"Hani ıssız bir yolda geçerken,hani korku duyar da insan,hani bir şarkı söyler içinden.İşte öyle birşey. Çiğdem Talu 1976
"Açtığın yarayı tekrar aynı yerden kanatmak zorunda mıydın!" diye bağırarak devam ettim. "İkimizde uçurumun kenarındaydık 3 diyince atlıcaktık,fakat..fakat ben atladım,s-sen arkamdan güldün Çağlar,Niye ben ha,niye ben? dünyada o kadar kız varken neden ben Çağlar" diye bağırıyordum sokak ortasında. "Dünya talihsizler için yuvarlak bir cehennem Rüya,ve sen o talihsizlerden birisin.Denedim tamam mı! Seni sevmeyi denedim fakat,fakat olmadı ne kadar istesem de olmadı. "Ne yani" diyerek güldüm. "Bana söylediğin herşey yalan mıydı?" Çağlar susmuştu. Doğrusu suçlu olduğunu söylüyordu susarak. "Konuşsana be" diyip ittirdim Çağlar'ı. Kafasını kaldırdığında gözünden bir yaş tanesi indi. Gözünün yaşınu sildi Çağlar ve gözlerimin içine baktı konuşamıyordu. Kekeliyordu sürekli ne dediğni bende anlamıyordum. Anladığım tek şey "R-rüya,r-rüya gibiydin".
Başını eğdi "Ne zaman sana dokunmak istesem,elektirik çarpıyor.Bir şey bana sana dokunmamam uzak durmam gerektiğini söylüyor." dedi ve arkasını dönüp gitti. "Dur" diyemedim. Söylediklerinden hiçbirşey çıkaramamıştım. Arkamı dönüp gözyaşlarımı silerek yola devam ettim. Nefes alamıyordum. Boğazıma birşeyler düğümlenmiş fakat söyleyemiyordum. Telefonu cebimden çıkarıp Keremi aradım. "Alo,alo Kerem lütfen lütfen gel çok kötüyüm" "N-Ne oldu Rüya nerdesin,hemen söyle geliyorum." "Bilmiyorum Kerem,ağaçlık bir bahçedeyim çıkışa doğru gidiyorum,korların ordayım lütfen çabuk gel"diyip telefonu kapadım. Yere çöküp ağlamaya başladım. Nasıl oluyorda her seferinde bu duyguyla yüz yüze geliyordum? Yaptığım hata neydi? Çok sevmem mi? Çok sevilmemem mi? Neydi gerçek sorun? Hangi günahımın acısını çekiyordum?.. Ben kötü biri değilim fakat,hayat beni zorluyor.." Bir araba yaklaştı yanıma. Biri indi arabadan ve beni kaldırıp arabaya bindirdi. "Rüya iyi misin?" "Eriyorum,günden güne eriyorum Kerem. Her gün daha da azalıyorum." "Ben yanındayım Rüya,,unutma beni"
"Rüya iyi misin?" "Eriyorum,günden güne eriyorum Kerem. Her gün daha da azalıyorum." "Ben yanındayım Rüya,,unutma beni" dedi. Bedenimden birşeyler eksiliyordu sanki, içimde ne rüzgarlar, ne fırtınalar kopuyordu. Çaresizliğimin haykırışıydı bu. Ben ilk kez bir erkeğe bu hissi duymuştum. Nasıl unutacaktım? Nasıl hiç birşey olmamış gibi davranacaktım? Kerem ağlamama dayanamayıp biraz sert bir tavırla bana dönerek "Ne anlatmak istiyorsan anlatabilirsin, ben her zaman yanındayım ve olacağımda. Siz kızların bu denli aşık olacağı aklımın ucundan geçmezdi ben sandı-" dedi, sözünü bölerek lafa giriştim "Ne sanıyordun bizi kalbi olmayanlar gibi mi?" Kerem kötülüğümü istemiyordu, fakat sinirimi yatıştıramıyordum. Eve daha 30 dakikalık yol vardı neredeyse. İnmek istedim arabadan yürümeye ihtiyacım vardı. "Kerem" dedim gözlerimden akan yaşları silerek "beni indirebilir misin yürümeye ihtiyacım var." Kerem anlayışlı bir şekilde arabayı durdurdu ve "Pekala nasıl istersen, birşey olursa ara." dedi "Görüşürüz, herşey için sağol." diyerek arabadan indim. Gözlerim şişmişti, sakinleşmeye çalıştım, susmam lazımdı. Yanımdan geçen insanlar meraklı gözlerle beni süzüyordu. Umrumda değildi, Rüzgar ve yaptıkları aklımdan çıkmıyordu. Aklımda tek bir soru vardı "Neden yaptı?"
