Lonely Nerd

Prologue

I was walking at the corridor with two books in my hand, when someone bumped me. Yes, someone bumped ME! I stared at my books na ngayon ay nasa sahig at nakakalat na. Yumuko ako at pupulutin ko na sana ang mga libro ko pero sinipa nya pa ito, kaya habang pinupulot ko ang mga ito ay tiningala ko ang taong bumunggo sakin at sumipa ng mga libro.

I cursed in my mind when I saw who it is. Uh-oh am I dead again? I heard some buzzes from other students. Ako na naman ang pinag-uusapan at pinagbubulong-bulungan nila na isa sa pinaka-ayoko sa lahat.

"Lagot sya kibagobago nya." girl1

"Di sya nababagay d2 hahahahah."girl2

"Di ba nya kilala binangga nya?." Girl3

Wow ako pa tlga nambangga huh ehh sya nga ung bumunggo sakin ehh at nansipa ng libro na muntik nang masira, baka sya ang d ako kilala at ndi nya alam kung anong libro ung sinipa nya

"Mahina naman sya, halata nmn ehh kc ang pangit pangit nya at walang binatbat kay Queen." Girl1

"Bakit ba nakapasok pa yang nerd na yan dito." Girl2

"Kaya nga, halatang di naman nya kaya dito kasi mahirap lang sya." Girl3

"School naman to ng mayayaman at sikat, eh ang pangit pangit naman nya."girl2

"Pag nalaman ito ni King siguradong bubullyhin sya" girl1

"Truth girl may bago n nmang pet si king." Girl2

Tumayo ako at tiningnan ko kung sino ang mga nagsalita nun. Patalsikin ko kaya itong mga clown na ito dito sa paaralan na ito?

Magsisimula na sana akong maglakad nang may magsalita sa likod ko, walang iba kundi ang bruhang bumangga sakin at ang taong nagrereynareynahan sa paaralan ko.

"Where do you think your going?"

"Sa classroom." I simply say, not even turning my back for her. Ako dapat ang ginagalang dito eh kasi ako ang may-ari hindi sya tss.

"Huwag mo 'kong kakausapin ng patalikod! Hindi ka manlang ba magso-sorry sa ginawa mong pagbunggo sakin huh?" Ramdam ko ang galit at inis sa tono ng pananalita nya. Wala akong pake!

Why would I? I whisper. I started walking again.

I heard her say 'B*tch! Comeback here!' pathetic. But I never turned back like what she said.

Inayos ko na lang ang salamin ko at iniwan silang tulala lahat dahil sa pangyayaring kanilang nasaksihan. Hindi sa lahat ng oras mabait ako at laging nagpapa-api sa Queen Bee'ng kanilang kinikilala na mukha namang alipunga sa sobrang kapangitan tss.

Ramdam ko parin ang init ng mga matang nakatingin saakin, kelan ba nila ako titigilan? Tapos na ang palabas pero ganan pa din sila. Nakakaumay na at nakakawalang-gana.

What I hate the most is attracting peoples attention, being a topic of others, naiinis ako. I just can't be mad dahil alam kong ako lang din naman ang mapapagalitan. Galit sakin si Mommy, at si Daddy naman ay walang pakealam maging si kuya ay ganon din, pakiramdam ko tuloy ay ako na lang mag isa kahit sabihin pang may pamilya pa ako, pamilya nga bang matatawag yon? I don't think so.

Being the most topic in this school is such a hell, pero kailangan kong magtiis kasi kailangan kong makatapos, two years na lang naman makakaalis na ako dito.

Nang dahil sa pagiging pre-occupied ko di ko na namalayang nasa room na ako, bwiset kasing bitchesang yun eh! Nang makaupo ako ay ganon na lang ang pagka awkward na nararamdaman ko pano ba naman eto na naman yung mga matang kung tingnan ako e ganun na lang kadali para sa kanilang mang husga. Ganon ba ako kapanget at kalampa para sakanila?