The Broken Pieces

Part 1

ညေနခင္းေလေျပညင္းေလး ၏ ေဝွ့ယမ္းမႈေၾကာင့္ သူ႔ဆံပင္မ်ား ဘယ္ညာယိမ္းႏြဲ႔လ်က္႐ွိေနေလသည္.....။

မၾကာမီေနဝင္ေတာ့မည့္ သေကၤတအျဖစ္ေကာင္းကင္ႀကီးကေတာ့ ပုစြန္ဆီေရာင္ သန္းေနေလၿပီ.....။

လိႈင္းၾကပ္ခြပ္ေလးေတြ ေဆာ့ကစားေနနဲ႔ ဟန္ျမစ္ႀကီးကို အဓိပၸါယ္မဲ့စြာ သူထိုင္ၾကည့္ေနခဲ့သည္မွာ အေတာ္ၾကာေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း အခုမွသာ သူသတိထားမိသည္.....။

"ဟန္ျမစ္ႀကီးကိုတိုင္တည္ၿပီးေျပာမယ္....ကြၽန္ေတာ္ခင္ဗ်ားကိုအရမ္းခ်စ္တယ္...."

တိတ္ဆိတ္ေနရာက သူအသံထြက္ၿပီးရယ္လိုက္မိသည္....။

သတိရမိျပန္ၿပီေကာ.....။

အင္းေလ သူကိုယ္တိုင္ကိုက ဒီအရာေတြကိုအမွတ္ရခ်င္မိလို႔ဒီေနရာကိုေရာက္လာခဲ့မိတာပဲမဟုတ္ပါလား....။

ဒီအခ်ိန္ ဒီမိနစ္ ဒီစကၠန္႔ထိတိုင္ေအာင္ မိုက္႐ူးရဲဆန္စြာနဲ႔မင္းကိုေမ်ွာ္ေနမိတုန္း ပဲတဲ့ေလ.....ငါ့ႏွလံုးသားေလးကေျပာခိုင္းေနတယ္.....။

မင္းေရာ.....။ ငါ့ကိုလြမ္းေနရဲ႕လား....။

❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣❣

"Park Jimin...ေန႔လည္က႐ွယ္ယာ႐ွင္အစည္းအေဝးဘာေၾကာင့္မတက္တာလဲ...."

ဧည့္ခန္းထဲတြင္ထိုင္ၿပီးမိမိအား ေစာင့္ေနဟန္႐ွိသည့္ဖခင္ျဖစ္သူကိုမျမင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး အခန္းထဲဝင္ဖို႔ျပင္ေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါ.....။

"ကြၽန္ေတာ္...သြားစရာတစ္ခုေပၚလာလို႔Appa...ေတာင္းပန္ပါတယ္...."

"ဘယ္အခ်ိန္ထိအဓိပၸါယ္မ႐ွိတာေတြဆက္ၿပီးလုပ္ေနဦးမွာလဲPark Jimin.... ဟမ္...."

"ကြၽန္ေတာ္ဘာေတြလုပ္ေနလို႔လဲAppa...Appaေျပာစမ္းပါ...ႀကိဳးဆြဲရာကေနရတဲ့႐ုပ္ေသး႐ုပ္တစ္႐ုပ္လိုကြၽန္ေတာ္ေနေပးခဲ့တာပဲ.....Appaမေက်နပ္ေသးဘူးလား...."

"မင္း...သူ႔ကိုအခုထိမေမ့ႏိုင္ေသးဘူးလား..."

"ဒါကြၽန္ေတာ့္ကိစၥပါ...Appa...."

အတန္ၾကာတဲ့အထိတိတ္ဆိတ္ေနခဲ့ၿပီးမွကြၽန္ေတာ္ထိုစကားကိုတိုးညႇင္းစြာေျပာလိုက္မိသည္....။