ေကာင္းကင္ဘံုအား ဆန္႔က်င္၍ စာစဥ္(၁) မွ (၇)

အပိုင္း(၄၉)ဆက္တိုက္ခိုက္မယ္

အခန္း(၄၉)ဆက္တိုက္ခိုက္မယ္

"မာေဟးခ်ီအတြက္ ၿပီးသြားမွာလား?...မျဖစ္ႏိုင္တာပဲ...ဟုတ္တယ္မလား?က်န္းရီရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္လံုးက မတိုက္ခိုက္ႏိုင္ဘူးေလ...သူဘယ္လိုလုပ္ မာေဟးခ်ီက္ု အႏိုင္ယူမွာလဲ?...ကြၽန္ေတာ့္အျမင္အရ က်န္းရီက မာေဟးခ်ီကို ထိခိုက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္မွာ အတြင္းအားေပါက္ကြဲလက္ဝါးကို သံုးမွရမွာ...လက္ႏွစ္ဖက္လံုး မ႐ွိဘဲ သူဘယ္လိုလုပ္ၿပီး အတြင္းအားေပါက္ကြဲလက္ဝါးကို သံုးလို႔ရမွာလဲ?''

ႀကီးၾကပ္သူယန္သည္ သိုင္းခန္းမသခင္ ဘာေၾကာင့္ ထိုသို႔ေတြးသည္ကို နားမလည္ေပ။ သူသည္ စင္ေပၚ႐ွိ က်န္းရီကုိသာ ၾကည့္ေနခဲ့လိုက္သည္။ က်န္းရီ၏ ဒန္တ်န္းသည္ ဖ်က္ဆီးခံရေတာ့မည္ကို ျမင္လွ်င္ သူ႔ႏွလံုးသားသည္ ဆြဲထုတ္ခံလိုက္ရသလိုပင္ ခံစားလိုက္ရသည္။

သိုင္းခန္းသခင္သည္ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ပင္ ေျပာလာခဲ့သည္...

"ဒီေကာင္ေလးက သူ႔ၿပိဳင္ဘက္ကို ညာဘက္လက္ ထိခိုက္ေစဖို႔ တမင္ခြင့္ျပဳေပးခဲ့တာလို႔ ငါခံစားေနရတယ္...သူက ဒါကို ခ်က္ခ်င္း ျပန္ကုဖို႔ မေတြးဘဲ...တိုက္ပြဲတစ္ခုကို ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္...သူက သူ႔ကိုယ္သူ အဆံုးသတ္ထိ တြန္းအားေပးၿပီး အကန္႔အသတ္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာျဖစ္မယ္!"

စင္ေပၚတြင္ မာေဟးခ်ီ၏ သိမ္းငွက္လက္သည္းသည္ က်န္းရီ၏ ဝမ္းဗိုက္သို႔ ထိလုဆဲဆဲပင္။ သူ၏ သိမ္းငွက္လက္သည္းသည္ ပံုစံတစ္ခုသာ မဟုတ္ဘဲ သိုင္းပညာတစ္ခုလည္း ျဖစ္သည္။ ယခုတြင္ သူ၏ လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္ ပို၍႐ွည္လ်ားလာခဲ့ၿပီး လက္သည္းမ်ားသည္လည္း ပိုမိုခြၽန္ထက္လာခဲ့သည္။ ထိုလက္သည္းမ်ားသည္ သား႐ိုင္းေကာင္၏ အ႐ိုးမ်ားကိုပင္ က်ိဳးေၾကသြားေစႏိုင္သည့္ႏွယ္...

ၿပီးသြားၿပီ!

လမ္ခ်မ္ခ်မ့္၏ လက္ခ်က္ျဖင့္ စင္ေပၚမွ ဆင္းလာခဲ့ရေသာ ရီလင္းရႊယ္သည္ပင္ မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေခါင္းကို အေဝးသို႔ လွည့္ထားလိုက္သည္။ သူမသည္ က်န္းရီ၏ ဝမ္းဗိုက္ႏွင့္ ဒန္တ်န္းပ်က္စီးသြားမည္ကို မျမင္ခ်င္ေပ။

"မာေဟးခ်ီ...မင္းက မာေဖးနဲ႔ တျခားလူေတြအတြက္ လက္စားေခ်ခ်င္ေနတယ္...မင္းရဲ႕လက္႐ွိအင္အားနဲ႔လား?...မင္းအတြက္ မင္းအေဖကိုပဲ လက္စားျပန္ေခ်ခိုင္းေတာ့!''