ေကာင္းကင္ဘံုအား ဆန္႔က်င္၍ စာစဥ္(၁) မွ (၇)

အပိုင္း(၄၁)အေနာက္ဘက္ နယ္စပ္ၿမိဳ႕စား ေလာ့ကဲအ႐ွင္

အပိုင္း(၄၁) အေနာက္ဘက္နယ္စပ္ၿမိဳ႕စား ေလာ့ကဲအရွင္

ကိုယ္ခံပညာတြင္ ထူးျခားေသာ စြမ္းအင္မ်ား ပါဝင္သည္။ ကိုယ္ခံပညာကို ခႏၶာကိုယ္အားျဖင့္ ထုတ္လုပ္နိုင္ေသာ္လည္း အတြင္းအားမွ ထုတ္လုပ္ေသာ စြမ္းအားႏွင့္ယွဥ္ပါက အေတာ္ပင္နည္းေနေပသည္။ ကိုယ္ခံပညာအမ်ားစုကို အသုံးျပဳရန္ အတြင္းအားပင္ လိုေသးေပသည္။

ကိုယ္ခံပညာသိုင္းသမားမ်ားသည္ ႀကံ့ခိုင္မႈတိုးတက္ေစရန္အလို႔ငွာ ကိုယ္ခံပညာကို ေလ့က်င့္ရသည္။ဤသို႔ ေလ့က်င့္ျခင္းအားျဖင့္ တိုက္ခိုက္မႈ၊ ခုခံမႈ၊ အျမန္ႏႈန္း စသည္တို႔ကို တိုးတက္လာေစသည္။

က်န္းရီေတြ႕ခဲ့ရသည္မွာ ထူးျခားေသာ အသစ္အဆန္းတစ္ခုပင္ ျဖစ္သည္။ သူ၏ စိတ္တြင္ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခု အလိုအေလ်ာက္ေပၚလာသည္။ လမ္းေၾကာင္း၏ေနရာ အမ်ားစုမွာ ျပည့္စုံေနေသာ္လည္း အလယ္နားတြင္ အပိုင္းအေသးတစ္ခုမွာ ေပ်ာက္ဆုံးလ်က္ရွိသည္။

က်န္းရီသည္ က်င့္စဥ္လမ္းေၾကာင္း၏ အေရွ႕ႏွင့္ အေနာက္ပိုင္းကို ရထားသည့္အတြက္ ကိုယ္ခံပညာကို သူ နားလည္လာလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္လွ်က္ရွိသည္။ လက္ဝယ္ရွိေသာ အပိုင္းမ်ားကို ကိုးကားကာ အလယ္ပိုင္းကို ပုံေဖာ္၍ အမွားကင္းၿပီး သူ႕ကို ကိုယ္ခံပညာ တတ္ကြၽမ္းရန္ အကူအညီ ေပးနိုင္မည့္ လမ္းေၾကာင္းကို သူဖန္တီးနိုင္ေပသည္။

သို႔ေသာ္ ထိုအရာမွာ စိတ္ကူးထက္ လက္ေတြ႕မွာ မ်ားစြာ ခဲယဥ္းေနသည္။ အကယ္၍ တစ္ခုခုသာမွားသြားခဲ့မည္ဆိုလွ်င္ သူ၏ အတြင္းအားသည္ ေကာက္ရိုးမီးကဲ့သို႔ျဖစ္ကာ ေသြးေၾကာမ်ားကို ေလာင္ေစလိမ့္မည္။ သူကိုယ္တိုင္လဲ ေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္ ေသဆုံးရေပမည္။

သို႔ေသာ္ က်န္းရီသည္ ထိုနည္းလမ္းကို မစဥ္းစားေတာ့ပဲ သူ၏ စြမ္းအင္အသစ္အတြက္ စိတ္လႈပ္ရွားေနသည္။ သူသည္ အတြင္းအား ေပါက္ကြဲလက္ဝါးကို ေဖာ္ထုတ္ရန္သာ စိတ္ကို စုစည္းထားလိုက္ေတာ့သည္။

ညမွာ တစ္ျဖည္းျဖည္း နက္လာေသာ္လည္း က်န္းရီထံတြင္ အိပ္စက္လိုေသာ ဆႏၵမရွိေခ်။ တစ္နာရီၾကာေသာ္ သူ၏မ်က္လုံးမ်ားကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။ သူ၏ အနက္ေရာင္အတြင္းအားလည္း ကုန္ဆံုးသြားကာ စိတ္ထဲတြင္ေပၚေနေသာ လမ္းေၾကာင္းမွာလည္း တစ္ျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္ကြယ္လာသည္။ သူ၏ စိတ္မွာလဲ မၾကည္လင္ေတာ့ပဲ ကိုးရို႔ကားယား ျဖစ္စျပဳလာခဲ့သည္။