po niebie sunęły czołgi
jeden za drugim za trzecim
całą hordą niewzruszone
budziły dzieci w nocy
jak porcelanę tłukły
zastawy z ludzi
po niebie sunęły czołgi
zamykały niebo jak klatkę
swoim gardłowym pomrukiem
tak zaskakująco szczelnie
nawet horyzont umarł
nie przecisnęła się nawet
łezka cichutko
CZYTASZ
pułapka na lisy
Poetryzupełnie niepotrzebnie wtrące moje pułapki mają zawsze otwarte drzwiczki
