Prologue

22 3 6
                                    

Weana's POV

umupo ako sa damuhan at hinimas ang lapida ni daddy at inilagay ang bouquet ng bulaklak sa gilid ng kanyang lapida ...Wenoah R. Yu

"Hi there daddy
I miss you ,I miss you sooooo damn much...how have you been in there?Its been 5 years since you left me."

yeah its been 5 years and I still can't move on.

Hindi ko napigilan na pumatak ang mga luha ko, alam kong matagal nang panahon simula nung iwan ako ni dad but it still hurts me ...it still hurts me when I think of the memories we had made.

The memories that can't be bring back but will still last forever in my heart.

"Dad alam kong ayaw mo akong nakikitang  ganito but I can't resist it,Please dad kahit minsan naman magparamdam ka naman oh kahit sa panaginip lang para naman maramdaman ko paring nandito ka...don't worry about me dad I will still be a good  and a strong person just like what you've  thought me"

You may think that Im crazy and It sounds weird but gusto ko talagang magparamdam si dad saakin

Palalim na ng palalim ang gabi kaya napagpasyahan ko nang umuwi

Tumayo ako at pinunasan ang mukha ko.

eewww kadiri kaya yung luha ko na may halo pang sipon yuckssss

(a/n: ayan lumalabas na ang tunay na weana...ano iiyak  ka tapos mandidiri ka sa luha at sipon mo?anong klase yan)

ano kaba author wag ka ngang  mambasag ng trip tuloy mo nalang yang ginagawa mo

(a/n: sige na nga tutal mabait ako)

oo nahhhhh..dali na magpapakilala pa ako

waiting...

waiting ...

ayy buti naman at di na siya sumagot hihihihi

Sooo I'm gonna inroduce myself,I'm Weana Kein Aragoña, Weyan for short and Wean for shorter you can call me any of that...
You can also call me Keindy because I'm sweet just like a candyyyy.

I'm 17 years old ,turning grade 11 student at the Filomino High school

So tama na ang pagpapakilala dahil papalapit na ako sa condo ko.

grrrr...

napatingin ako sa tyan ko at hinimas ito hindi pa pala ako kumain ng pang lunch

kaya pala kanina ko pa iniisip na parang may nakalimutan akong gawin pero teka parang meron pa akong nakalimutan bukod sa di pagkain ng lunch...

"ano na nga ba kasi yon..uhm?" pilit kong iniisip kung ano ba yon pero di parin talaga pumapasok sa isip ko kung ano yun...aiiishh bahala na nga

nagmadali na lang akong pumasok sa elevator at pinindot ang 10th floor

1

2

3

4

5
.
.
.
10

*ting*

inantay kong bumukas ang pinto at saka nagmadaling lumabas

Room 112

kinuha ko ang susi at agad din Itong binuksan

saglit nga lang bat parang ang bango ....saan galing yon? Amoy..amoy....adobo?

nagtaka naman ako kasi sigurado akong sinara ko naman lahat ng bintana.And there's no way para makapasok ang amoy ng niluluto ng  kapit bahay.

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Jun 17, 2020 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Wrongmantic ExperimentWhere stories live. Discover now