Femme fatale 2:the return

Σε θελω

Κοίταξε το μεγάλο ρολόι στο τοίχο του μπάνιου . Είχε προσέξει πως υπήρχε ακριβώς το ίδιο στο δωμάτιο της . Λες και ο Νίκολας ήθελε να μην ξεχνάει ποτέ την ώρα που περνούσε . Ένιωθε παγιδευμένη στον χρόνο , χωρίς να μπορεί να ξεφύγει από ότι η μοίρα της προόριζε .
Είχε ακόμη μισή ώρα στη διάθεση της . Δεν ήθελε να βγει από το μπάνιο , ένιωθε τόσο αδύναμη , το κορμί της πονούσε ολόκληρο , δεν μπορούσε να κάνει ούτε ένα κανονικό βήμα . Και δεν ήθελε να τον συναντήσει ξανά ... ένιωθε τόσο ευάλωτη κοντά του . Σαν κούκλα στα χέρια του που μπορούσε να την κάνει οτι ήθελε .
Από την άλλη δεν ήθελε ούτε να φανταστεί ποιες θα ήταν οι συνεπειες της αργοπορίας της . Έβαλε όση δύναμη της είχε απομείνει και σηκώθηκε όρθια μέσα στην μπανιέρα . Το είδωλο της αντικατοπτρίζονταν στον καθρέφτη απέναντι της . Ήταν σαν σκιά του εαυτού της . Το σώμα της είχε γεμίσει μελανιές και γδαρσίματα , το πρόσωπο της είχε χάσει την λάμψη του , λες και κάποιος είχε ρουφήξει την ζωή από πάνω της . Και ακριβώς έτσι ένιωθε .
Πέρασε τα δάχτυλα της διστακτικά πάνω από κάθε πληγή , μορφάζοντας από τον πόνο που ένιωθε . Συχαινοταν τον εαυτό της αυτή την στιγμή . Δεν άντεχε να τον κοιτάζει στον καθρέφτη .
Εμπόδισε τα δάκρυα που απειλούσαν να κυλήσουν από τα μάτια της κλείνοντας τα σφιχτά , και αφού ξεπληθυκε με ζεστό νερό βγήκε από το μπάνιο , τυλιγμένη νε την μεγαλύτερη πετσέτα που μπορούσε να βρει .
Ήξερε πως ο Νίκολας την παρατηρούσε , μπορούσε να ελέγξει κάθε κίνηση της. Και αυτό το μισούσε . Είχε ορκιστεί πως ποτέ δεν θα άφηνε κάποιον να την μεταχειρίζεται με αυτό τον τρόπο , κόβοντας της κάθε δίκη της βούληση . Και όμως τώρα εκείνος το έκανε και η ίδια δεν έβγαζε αχνα , αποδεχόταν σιωπηλά το μαρτύριο της . Πως είχε καταντήσει έτσι ; Γιατί ο έρωτας της  έπρεπε να είχε μονόπλευρος , γιατί δεν κατάφερνε να τον μισήσει , όμως τον αγαπούσε περισσότερο σε κάθε του τρυφερή κίνηση , ακόμη και εάν ήξερε καλά πως δεν την εννοούσε .
Κούνησε το κεφάλι της αποδοκιμαστικά . Μερικές σταγόνες από τα βρεγμένα μαλλιά της εκτοξεύτηκαν στο πρόσωπο της . Έπρεπε να ετοιμαστεί .
Αναζήτησε την φθαρμένη μπλούζα που είχε συνηθίσει να φοράει ,όμως δεν μπορούσε να την βρει πουθενά . Αντιθέτως ένα ζευγάρι καθαρά ρούχα και εσώρουχα είχαν τοποθετηθεί πάνω στο κρεβάτι της .
Χαμογέλασε ελάχιστα καιως πλησίαζε προς το μέρος τους .
Ήταν ένα ζεστό πουλόβερ μαζί με ένα τζιν . Τίποτα προκλητικό , τίποτα χυδαίο .
Δίχως να το σκεφτεί παραπάνω φόρεσε τα εσώρουχα και τα ρούχα . Ένα κύμα ζεστασιάς την κατέκλυσε . Ήταν παράξενο για εκείνη να φοράει κάτι ζεστό μετά από τόσες μέρες , όμως δνε θα παραπονιόταν στο ελαχιστο .
Άφησε ξυπόλυτα τα πόδια της αφού δεν κατάφερε να εντοπίσει παπούτσια πουθενά και αφού έριξε μια βιαστική μάτια στο ρολόι για να βεβαιωθεί πως θα ήταν στην ώρα της βγήκε από το δωμάτιο .
Δυο άντρες στεκόταν απ έξω , παραμένοντας τελείως σοβαροί , χωρίς να αντιδρούν στην ύπαρξη της .
Μόνο ένας απ ο αυτούς έκανε να την πλησιάσει , και μόνο στην κίνηση του τραβήχθηκε προς τα πίσω .
Δεν ήθελε να έχει τα χέρια της δεμένα ξανά . Δεν το άντεχε αυτό. Θα τους παρακαλούσε , θα υποσχόταν πως θα ήταν υπακοή
«Έλα το αφεντικό σε περιμένει .» Της είπε απλά και την έπιασε λεφτάς απ Ότο μπράτσο για να την κατευθυνθεί .
Μια κραυγή ανακούφισης ξέφυγε από τα χείλη της χωρίς να το καταλάβει , και έσπευσε να τους υπακουσει παρά τον έντονο πόνο οστό κορμί της .
Έκαναν μερικά βήματα πριν σταματήσουν έξω από μια μαύρη πόρτα . Ο ένας από τους άντρες χτύπησε το ξύλο τρεις φορές , και έπειτα τραβήχθηκε προς τα πίσω .
«Περάστε !» Η τραχιά φωνή του την έκανε να ανατριχιάσει . Γιατί την επηρεάζει τόσο πολύ γαμωτο ;
Οι δυο άντρες της έκαναν νόημα να μπει μόνη της . Με τρεμάμενα χέρια άνοιξε την πόρτα , φια να βρεθεί σε έναν χώρο με χαμηλό φωτισμό . Έμοιαζε θλιμμένο μέρος , μπορούσε να το αισθανθεί στην ατμόσφαιρα .
«Κάθισε Σελινα .» Την διέταξε υποδεικνύοντας μια καρέκλα μπροστά από το γραφείο του .
Η κοπέλα υπάκουσε αμέσως . Κρατούσε το κεφάλι της χαμηλωμένο . Αποφάσισε να επικεντρωθεί στα δάχτυλα της για να αποφορτίσει την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα . Τι θα της έκανε τώρα ; Το βλέμμα του έμοιαζε για ακόμη μια φορά σκοτεινό .
«Ευχαριστήθηκες το μπάνιο σου ;»
«Ναι .. κύριε .»
«Καλώς ... να ξέρεις πως ούτε εκι μπορείς να μου ξεφύγεις μικρή .»
Πήρε μια  κόφτη ανάσα . Μπορούσε να την δει γυμνή ... οποιαδήποτε ώρα της ημέρα ήθελε .
«Πονάς ;»
Σήκωσε ξαφνιασμένη το κεφάλι της . Ο τόνος του ήταν σχεδο ν τρυφερός , είχε τόσο καιρό να τον ακούσει έτσι .
«Ο..όχι κύριε .. είμαι εντάξει .»
Τον είδε να την κοιτάζει εμ δυσπιστία . Προφανώς ήξερε πως έλεγε ψέματα αφού με το ζόρι έκανε και την παραμικρή κίνηση . Όμως δεν ήθελε να του το παραδεχθεί . Φοβοταν πως απλώς θα έκανε τα πράγμα χειρότερα .
«Α ναι ; Πολύ καλά λοιπόν . Σήκω και βάλε μου κάτι να πιω .» Είπε με ανησυχητικά ήρεμο τόνο . Η Σελινα ξεροκαταπιε πριν σηκωθεί με προσοχή για να εκτελέσει την εντολή του . Κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια για να μην δείχνει τον πόνο που ένιωθε καιως έπιανε το γυάλινο μπουκάλι με το ουίσκι και έσκυβε από πάνω της ελαφρώς για να γεμίσει το ποτήρι του .
Μια ξαφνική κραυγή ξέφυγε από τα χείλη της καθώς ένιωσε ένα βάρος πάνω στην πλάτη της . Ο πόνος  ήταν φριχτός .
«Μην προσπαθείς να μου κρύψεις τίποτα Σελινα ... μπορώ να τα δω όλα. Κάθε αντίδραση του σώματος σου . Κάθε σπασμό . Ξέρω πως υποφέρεις από τον πόνο .» Ψιθύρισε στο αυτί της . Τα χέρια του την οδήγησαν να καθίσει πάνω στα γόνατα του . Η ανάσα του χτυπούσε τον λαιμο της , καθώς τα χέρια του χάιδευαν τα μάγουλα και τα μαλλιά της .
«Είσαι σκέτος πειρασμός τιγράκι ... λες και μου κανεις μαγια και με τραβάς κοντά σου ...μπορούσα ήδη να σε είχα πουλήσει και να ξεμπερδευω μαζί σου ... αλλά δεν θέλω να το κάνω .» Της έλεγε καθώς τα χέρια του την χάιδευαν τρυφερά .
«Σήκω όρθια και γδύσου .» Της είπε τελικά τραβώντας τα χέρια μακρυά της .
Της πήρε λίγα δευτερόλεπτα για να συνέλθει από το μεθυστικό συναίσθημα που της προκαλούσαν τα χάδια του , και όταν τελικά τα κατάφερε σηκώθηκε όρθια .
«Κύριε σας ..»
«Κανε ότι σου λέω μικρή..»
δεν του έφερε άλλη αντίσταση , τα χέρια της με απαλές κινήσεις αφαίρεσαν αρχικά την μπλούζα της και έπειτα το παντελόνι της , αφηνοτας την μόνο με τα εσώρουχα . Έκανε να αφαιρέσει και αυτά όταν το χέρι του την σταμάτησε .
«Αυτά αρκούν .» Της είπε καιως έβγαζε ένα λευκό σωληνάριο από το συρτάρι του και σηκώθηκε πλησιάζοντας την.
Έβγαλε λίγη κρέμα από το σωληνάριο και με προσεκτικές κινήσεις ξεκίνησε να την αληφει στην κοιλια της .
Η κοπέλα τραβήχτηκε απότομα από τον ξαφνικό πόνο όμως με το άλλο του χέρι την σταθεροποίησε .
«Ηρεμισε ... θα σε βοηθήσει με τις μελανιές , όσο αντιστέκεσαι θα πονάει περισσότερο .» Της είπε ήρεμα καθώς συνέχισε την δουλειά του με προσοχή . Όταν τελείωσε τραβήχθηκε απ ο κοντά της και έμεινε να κοιτάζει το κορμί και το πρόσωπο της .
«Τόσο διαολεμενα όμορφη .» Μουρμούρισε καθώς επιτέθηκε βίαια στα χείλη της , διεκδικώντας τα με κάθε τρόπο.
Συνέχισε να την φιλάει για μερικά λεπτά πριν την πιάσει από το χέρι τραβώντας την προς τα έξω .
«Π..που πάμε κύριε ;»
«Δεν μπορώ γαμωτο μου ... σε θέλω τόσο πολύ .» Της είπε καιως την έβαζε σε ένα άγνωστο δωμάτιο για εκείνη , μάλλον το δικό του υπνοδωμάτιο .
«Δεν θ...»
«Πάψε !» Της είπε επιθετικά πριν της ρίξει απαλά στο κρεβάτι του ανεβαίνοντας από πάνω της .
Τα μάτια της δάκρυσαν ασυναίσθητα , ξέροντας ποσό πολύ θα την πονούσε θα ακόμη μια φορά , όμως δνε προσπαθσηε να τον αποθησει .
Τα δάχτυλα του σκούπισαν τα μάτια της .
«Μην κλαις μικρή .... σήμερα θα σου μάθω τι είναι να κανεις έρωτα .» Της ψιθύρισε αισθησιακά πριν μπει μέσα της , σχεδόν τόσο αργά που δεν μπορούσε να τον καταλάβει .
Εκείνη τη νύχτα τον ερωτευόταν ξανά από την αρχή .

Ναι ξέρω .. ο Νίκολας φέρθηκε σωστά  επιτέλους . Είναι φανερό ότι πλέον δεν μπορεί να κρύψει καλά τα όσα νιώθει ... όσο μίσος και να νιώθει. Μην μου βιαστείτε να χαρείτε όμως ... τίποτα καλό δεν κρατάει για πολύ .... εγώ απλώς το λέω 😅