Photographed ✔

twenty-six

"And he's been staring at you lorabels" tumatayo ang balahibo ko sa batok dahil sa ilang beses kong naramdaman ang paninitig ni diego.

It's lunch time at kaninang umaga habang nag-almusal ay nasalubong ko ang nanunuot na tingin ni diego. Nakakailang. Ni hindi man lang eto nag-iwas ng tingin, tuloy napansin ng mga kasama nila sa mesa ang paninitig ni diego kaya inaasar tuloy sila.

Kinikilig naman si freedon at tawa ng tawa si tessa samantalang pigil ang ngiti ni avi habang nakayuko sa kanyang pagkaen.

Amusement was evident on the men's face. Naiiling sila sa ginagawa ni diegong hantarang paninitig.

"Did you miss lora, diego?" Di makatiis na tanong ni maya na siyang kanina pa bumubulong sa kanya. At magkaharapan sila ni diego na kamakaen. Hinila kasi siyang bigla ni maya dahil inis eto sa ginagawa sa kanya ni diego na pande-deadma.

"Ni di mo nga siyang pinagbuksan ng kwarto kagabi. Huwag mo kameng lokohin antonious! Your such an evil one. Kala ko nung una anghel ka yun pala demons ka!" Tumawa si avi na nagpatahimik sa mga kumakaen sa lamesa.

That was awkward.

Why did aviona laugh? Unang beses ko siyang nakitang tumawa na nakakatulala kapag tinititigan. Nawala kasi yung dark at intimidating awra niya. Nagmukha siya batang tignan sa totoong edad. And derrick was staring at her. In love na in love ang loko na masyadong possessive.

"I didn't miss her mayanera" and that answer prick my heart.

Hindi talaga marunong makisama etong si diego. He just broke my heart again.

"Whatever diego, what ever you say" sumimangot si maya at tinuloy  na namin ang pagkaen namin. Wala ng nagsalita.

And now lunch at ganun na naman si diego. Nakatitig na naman.

Natulog lang kasi ako buong umaga sa mismong guestroom. Halos di ako nakatulog sa ermita's garden kaya bumabawi ako.

"Huwag mo sabihing di mo namiss si lora at kokotusan na kita diego ha. You are creeping us out. Nakatitig kana naman kay lora." Si freedom na ang nagsalita.

"Where have you been lorabella?" bigla netong tanong na ikinataka ko.

"I was sleeping at the guestroom. You didn't want me to sleep in your room-"

"Sleep in my room then. Don't wonder around. We'll be leaving for manila later. Ayusin mo ang mga gamit mo saka ka magpahinga. We'll use the chopper" pinunasan ni diego ang bibig saka eto tumayo.

"And one more thing. You will be staying with me when we get back" and he left na nagpaawang sa aking labi

What did he just say? Is he for real?

"Did he just say will be living together?" Wala sa sarili kong tanong

"Tumpak lorabels. Mag lilive in na kayo ni diego. Yay' konti nalang girl. Konting-konti nalang makukuha mo na ang matigas niyang puso" may pa action pa si maya na nakapagpatawa sa aming naiwan sa hapag kainan.

"Don't play with diego love. Baka mamaya ipa salvage ka nun."

sinapak ni maya si rafael na tatawa tawa lang.

"Gago ka rafael, huwag kang nananakot. Mukha pa nga lang ni diego nakakatakot na di ko nga alam bat yun nagustuhan ni lora. Teka nga, ano bang nagustuhan mo kay diego, lorabels?" At napuno na ng iba't ibang katanungan ni maya, freedom at tessa ang lamesa idagdag pa ang magpipinsan na simon na sumasali sa question and answer portion.

Haay, kong pwede ko lamang ibaling sa iba ang nararamdaman at turuan ang pusong magmahal ng iba. I would actually grab every chance. Hindi naman ako manhid. Weh? Hindi raw?

Hindi din ako martyr. Malapit ka nang ipako sa krus lorabels.

My subconcious were hunting me.

Napabuntunghininga na nagpaalam na ako sa mga kasama ko sa mesa. Matutulog ako. Pagod na pagod ang katawan at mga mata ko.

Iidlip lang ako. Sabi ko sa sarili ko.

Naalimpungatan ako sa matigas na brasong nakapulupot sa aking bewang habang idinuduyan ako. Nakakahilo ang bawat niyang paghakbang.

"D-diego" naaamoy ko ang kanyang natural na amoy na may halong upos ng sigarilyo. It's still manly. Mabaho man sa iba pero sa pang-amoy ko ay gustong-gusto ko.

"Stay still." He whispered at narinig at ramdam ko na ang hampas ng hangin at ang chopper na nag-aantay.

Isiniksik ko na lamang ang aking sarili sa matipunong katawan ni diego. He is carrying me and I'm still sleepy kaya bahala siya.

"Ang pinaka mahirap kalaban sa lahat ay ang ating puso empress. I love diego antonious, i'll always love him even if i will defy death. Someday, you will understand me empress. At sana dadating ang araw na hindi mo malaman kong paano at saan nagsimula ang lahat. Guard your heart. Guard it from him because i see how you fascinate him and that will be your biggest weakness."

Nakatitig ako kay arriane habang pinipilit intindihin ang kanyang sinasabi.

She wanted to leave and so i let her kahit masakit sa akin ang iwan niya ako.

"I love him and she loves him. So lora, don't love him. Don't ever love diego antonious."

Pagdilat ng aking mga mata ay madilim na kwarto ang aking nabungaran.

Kunot noong nilingon ko ang paligid at wala man lang akong maaninag kaya tumayo ako at binuksan ang nakikita kong singaw ng liwanag.

Napapikit pa ako ng masilaw ako.

"Damn! close the blinds lora" napasinghap ako ng makita si diego sa kama na naka boxer lang. Inabot niya ang kumot at nagtalukbong.

Ang puso ko nag-aarangkada na naman sa pagkabog.

Magkatabi kame natulog? Malamang lora! Huwag kang ngang ingot! Pagdating kay diego nabobobo ka e.

Umayos ka lora bella!

Huminga ako ng malalim, hinagod ang aking puso saka nilibot ang mga mata sa paligid ng kwarto.

Itim halos lahat. Wala namang masyadong gamit kundi ang maraming collections ni diego ng iba't ibang klaseng lego's.

The walk-in closet. Banyo. Tapos painting, wall clock at stereo.

Walang ka design design at gustong lagyan ni lora ng iba't ibang kulay ang pagka stiff ng kwarto ni diego.

Binalik na niya sa pagsara ang blinds. Naglagay lang siya ng konting liwanag saka lumabas ng kwarto.

Nagugutom na siya. At wala siyang choice kong hindi ang magluto.

Napahawak siya sa kanyang impis pang tiyan.

Kapit lang anak, kapit ka lang kay nanay ha. Mahal kita at mamahalin ng higit pa sa buhay ko.