür dilerim bayım. Gerçekten bilerek olmadı.... Lütfen bana zarar vermeyin." dedi.
Uzun ve kemikli elleri ile diğerinin minik tombul ellerini kavradı ve bastonu o ellere bıraktı. "Oh, teşekkür ederim bayım. İyi günler." dedi ve ona kocaman bir gülümseme sundu. Karşısındaki adamın yüzünü göremiyordu. Kim vardı bilmiyordu ama gülümsemişti pembe saçlı olan. İkisi de yollarına devam etti.
Pembe saçlı çocuk aklını karıştırmıştı diğerinin. Bembeyaz teni, kalınca iri pembe dudakları ve gülümsediğinde kısılan gözler hiç yabancı gelmiyordu ona. İnsan insana benzerdi diye düşündü. Doğruydu insan insana benzerdi.
O sırada gökyüzü, kötülükleri pişmanlıkları temizlemek istercesine yavaşça göz yaşlarını akıtıyordu yeryüzüne. Bazıları bu damlalardan kaçıyor, bazıları ise kendilerini bırakıyordu temizlenmek istercesine. Kim Taehyung da temizlenmek isteyenlerden biriydi.
Narince tek tek yağan yağmur damlaları esmer tenine temas ediyordu. Adımlarını yavaşlattı. Kendini bıraktı yağmura. Kışı sevmezdi. En çok da karı. Aklına gelen hatıraları onun donuk yüzünde mimik oynatmamıştı.
Hatırı sayılır derecede bilinen bir şirketin hukuk departmanında avukattı Kim Taehyung. Gündemde olan bir dava sayesinde ismi duyulur olmuştu bugünlerde. Övgüler yağıyordu adına. Hak ediyordu da.
Gri tonlarındaki 8 katlı binaya adımını attı Kim Taehyung. "Günaydın Bay Kim." dedi iri gözlü, siyah saçlı güvenlik görevlisi. Cevap vermek yerine başını eğip selam verip seri adımlarla tek tek çıktı merdiveni.
4. Kata gelince direkt kendini odasına attı. Üstündeki kabanı çıkarıp astı. Arkasından beline dolanan kollara karşılık olarak dudakları kıvrıldı. "Günün adamı da gelmiş bakıyorum." Flörtöz bir şekle gülüp genç adamın esmer tenine bastırdı dudaklarını ve "Özledim seni Taehyung." diye de ekledi.
Genç adam ona doğru dönüp bir elini kadının ince beline bir elini de pürüzsüz yüzüne koydu. "Yorgunum Lisa." dedi kısaca. "Ama sevgilim sen beni özlemedin mi? Hem daha gün yeni başladı ne yorgunluğu böyle." Sevgilisinin bu sözlerine karşın onun dudaklarına minik bir buse kondurup masasına oturdu. "Çalışmam gerek."
"Biliyorum bu senin işin fakat bana da biraz ilgi göstermen gerekmez mi? Sonuçta senin sevgilin ve nişanlınım." dedi kadın.
Lisa güzel bir kadındı. Koreli olmamasına rağmen hoş bir aksanı vardı. Bembeyaz teni, irice dudakları ve bal renginde gözleri ve kahverengi saçları bir uyum içerisinde idi.
Kim Taehyung ile tanışmaları o kadar ilgi çekici değildi fakat o Kim Taehyung'u ilgi çekici buluyordu. O gizemli biriydi. Pekala son iki senedir birlikte olsalar da onun hakkında pek bilgi sahibi değildi fakat onu seviyordu.
"Haklısın Lisa ama yoğunum. Bunu bildiğini düşünüyorum." dedi bıkkınca. Bıkmıştı fakat Lisa'ya değildi bu bıkkınlık. "Pekala. Seni pek sevgili işin ile yalnız bırakıyorum." dedi. "Kapris mi yapıyorsun şimdi de çocuk gibi?"
Genç kadın kollarını bağlayıp ona baktı. İç çekti. "Bir dava daha geldi. Sana sormadan reddetmek istemedim. " dedi ve masadaki dosyayı işaret etti başıyla. "Reddedecektin yani?" dedi kaşlarını çatıp. "Taehyung biz dilenciler için açılmış bir yardım kuruluşu değiliz."
Genç adam dosyayı eline alıp incelemeye başladı. "İşimiz insanlara yardım etmek için var Lisa." "Güçlü zayıfı ezer Kim Taehyung." dedi genç kadın.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
