Femme fatale 2:the return

Υποταξου !

«Ακολούθησε με !» Η φωνή του τρύπησε τα αυτιά της . Άφησε από την αγκαλιά της το μικρό κορίτσι έτοιμη να τον υπακουσει όταν ένιωσε αντίσταση .
«Μ...μην φύγεις .» Της χαμογέλασε θλιμμένα . Δεν την ένοιαζε τι θα γινόταν με εκείνη , είχε καταφέρει να γλειτωσει ένα μικρό παιδί από αυτή την κόλαση . Αυτό είχε σημασία .
Χάιδεψε τα ροδαλά μάγουλα και του μικρού κοριτσιού  σκουπίζοντας μερικά δάκρυα που είχαν τρέξει μέχρι εκεί .
«Πρέπει να πάω μικρή μου ... όμως μην ανησυχείς θα πας στον μπαμπά σου τώρα .»
«Και εσυ ;»
Η Σελινα γύρισε να κοιτάξει τον Νίκολας που στεκόταν στο κούφωμα της πόρτας κοιτάζοντας την σοβαρά με τα χέρια του δεμένα κάτω από το στέρνο του .  Ξεφυσιξε απαλά καιως γύρισε την προσοχή της ξανά στον ξανθό άγγελο μπροστά της .
«Εγώ θα είμαι καλά ...»
«Είναι κακοί .... τι θα σου κάνουν .»
«Τίποτα που να πονάει πειρσστερο από την καρδιά μου ..»μουρμούρισε τόσο σιγανά που το κορίτσι δεν κατάφερε να ακούσει τίποτα . Μόνο έβλεπε την θλίψη που είχε σχηματιστεί στα μάτια της και αυθόρμητα την έχωσε στην αγκαλιά του .
«Σε ευχαριστώ που το καβεις αυτό για εμένα .»
«Μην με ευχαριστείς μικρή ... θέλω να μου δώσεις μια υπόσχεση όμως .»
Την παρατήρησε να νευει βιαστικά .
«Θα προσεχείς πολύ από εδώ και πέρα ... και θα αγαπάς τους γονείς σου ότι και να γίνει ... δνε ξέρεις για ποσό θα τους έχεις δίπλα σου . Εντάξει ;»
«Ναι ! Στο υπόσχομαι .»
«Άντε Σελινα ! Μην με αναγκάσεις να το κάνω με τον δύσκολο τρόπο .» Η εια φωνή του Νίκολας κατάφερε να διαλύσει την διάθεση της . Το πρόσωπο της σοβάρεψε απότομα και άφησε το μικρό κορίτσι , ισιώνοντας το κορμί της .
Κατάφερε να πνίξει μια κραυγή πόνου που απειλούσε να δραπετεύσει από τα χείλη της . Δεν έπρεπε να καταλάβει κάτι το παιδί .
«Δνε θα χρειαστεί ... έρχομαι .»
Έριξε μια τελευταία μάτια στην μικρή της φίλη πριν γυρίσει την πλάτη της κάνοντας μικρά και προσεκτικά βήματα προς το μέρος του Νίκολας .
«Μην ανησυχείς θα τηρήσω το δικό μου μέρος της συμφωνίας εάν τηρήσεις το δικό σου .» Της ψιθύρισε όταν πλέον ήταν πολύ κοντά του .
«Το ξέρεις πως θα το κάνω .»
Τον είδε να την κοιτάζει λυπημένα , άνοιξε το στόμα του για να την πει κάτι όμως στιγμές αργότερα το έκλεισε , λες και το είχε μετανιώσει .
«Ναι το ξέρω ...» απάντησε τελικά όσο πιο σκληρά μπορούσε και την έσπρωξε ελαφρώς προς τα έξω .
Παρατήρησε τον έντονο μορφασμό της , και μόλις τώρα θυμήθηκε το ποσό πολύ θα έπρεπε να πονούσε όσο στεκόταν όρθια τόση ώρα .
«Μπορείς να περπατήσεις ;»
Είχε στηρίξει το σώμα της στον κρύο τοίχο για να καταφέρει να ανακουφιστεί λίγο , όμως ταλ ο για του την έκαναν να πεταχτεί σχεδόν από την θέση της , γυρίζοντας προς το μέρος του .
Έσκυψε το κεφάλι της για να μην τον αντικρυζει . Δεν άντεχε το βλέμμα του να την καίει , θα υπέκυπτε ξανά στην σαγήνη του , και τότε θα καταστρεφόταν τελείως .
«Ν...ναι ..» του απάντησε με δυσκολία . Τον είδε να ξεφυσαει έντονα καθώς πλησίαζε προς το μέρος της . Έκλεισε φοβισμένη τα μάτια της πιστεύοντας πως θα την χτυπούσε , αντ αυτού όμως ένιωσε το κορμί της να σηκώνεται στον αέρα .
Άνοιξε έκπληκτη τα μάτια της για να τον δει να την κρατάει στα χέρια του και να περπατάει προς την σκάλα , που θα τους έβγαζε μακρυά από αυτό το απαίσιο υπόγειο .
«Τρεμεις ...» παρατήρησε και σ την έσφιγγε περισσότερο πάνω του .
Δεν του απάντησε . Δεν ήξερε πως έπρεπε να τον αντιμετωπίσει ... είχε δεχθεί να γίνει δίκη του , σκλάβα του . Όμως δνε ήξερε τι ακριβώς σήμαινε αυτή η λέξη . Ποια θα ήταν τα καθήκοντα της ; Τι έπρεπε να κάνει άραγε . Όλες αυτές οι ερωτήσεις την βασάνιζαν . Όμως δεν θα τολμούσε ποτέ να τον ρωτήσει .
Το ξαφνικό φως την έκανε να κλείσει σφιχτά τα μάτια της ενοχλημένη. Είχε πολλές μέρες να δει τον ήλιο . Εκείνος σαν να το κατάλαβε έδωσε εντολή στους άντρες του να κλείσουν τις κουρτίνες , και αμέσως το δωμάτιο έγινε περισσότερο σκοτεινό , έτσι ώστε να μπορέσει να ανοίξει τα μάτια της .
Ο χώρος δνε είχε καμία αποκυτως σχέση με το υπόγειο . Ήταν διακοσμημένος με βαριά ξύλινα έπιπλα και σκουρόχρωμα διακοσμητικά , πρέπει να είχε παντού παράθυρα που τώρα καλύπτονταν από τις βαριές κουρτίνες .
Ξαφνικά τα χέρια του την χαμήλωσαν αφηνοτας την να πατήσει στο ξύλινο πάτωμα . Χρειάστηκε να ασκήσει λίγη περισστερη δύναμη από ίσο μπορούσε να αντέξει για να σταθεί όρθια .
«Έλα ... θα σου δείξω το δωμάτιο σου .» Της είπε κοφτά καθώς ανέβαινε ήδη μερικά ακόμη σκαλιά , προφανώς για τον δεύτερο όροφο του σπιτιού . Τον ακολούθησε δίχως να βγάλει μίλια . Κάθε βήμα ήταν μια σουβλιά στα πλευρά , τα πόδια και τα χέρια της , όμως δεν ήθελε να τον εκνευρίσει και προσπαθσηε να πνίξει την επιθυμία της να ουρλιαξει και να πέσει στο έδαφος .
Σταμάτησε μπροστά από μαι ξύλινη πόρτα περιμένοντας την , και όταν την είδε να πλησιάζει την άνοιξε αφηνοτας την να περάσει πρώτη μέσα .

Η Σελίνα άνοιξε διάπλατα τα μάτια της . Σίγουρα περίμενε ένα απλό στρώμα , τις ίδιες άθλιες συνθήκες που αντιμετώπιζε τόσες μέρες . Όμως αντιθέτως το δωμάτιο ήταν προσεγμένο , ένα μόνο κρεβάτι βρισκόταν στην μέση και λευκές κουρτίνες κάλυπταν τα παράθυρα . Ήταν απλό όμως για εκείνη ήταν υπέροχο . Τα μάτια της δάκρυσαν από ευγνωμοσύνη . Όμως δεν άνοιξε πάλι το στόμα της για να μιλήσει .
«Τα παράθυρα είναι κλειδωμένα , και υπάρχει κάμερα στο δωμάτιο . Γι αυτό μην επιχειρήσεις να κανεις καμία μαλακια . Επίσης  δυο άντρες μου θα είναι έξω από την πόρτα σου την νυχτα και το δικό μου δωμάτιο είναι ακριβώς δίπλα . Και πίστεψε με Σελινα μπορώ να ακούσω τα πάντα .»
Η κοπέλα ενευσε σιωπηλά .
«Υπάρχουν τρεις πολλοί απλοί κανόνες μικρή ... φορντισε να μην τους παραβείς και δεν θα σε τιμωρήσω .»
«Τι...τι κανόνες ;»
«Πρώτος θα μου μιλας στον πληθυντικό ... και θα βάζεις την λέξη κύριος στο τελος κάθε πρότασης που θα λες . Δεύτερον θα μιλας μόνο όταν το λέω εγώ και τρίτον ... ότι και να σου ζητήσω ... όσο ακραίο και εάν είναι . Έγινα κατανοητός ;»
«Ναι ...»
το χέρι του έπιασε με δύναμη το πιγούνι της αναγκάζοντας την να τον κοιτάξει . Το βλέμμα του είχε σκοτεινιάσει ξανά .
«Ναι τι;»
«Ναι ...κύριε..»
«Μην το ξεχνάς τίγρη ... δνε θα είμαι τόσο επιεικής την επόμενη φορά .» Της είπε αφηνοτας ένα πεταχτό φιλί στα χείλη της προς απομακρυνθεί από κοντά της .
«Έχεις δυο ώρες να ξεκουραστείς και να κανεις ένα μπάνιο ...μετά σε θέλω στο γραφείο μου .. τα παιδιά θα σου πουν που είναι .»
«Σ..σσε παρακαλώ Νίκολας ... ο...όχι σήμερα .. πονάω .» Ψέλλισε . Αμέσως το σώμα της συγκρούστηκε στον τοίχο , με εκείνον να κολλάει πάνω της . Το χέρι του στον λαιμο της να την πιέζει ελαφρώς .
«Τρίτος κανόνας Σελινα ! Και μου μίλησες στον ενικό . Θα πρέπει να σε τιμωρήσω για αυτό . Υποτάξου  μικρή ... και όλα θα πάνε καλά και για τους δυο μας .» Της ψιθύρισε πάνω στο πρόσωπο ο της . Δάκρυα τρεχαν από τα μάτια της .
«Σ...σε αγαπώ ...»
«Το ξέρω Σελινα ... και αυτό είναι που θα καταστρέψει και τους δυο μας .» Της είπε απότομα και απομακρύνθηκε από κοντά της πηγαίνοντας προς την πόρτα .
«Μην τολμήσεις και αργήσεις .. δεν μου αρέσουν οι αργοπορίες .»
Γρυλισε πριν χαθει από το οπτικό της πεδίο .
«Σου έχω ήδη υποταχθεί Νίκολας ... γι αυτό πονάω ...» είπε μόνη της πάνω στο άδειο δωμάτιο πριν πέσει εξουθενωμένη στο κρεβάτι κλείνοντας τα μάτια της .