AHLÂ

BÖLÜM 1

Buraya kesfedilmemis güzel bir sarkı bırakıyorum.Önce sarkının ruhunuzu dinlendirmesine izin verin.Bu bölümü naif sesli Zehra'ya ithaf ediyorum.

^ZEHRA CÜCÜK [BEDEL]

Koltuğa yaslanmış arsızca bana sırıtan adama baktım.Artık tepki bile yoktu gözlerimde.Bunun tek sorumlusu bu adam mıydı yoksa babam da bir nebze katili miydi hislerimin?

Arkamda bıraktığım pis bakışların hala üzerimde olduğunu biliyordum.O kadar yorulmuştum ki bu histen; bu bakışlardan. Her göz göze gelişimizde midemin bulandığını hissediyordum.Gözlerimi kapattım ve bir an önce geçmesini diledim.Aylardır yasadığım eziyete alışmak zorunda olmak o kadar güçtü  ki.Hiçbir zaman isyan eden bir insan değildim.Ama bu durum her seferinde nefsimi zorluyordu. Alışmak istemiyordum bu duruma.Herkes gibi özgür olmayı  kim istemezdi ki.Kaldırdım basımı gökyüzüne her zaman yaptığım seyi yaptım:

-Allah'ım sen bana yardım et.

Önce camiye gidip namazımı kıldım.Eve gitmek istemiyordum.Ama beni evde bekleyen kardeslerim vardı .Annemi kaybettikten sonra bakmak zorunda olduğum kardeslerim.Babam eve gelmeden gidip yemek yapmalıydım.İs çikis saatlerimi biliyordu ve camiye gittiğimi de biliyordu.Sırf namaz kılmamı istemediği için defalarca siddetine maruz kalmıstım.Pes etmediğimi görmek bana olan  kinini daha çok besliyordu.Beni sevdiğini görmek karısınının geri gelmesi kadar imkansızdı.Geçen yıla kadar çok iyi olmasa da bu duruma nazaran daha iyi bir hayatım vardı diyebirim.Ta ki üvey annem babamı  bırakana kadar.O varken daha çok eziyet çekiyordum ama gidebileceğim bi okulum vardı en azından.Bana destek olan gerçekten iyi insanlar vardı hayatımda.Simdi ise erkek kardesimden baska sevebilcek kimsem yoktu.Üvey annem ikimizden de nefret ediyordu.Bana kötü davranmasını bir nebze kaldırabiliyordum ama Alper'e kötü davranmasına katlanamıyordum.Simdi ise Mina'yı da bana bırakıp gitmisti.Aklıma geldikçe kızıyordum. Ben bile yasadığım onca seye ragmen kalabiliyorken ki sadece Alper için de değil; umutla babamın bizi sevmesini de bekliyordum.Anlayamıyordum bi insan evladını bırakıp nasıl gidebilirdi.Onun kötü bir insan olduğunu biliyordum ama bu kadar ileri gidebileceğini hiçbir zaman düsünmemıstım.Gitmeden önce bana söylediği son sözler sizden kurtuluyorum demesiydi.Babamın en yakın arkadasıyla el ele tutusup gittiklerini dün gibi hatırlıyordum.Kemal amca varlıklı bir is adamıydı.Annem hayattayken sürekli bize gidip gelirlerdi.Babam o kadınla evlediğinden beri hiç görmemistim ta ki o güne kadar.Aylardır düsünmeme rağmen bu olanlardan hiçbir sey anlayamıyordum.Babamın beni suçlamasıysa  cabasıydı.Neden gördüğümde onları durdurmamısım neden gitmelerine izin vermisim.Ben ne yapabilirdim ki elimden ne gelirdi benim.O kadın hayatımızdayken aramızda dağlar vardı simdi ise ucurmlar...

Gözümdeki yasları silip evin yolunu tuttum.Neyseki babam daha gelmemisti.Alper'i aradım ve Mina'yı onun okuldan almasını istedim.Yemek yapıp evi temizledim ve bodrum katına indim.Babamın görmesini istemediğim Alper'in annem için çizdiği resimler ve tuvaller vardır.Her temizlik yapısımda uğruyordum buraya.Parmaklarımı annem güzel yüzüne değdirdim.Gözlerimi kapattım sanki gerçekten hissediyormus gibi.Bilmem kaçıncı gözyasımdı sayamadığım.O kadar güzel bir yüzü vardı ki Alper'in ve benim annemize benzememiz ondan kalan en güzel seydi.

Mina'nın bana sokulmasıyla irkildim.Bodrum katını temizlemıs ve sofrayı kurup kardeslerimin gelmesini bekliyordum.Babam gelmemisti ve bu saatten sonra gelceğini de sanmıyordum.Bugün cumaydı ve babam yine pis islerini temizlemeye gitmisti.Onun icin Allah'a dua ettiğimi bilseydi kızar mıydı acaba?Gözlerimi kapatıp Mina'ya sarıldım o daha bes yasındaydı ve ilgiye muhtaçtı.Annesi gibi değildi ve olmaması için elimden geleni yapacaktım.