Χάβεργκορτ: Η επιστροφή

Κεφάλαιο ένα⏳

«Και ξαφνικά έπαψε να μαλώνει. Η κραυγή της έγινε σιωπή. Ίσως πια δεν υπήρχε τίποτα για το οποίο άξιζε να παλέψει» -Ντάνιελ Ρίτσενστον
                                   - • -

Για λίγες ώρες δεν αποπειράθηκα να κουνηθώ από εκεί. Συνέχιζα να κάθομαι έξω θαυμάζοντας τον νυχτερινό ουρανό ενώ έσβηνα το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. Η μητέρα μου όταν ήμουνα μικρή συνήθιζε να λέει πως τα αστέρια είναι άνθρωποι που έχασαν τις ζωές τους και έμειναν να μας προσέχουν από εκεί ψηλά. Μου άρεσε η ιδέα του να είναι η Λία κάπου εκεί ανάμεσα τους και να με προσέχει.

Το κρύο αεράκι του χειμώνα διαπέρασε το σώμα μου κάνοντας το να τρέμει ελαφρώς. Έσφιξα την λαβή μου γύρω από το χοντρό ύφασμα του μπουφάν μου και έβγαλα να καπνίσω ακόμη ένα τσιγάρο από την τσέπη μου.  Το τοποθέτησα ανάμεσα από τα ξεραμένα χείλη μου αλλά δεν πρόλαβα να το ανάψω. Ένα χέρι το άρπαξε από το στόμα μου και το πέταξε στο γρασίδι πατώντας το με την σόλα του παπουτσιού του.

«Το ξέρεις πως το τσιγάρο βλάπτει σοβαρά την υγεία έτσι δεν είναι;» Ρώτησε μια γνώριμη φωνή

«Είμαι νεκρή όποτε δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να βλάψει Νταν»

Έκατσε κάτω στο πεζούλι, ακριβώς από δίπλα μου και διαπέρασε τα δάχτυλα του ενός χεριού του μέσα από τις πυκνές τούφες των μαλλιών μου. Ωστόσο ένιωσα αποστροφή προς το άγγιγμα του και αποτραβήχτηκα κάπως βιαστικά.

«Μην με αγγίζεις» είπα απειλητικά

«Έλα τώρα κοντούλα. Μην κάνεις έτσι. Σου ζήτω συγγνώμη. Το ξέρω πως ήταν λάθος αυτό που είπα. Δεν μπορείς απλώς να με συγχωρήσεις και να επιστρέψεις στο δωμάτιο μας;»

«Δεν παίρνεις τίποτα στα σοβαρά» είπα και σηκώθηκα όρθια περπατώντας πίσω στο κοιτώνα μας

«Αυτό δεν είναι αλήθεια μωρό μου. Απλά προσπαθώ να τα βρίσκουμε ξανά το συντομότερο δυνατόν»

Άνοιξα την πόρτα και εισήλθα στο χώρο νευρικά. Έπειτα άνοιξα διάπλατα τις ξύλινες πόρτες της ντουλάπας και πέταξα έξω όλα τα ρούχα μου.

«Τι νομίζεις πως κάνεις;» Ρώτησε και κούνησα τους ώμους μου αδιάφορα

«Σαν τι σου φαίνεται να κάνω;»

«Σαν να ετοιμάζεσαι να φύγεις»

«Ορίστε τότε, έχεις την απάντηση σου» είπα και αυτό έδειξε να τον σοκάρει

Περπάτησε λίγα βήματα πιο κοντά μου, και άρπαξε τον καρπό μου εμποδίζοντας με από το να μαζέψω τα πράγματα μου.