Isabel: Delilaaa? Wat is er? :o
Delila: Huh, niks? Waar heb je het over?
---
Isabel schoof een paar centimeter naar Delila toe. 'Kom op, er is iets. Ik zie het aan je, je bent mijn beste vriendin!' Delila rolt met haar ogen en geeft een zwakke glimlach.
'Ja oma Isabel. Het gaat prima. Niks om je zogen om te maken.' Isabel komt nog dichterbij zitten en kijkt Delila in baar ogen aan. Delila kijkt weg. '... Delila...' Begint Isabel. Delila slaat ineens meten om.
'Laat mij nou toch eens effe met rust!! Ik zei toch dat het ging, laat mij nou MET RUST!' Ze kijkt boos, maar daarna verrast van haar eigen woorden. Bij Isabel springen de tranen in haar ogen. Ze opent haar mond om iets te zeggen, maar klapt hem dicht, staat op en rent naar de gang, plakt haar tas en rent de deur uit.
Weg van dat verdomde huis. Weg van dke verdomde bank. Weg van die versomde Delila...
Net voor Isabel de deur van Delila's huis uitrende hoorde ze nog een zwak stemmetje roepen. De stem van Delila.'Isa... Isabel... Wacht even...' Maar Isabel wachtte niet even. Isabel ging even naar huis. Lang naar huis.
JE LEEST
Test test?
Short StoryEen test-boekie. Dit is mijn eerste keer dat ik een verhaal plaats, dus sorry de CrInGEE... UnU