Bugün Yine Kapıyı Çaldım | Taehyung ✔️

I-

✡✡✡

Selam, benli çocuk.

Üzerime, tamamı siyah olan ve hiçbir zaman giymekten zevk alamadığım kıyafetlerimden birkaç parça bir şey giydim.

Bugün soğuk kanlı davranıp, eve dönene kadar gözyaşlarımı tutacağım gün. Birazdan anneme son kez veda edeceğim.

Onun için elimden geldiğince süslendim: en sevdiği kolyesini taktım, babamdan kalan evlilik yüzükleri de parmağımda... Onda durduğu kadar güzel durmuyor bende hiçbir eşyası. Kendimi emanet gibi hissetmeye başladım çocukluğumun geçtiği evimizde. Her şey bitmiş gibi hissediyorum.

Sabah uyandığında duvara atılan o boş bakışları biliyorsundur, ne olduğunu bilmeden sadece bakarsın ve düşündüğün herhangi bir şey de yoktur o an aslında. İşte bundan bahsediyorum: bomboş, hissiz, kimsesiz, yalnız...

Canım yanıyor demek istiyorum ama hayır, hissettiğim duygu o değil. Daha doğrusu hissedemiyorum. Bir şey var anlatmak istediğim, dinleyenini bulsam saatlerce susmadan anlatacağım ama bilmiyorum ki ne anlatacağımı.

Kararsız gibiyim ya da ne yapacağımı bilmediğim için kendimi çok dağılmış hissediyorum. Elimden şekerim alınsaydı ağlardım mesela ama elimden alınan şey annemken, gözlerimi hissedemeyecek kadar ağlamam gerekirken...
Ne var biliyor musun? Kafam hiç olmadığı kadar çok karışık, cümlelerimi toparlayamıyorum, sürekli başka şeylere atlıyorum ve kendimle çelişiyorum.

Deliriyor muyumdur?

Belki kapasitem daha fazlasını kaldıramadığı için Tanrı bana bir hediye veriyordur.

Sence, benimde onların peşinden gitmem gerekir mi?

Nasılsa hissizleştim ve benin seven iki kişiyi de kaybettim. Kimsesiz ve yalnızsam daha fazla nefes almak için çabalamam çok saçma olmaz mı?

Bu, yüz alınan sınavdan yüz beş almaya çalışmak kadar saçma bir durum değil mi sence de Taehyung?

Ne yapmalıyım?

Ölürsem, yani kendimi öldürürsem bunun sorumluluğu da bana kalmayacak mı?

Ama ben daha fazla yükü kaldıramam ki.

Çok yoruldum, artık bitse olmaz mı?

Tüm bu şeyler bir rüya olsa ve uyansak olmaz mı?

Ne bileyim, bir filmde olsak şu an ve olağanüstü güçlerim sayesinde geçmişe dönebilsem.

Olmuyor artık, zorlanıyorum.

Düşüncelerim çok karmaşık.

Duvarlar üstüme üstüme geliyor.

Daha fazla dayanamazmışım gibi.

Taehyung,

Bugün kapıyı sen çalsan olmaz mı?

Canım yanıyor Taehyung, yalan söyledim, ben çok acı çekiyorum. Belki de söylememişimdir, bilmiyorum.

Gücüm kalmadı artık.

Ne olur, gel ve kurtar beni.

Çal kapımı, duyarsam açarım.

Duyacağıma da eminim zaten, ev çok kimsesiz.

Adım atsan duyuluyor.

Sen bir nefes alsan hissederim ben, yemin ederim.

Ama ne olur, gel ve kurtar beni bu çıkmazdan.

Dayanacak gücüm kalmadı, gel ve çal kapımı,

Geç kalmadan...

- He Ran❇