Shalin için yaşadığı hayatın ne kadar adaletsiz olduğunun farkındaydı. Elinde kalan son şey sistemi eleştiren bilen düşünceleriydi. Otorite insanlığı mutlak bir hâkimiyet altına almışken zihnimiz bile artık yeterince güvenli değildi.
Sıradan bir iş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
6. BÖLÜM: ALIŞILMADIK
Yürüdüğümüz yönün tersi yönde esen ve artık serinlemeye başlayan hava irkilerek titrememe neden oldu. Güneş bakmak üzere, akşamüstüne az bir vakit kala, gün ortasındaki bunaltıcı sıcaklık yerini ilerleyen saatlere doğru daha da soğuyacak serinliğe bırakıyordu. Dorlion'un hayatı daha da zorlaştıran tutarsız havası hemen hemen her gün böyle olurdu.
Sabahın olmasıyla beraber serin hava hızla ısınır, yüzünü asla göremediğimiz güneşin batmasıyla ise de aynı hızla soğur ve bu döngü böyle devam ederdi. Sadece bazı zamanlar kirli yağmurlar yağar, şanslıysak da kirini yağmurla gideren havanın biraz daha soğumasıyla kar yağışlarını görebilirdik. Ancak tüm bu doğa olayları ne su kaynaklarımızın artmasına ne de artık kirlilik seviyesi zararlı olan havanın temizlenmesine bir katkı sağlamazdı.
İnce siyah ceketime sarılarak hızla soğuyan havanın bedenimi üşütmesine engel olmaya çalıştım. Bir yandan da hızlı adımlarla yürüyerek yanımda bana yoldaş olmak için gelmiş kişiyi görmezden gelmeye çalışıyor ve yine onun yüzünden otobüs kullanamadığımız için daha yakınlarına bile varamadığımız evime bir an önce ulaşmak istiyordum.
Öfkeden çatlayan bir sesle "Peşimde dolaşmak zorunda mısın?" diye sordum, hiç zorlanmadan aceleci adımlarıma ayak uyduran Dorian'a.
Yan gözle uzun hızlı adımlarıma karşılık elleri cebinde rahat rahat yürüyüşünü izledim. Omuz silkti. "Saatlerdir yaptığın gibi görmezden gelebilirsin."
"Yine de bu, rahatsız edici varlığını unutturmuyor!"
Sahte bir kırgınlık takındı yüzüne ve "Çok kabasın," dedi asabice.
Gözlerimi devirip adımlarımı daha da hızlandırdım. İlk birkaç adımda gerimde kalır gibi olsa da hemen bana yetişti.
Günlerden sonra Sığınak'tan ilk kez ayrılmıştım ve bunun tek nedeni benim hâlâ ölüme yürümekten farksız gördüğüm dâhiyane planımızın hazırlığını yapmaktı. Önce izinli olduğum işten denetimsiz olarak ayrılmıştım şimdi ise önem verdiğim bazı eşyalarımı yanıma almak adına yaşadığım eve gidiyordum. Tüm bu olup bitende Dorian'ın rolü ise hâlâ muallaktı.
Marcus'un onu görevlendirmesiyle bana refakat etmek için geldiğini söyleyip dursa da birinin onu yönlendirmesine ya da direktif vermesine izin verecek bir karakteri olmadığını daha şimdiden çözmüştüm. Neden yanımdaydı bilmiyordum ama bir şeylerin peşinde olduğunu sezinliyordum ve öyle olmadığını ummaktan başka yapabileceğim bir şey yoktu.
