The Dollhouse

Κεφάλαιο 17ο

Οι ήχοι...οι αισθήσεις...όλα είναι τόσο περίεργα. Προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια μου ενστικτωδώς αλλά δεν μπορώ με τίποτα. Τι στο διάολο συμβαίνει; Η φωνή μου δεν βγαίνει , το σώμα μου δεν κουνιέται. Τι γίνεται; 

Πού είμαι;

Μια φωνή ακούγεται από το υπερπέραν ,αλλά τα λόγια είναι αδύνατο να τα καταλάβω. Πέθανα άραγε; Με σκότωσαν επειδή είχα καταλάβει περισσότερα από ότι πρέπει; Μήπως με έβαλαν σε κώμμα για να με ελέγχουν; 

Θέλω να δω ποια άλλη μαλακία θα σκεφτείς... μουρμουρίζει η συνείδησή μου. 

Μπα, για να βρίσκεται αυτή εδώ μάλλον ζωντανή είμαι.

Προσπαθώ να κουνηθώ με οποιονδήποτε τρόπο. Να αντιδράσω κάπως στην αδράνεια μου. 

Η φωνή ξανα ακούγεται, δεν ξέρω τι λέει αλλά καταλαβαίνω πώς είναι αντρική. 

Με έχουν πάρει εκείνοι οι άνδρες; Πού με πηγαίνουν ; Τι θα μου κάνουν ; 

Τόσα ερωτήματα και καμία απάντηση...

Κάνω άλλη μια απόπειρα να ανοίξω τα μάτια μου. Κάτι πάει στραβα. Πρέπει να είναι καλυμμένα με κάτι. Όπως και το σώμα μου , είμαι αδύναμη αλλά σε καμία περίπτωση δεν είμαι παράλυτη.

Σίγουρα είμαι δεμένη, κάπως ,κάπου.

Κουνιέμαι ξανά και η φωνή ακούγεται πλέον πιο καθαρά.

«Αν συνεχίσει να κουνιέται θα πρέπει να την αναισθητοποιήσω, αλλιώς θα υπάρξει πρόβλημα.» λέει η άγνωστη αντρική φωνή.

«Απλά κάνε αυτό που πρέπει και γρήγορα. Αν της κάνουμε και άλλη ένεση δεν θα μπορεί να λειτουργήσει μετά στον σωστό χρόνο.» απαντά μια γυναικεία  και πάλι άγνωστη φωνή.

Ωχ, τι στο καλό;

Τι θα μου κάνουν;

Νιώθω κάτι να με τσιμπάει στον λαιμό. Γαμώ τι μου κάνουν; Αισθάνομαι σαν κάτι με βυθίζεται σε εκείνο το σημείο. Σαν κάτι να φυτεύεται μέσα μου.

«Πόσες είναι οι πιθανότητες να έχει αποκτήσει τις αισθήσεις της και να τα θυμάται αυτά μετά;» ρωτά η γυναίκα σχεδόν με τόνο που εκφράζει φόβο.

«Αν όλα πάνε καλά θα μπορούμε να το ελέγξουμε εμείς αυτό. Τώρα σας παρακαλώ ,πηγαίνετε και φωνάξτε τον κύριο Peyton και τον κύριο Fadington για έλεγχο όσο εγώ κάνω τα ράμματα.» διατάζει η αντρική φωνή και τότε γυναικεία τακούνια ακούγονται να απομακρύνονται από τον χώρο στον οποίο βρισκόμαστε.