Strings Attached (Good Kiss Series #2)

Chapter Twenty Five

"I will let you know as soon as possible, Mr. Astallo." Mariin at may diing sabi ng officer sa amin.

"I am expecting an immediate action. This is serious. I need you to assure me that you will make this case your top priority." Groian's voice is cold. I can feel the supreme superiority he possess. It feels as if he's so sure of what he wants and he needs to have answers right away.

I bit my lower look as I look at the clock behind them. It's getting late and I'm sleepy but we still need to stay here at the precinct for the interrogation and interview.

Sinulyapan ako ng officer at tila nanghihingi ng paumanhin. Batid ko ang pagkabahala ng lahat. Hindi ito simpleng pagtatangka lang sa aking buhay.

At higit sa lahat, alam kong galit si Groian. I saw how furious he is earlier. Denver and Judo are beside me. Guarding me as much as possible.

"We have decoded the message from the cake, Mr. Astallo." Rinig ko ang inspector sa labas.

Sinulyapan ako ni Groian at sinenyasan na manatili sa aking kinauupuan. Tumango ako at pinikit ang mga mata.

I heard Denver asking me things but I remained silent and quiet.

Makakatulog na nga ako sa sofa kaya lang narinig ko ang bahagyang ingay sa labas ay napamulat ako.

Narinig ko ang mabilis na tunog ng takong palapit sa akin.

"Ania," Tita Alla rushed to me. Mabilis akong napatayo at yumakap sa kanya. Ngayon ko kailangan si Tita. How I wish my Mommy is right here too. Niyakap kong maigi si Tita at umulan ang mga tanong niya habang magkayakap kami.

It felt warm and cozy to hug her. I feel like I'm hugging my mother again.

Hinarap niya ako at tinignan akong maigi. Hinaplos niya ang pisngi ko at ang braso. Inikot niya muli ako at napabuntong-hininga.

"Thank goodness you're safe. Tinawagan lang ako ni Rico." She said.

Hindi ako umimik.

Bumagsak ang tingin niya sa aking kamay at bahagyang umawang ang mga labi. Kinuha niya ang kamay ko at maingat na tinapat sa kanyang mukha. Nanliit ang mga mata niya habang tinitignan ang singsing sa aking kamay.

"No..." She whispered.

I bit my lower lip.

"Tell me this is just your jewelry."

"I am getting married, Tita." I said.

Napasapo siya sa kanyang ulo at umiling-iling. Sinenyasan niya si Denver na ikuha siya ng tubig, mukhang hindi niya daw ata kakayanin ang stress na ito.

Umupo siya sa sofa at umupo ako sa kanyang tabi. Naiiling siya at ilang beses na tinignan pa ang aking singsing.

"Sir," Narinig ko si Judo at nakitang dumiretso at dumalo siya kay Groian. Groian went inside the room again and all eyes went to him.

I can sense Tita Alla's indifference. She hitch her eyebrow and stood up from her seat. Sinundan ko siya, natatakot sa maaari niyang gawin.

"Mrs. Ricozana," Tumango si Groian sa aking tiyahin.

Nalukot ang mukha at tumikhim. I am never comfortable knowing that any time my auntie can question our decisions.

"Ania," Binalingan ako ni Groian, ang mga mata'y nag-aalala.

Nilingon ako ni Tita Alla at dismayadong umiling. Tinignan niya muli ang singsing ko at tumikhim.

"Let's go home."