SAÇMALIK

Bölüm 6

Kısa oldu ama okuyun siz jsnsjsjnshsjnd.

.

Herşeyim geri döndü. Abimle bartışık. Şu an otobusteyiz jsnsnsnnss. Hayır benim arabam yok. Hayır onunda yok. Ve yürümek için çoooooooook fazla bu yol. Sonuç olarak otobüsle eve gidiyoruz.

Anneme herşeyi anlatıp abimi eve almasını sağlicam.

Kapıyı çaldım. Annem kapıyı açmıyordu. Kesin Uyumuştur diye düşünerek 5-6 kez daha çaldım. Kapıyı açmadı. Endişelenmeye başlamıştım. Annem uykusu derin bir insan değildi. Telefonumu elime aldım. Annemi aradım. Tam üç kez aradım ve açmadı. Içeriden gelen telefon sesini duyabiliyordum. Bir kez daha şansımı denemek için 'Hayatım' yazısına tıkladım. Yine açmadı.

"Telefonunu açmıyor! Lanet olsun!"

"Dur Selen endişelenme. Hadi arka kapıyı deneyelim."

Arka kapıya yürüdük. Her zaman bu kapının önündeki paspasın altında yedek anahtarımız olurdu. Paspası kaldırdım. Anahtar yoktu. Ne yapıcağımı bilmiyordum.

"Bu-burda he-hep anahtar o-olurdu. Şi-şimdi yo-"

"Endişelenme. Eve girmeyi başarıcaz. Anneme birşey olmadı." Çok korkmuştum. Onunda çok korktuğunu anlayabiliryordum. Tüm evin etrafında dolandık. Ama tek açık pencere çatı katındaki odamın penceresiydi. Oraya çıkmamız imkansız gibi birşeydi. Ama bunu yapmak zorundaydık.

"Benim odam. Ordan eve girebiliriz."

Neyseki yükseklik korkum yoktu.

"Tamam. Omzuma çık. Ordanda şu boruya tırmanarak yukarı çıkarsın. "

"Tamam."

Dediğini yaptım. Odama girdiğim anda aşşağıya inip arka kapıyı açtım. Tüm ev boyunca annemi aradık.

"Lanet olsun nerde bu kadın!" Cümlenin sonuna doğru ağlamaya başlamıştım. Telefonumu aldım ve 'BFF malı' nı aradım. Evet, Ayça'yı.

"Hemen bizim eve gel acil!"

"Kanka ağlıyorsun ne oldu?"

"Bize gel anlatıcam."

"Tamam beş dakikaya ordayım."

Iki dakika boyunca sessizce durduk. Sonra kapı sesi geldi. Uçarak kapıya koştum.

"Anne?!"

"Efendim kızım. Ağlamışsın iyi misin?"

"Nerdeydin anne telefonunu da açmadın cok endişelendim."

"Komşudaydım. Telefonumu yanıma almayı unutmuşum."

Bir dakika sessizlik...

"Bir saniye sen cidden bana bişey oldu sandın di mi? Jwjwiabfjabahabahsbwjnwjanahshbqusjnwhshdhsbshbshshwsjwnwjwnwijsnhwhed."

Evet anıran bir annem var.

"Anne sus anırma jsnsjsbhwbshsbs."

"Anne?" Abim sonunda yanımıza gelmişti.

Annemin yüzü anında gerildi.

"Napıyor bu çocuk burda Selen."

"Anne inan bana bunda onun hiçbir suçu yok. Bırak anlatsın. "

"Jsnqjqjaiqhbahanaisbwjshsknwjsnsndnsksnxjnsjsnsnjsnsjzhsnshbahsnekwjsisnwmskslskwnwbehdbbsgxbsbxbsjnsjsnzjdnshxnsbnsndbdnxbdhndjamsjwnjsnxnhsbshdnxnndjsbhsbshd. Selen tam bir failsin be kanka janahnajasjbsshwbshbwhdhbd." Ayça anırmasan iyiydi hani.