same but different (based on after fanfiction)

Part 28

___

To μάθημα έχει τελειώσει και μαζεύω τα πράγματα μου με αργό ρυθμό αφού δεν έχω και τίποτα να κάνω για να βιάζομαι,με την άκρη του ματιού μου βλέπω τον Harry να κάθεται στην πόρτα και να αναστενάζει κάθε πέντε δευτερόλεπτα.Τι κάνει; Μόλις τελειώνω παίρνω την τσάντα μου και πάω να τον προσπεράσω όμως το χέρι του κλειδώνει το μπράτσο μου και με εμποδίζει να φύγω.Αναστενάζω και έπειτα γυρνάω ενοχλημένη να τον κοιτάξω.

"Θα συνεχίσεις για πολύ να με δυσκολεύεις,σταμάτα το.Το έχω ήδη ξεχάσει ήταν λάθος μου εντάξει;"του λέω.Μα πάω καλά;Εγώ;Ζητάω συγνώμη;

"Σκάσε.Θέλω να μιλήσουμε.Απλά ακολούθα με."διατάζει και γνέφω τρομαγμένη από τον σκληρό του τόνο.

Με έχει πιάσει από τον καρπό και με τραβάει προς τον δρόμο που θέλει εκείνος να πάμε.Που πάμε;Τα βήματα μας είναι γρήγορα και με έχει κάνει να λαχανιάσω-κάποια είναι αγύμναστη- και να αναστενάζω ταυτόχρονα.Μετά από κανένα 10λεπτο σιωπής αποφασίζω να μιλήσω αφού δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί που θέλει να πάμε.

"Μπορείς να μου πεις που στο καλό πάμε;"σχεδόν τσιρίζω και εκείνος σταματάει απότομα και γυρνάει προς τα μένα.

"Κάπου ήρεμα...εδώ έχει πολύ φασαρία με όλα αυτά τα αυτοκίνητα.Θέλεις να με δουν που σε σκοτώνω;"λέει και αν και ξέρω ότι λέει βλακείες ποτέ δεν ξέρεις.

"Εμ......"μπλοκάρω αλλά με διακόπτει.

"Προχώρα"με τραβάει και συνεχίζουμε να περπατάμε.

Επιτέλους φτάνουμε σε μια ήρεμη πεδιάδα που βρίσκεται λίγο πιο έξω από τους κεντρικούς δρόμους όπου βρίσκεται το πανεπιστήμιο.Μου αφήνει τον καρπό και πάει πιο εκεί που υπάρχει μια μικρή λίμνη και τον βλέπω να κάθεται δίπλα,γιατί στο καλό με έφερε εδώ;Αναστενάζω και πάω κοντά του,κάθομαι κοντά του αλλά όχι πολύ γιατί που ξέρεις...

"Γιατί με έφερες εδώ;"του λέω,όχι φωναχτά ούτε νευριασμένα..ήρεμα.

"Για να σου πω συγνώμη,για να σου πω ότι νιώθω για σένα.Κάτι που δεν έκανα τις προάλλες"λέει και έρχεται πολύ κοντά μου.Πάρα πολύ κοντά μου.Παίζει θέατρο;

"Και γιατί να σε πιστέψω;"τον σπρώχνω λίγο μακριά μου και εκείνος βογκάει.

"Ρε Emma πραγματικά,χαλάς όλο τις καλύτερες στιγμές.Να με πιστέψεις γιατί σ'αγαπώ.."λέει και τα χείλια του ακουμπάνε τα δικά μου.Το κάτω χείλος του παίζει με το δικό μου και η γλώσσα του μπαίνει μέσα στην στοματική μου κοιλότητα...τώρα τι κάνω;
Μόλις τελειώνουμε με κοιτάει και ξαφνικά μες στο μυαλο μου η συνήδηση μου μοιράζεται σε δύο μέρη το ένα λέει <<Σαγαπάει,κοίτα τον...πήγαινε μαζί του>> ή άλλη λέει <<Είναι ένα κόλπο,τον ξέρεις..δεν γίνεται να σε ερωτεύτηκε!>> Ναι σωστά αυτός έχει την Τόνια!

"Έχεις την Τόνια,δεν με χρειάζεσαι.Είναι πολύ καλύτερη και πολύ πιο όμορφη,άντε τράβα σε εκείνη."το βλέμμα μου αλλάζει και γίνετε σκληρό.