1)5 Yıl

21 2 8
                                    

  "5 yıl mı?"

Derin bir iç çekti.

"Maalesef, 5 yıldır kayıp. Ailesi sadece 3 ay sonra ayrıldırlar buradan. Onu sevmediklerini artık herkes biliyordu. Kısaca onu bulmamız yüzde bir ihtimal."

  Elimdeki belgelere biraz daha gömüldüm. Bu küçük kasabadaki ilk günümdü ve bu çocuğu aşırı bulma isteğim yüzünden saatlerdir belge okuyordum.

"Eee..."

Kafamı sonunda belgelerden kaldırmıştım.

"Kararımı verdim. Bu çocuğu bulacağım"

  Gözlerini büyültüp, tekrar eski haline getirdi ve bana birkaç belge ve bir kaset uzattı.

"İyi o zaman ben kamyoneti alıyorum"

"Hayırdır arabaya n'oldu?"

"Eee şey,  Kamyonetleri  daha iyi kullanıyorum."

"Peki, sen hazırla her şeyi ben biraz daha bunları inceleyeceğim."

Yerinden kalkarak çıkışa giderken o, bende kasetleri izlemek için projektörü hazırlıyordum. En son kasetleri yerleştirdim ve yerime tekrar oturarak, görüntüleri izledim. Klasik kamera görüntüleriydi. Bir çocuk vardı, yanında da tavşan maskesi takmış, takım elbiseli adamlar. Çocuğu bir yere götürüyorlardı. Çocuk isteğiyle gidiyor gibiydi. Çocuk.... O çocuktu. Çocuk denilecek kadar küçük değildi. 17 yaşındaydı. Belki de ona çocuk dememeliydim,
AA!

... En sonuncu belgeyide inceleyip hepsini kendi dolabına koyup, kilitledim. Sonra ise dışarı çıktım ve James 'i aradım.

"Alo"

"Merhaba takıntılı Simooonn~"

"Dalga geçme! Neredesin bu arada"

Uzun bir süre sessiz kaldıktan sonra karnımda  hissettiğim yabancı kollar ile arkamı döndüm.

"Seni gebertmem için bir neden söyle"

"Kamyoneti kim kullanacak ;)?"

"Iyy! BIRAK BENİ PİSLİK!"

Beni sonunda bıraktığında birlikte kamyonete doğru ilerledik. Binanın arkasındaki kamyonete bindik ve çalıştırdı.

"Eee, İlk nereye?"

"İlk olarak Reddeder mahallesindeki iki katlı boş eve, sonra Apleton Yetimhanesine"

"Hadi gidelim!"

.

.

.

.

.

  İki katlının  önündeydik. Görüntülerdeki evlerden biriydi. Elimdeki feneri çevirip, James 'e işaret verdim. İkimiz de eve girdik, o üst katlara bakarken ben ise alt katta geziyordum. Bir şeyler bulma amacıyla her çekmeceyi açıyordum. Ve tabloları inceliyordum, cidden  tüylerim diken diken oluyordu. Tablolar çok iğrençti!

 Tablolar çok iğrençti!

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Nov 02, 2019 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

♡sᴛʀᴀɴɢᴇʀ♡Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin