Entering The Exit

Chapter 2

Chapter 2

JERAH POV

"There, I found you" boses pa lang alam ko na.  Hindi ko na kailangang lumingon pa.

Narinig ko ang pag-umpisa niyang pagdaan papalapit sa akin dahil sa natatapakan niyang tuyot na dahon at di nagtagal naramdaman ko ang pag-upo niya malapit sa kinauupuan ko. 

"Hey,  sorry." Rinig kong sabi nito at sabay ng pag hinga niya ng malalim. Isang mahabang katahimikan muli ang namutawi.  Hindi ko siya tinapunan ng tingin at pinagpatuloy pa din ang ginagawa kong pagpikit. 

"I just really want to tease you but I didn't expect it to happen.  I think I went to far. " basag niya sa mahabang katahimikan. This time lumingon na ako sakanya at nakababa na ang ulo nito . Makikita mo sakanya na nagsisisi siya sa nangyari. 

"It's okay,  I know it's not your fault.  I'm just too distracted. " lumingon siya sa sinabi ko.  It is really okay, I know it's not his fault.  I'm just afraid na maging usap-usapan na naman ito sa S.U.

I don't really want too much attention but because I'm part of blatherskite band, I gained the unwanted attention. 

Mga chismosa na wala nang ginawa kundi ang pag-usapan ang iba na wala manlang paki-alam kung nakakasakit na sila.

I hate also the fact na,  madaming nakikipag friends dahil nakakabit sa'yo ang salitang FAME at sa kagustuhang makamit din ito,  ginagamit nila ang pakikipag- kaibigan para rito. Those users.  Tsk!

Nabalik ako sa realidad nang nagsalita si Zane sa tabi ko at siyang dahilan ng pagka-inis kong muli.

"Huy Jerah,  pero matanong ko lang.  Totoo ba na meron ka? " grr!  Ano ba problema nito?  Kanina kala mo kung sinong maamong pusa na nagso-sorry tapos ngayon nang-iinis na naman.

"Aba't nagtanong ka pa ulit ha!! Magsisisi ka sa tinanong mo ZANE CRAIGE!! " Panggigigil kong sigaw sakanya at akmang babatokan siya nang mahuli niya ang kamay ko.

"I'm just teasing you okay?  'Wag ka nang magalit. May pupuntahan tayo. " nakangiti nitong sabi at mabilis niya akong hinila patayo tsaka nag-umpisa na siyang maglakad.  I sighed at nagpahila nalang kung saan niya ako dadalhin.

Habang naglalakad kami ay unti-unti kong napapansin na hindi kami dumadaan sa school campus kondi sa isang sekretong daanan sa likod ng garden papunta sa old gate ng paaralan na matagal nang hindi ginagamit.

Zane is really my bestfriend. He knows me well. He knows that at this state, I don’t want attention as much as possible but thanks to him I guess I don’t need to face want happened earlier. I guess this is my little escape. I smile at that thought

“hop in” Zane said at pumasok na sa driver’s seat at ako naman sa passenger seat beside him.

“ so where are we going anyway?” pag-uumpisa kong tanong sakanya pagkasakay ko sa kotse niya.

But I guess I can’t get an aswer from him because he just smile to me and started the engine of his car and started driving.  .

Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako at nagising nalang sa marahan na pag-tapik ni Zane sa balikat ko na sinyales na narito na kami.

Pagmulat ko ng mata ko tsaka ko lang din napansin na hapon na.

“baba na tayo. You don’t want to miss the scenery right?” nauna na siyang lumabas at sumunod na din ako but to my disappointment ang nakikita ko lang ay nasa gilid kami ng kalsada at nakaharap sa simentadong bundok.

“this is it? Eto lang ba ang ipapakita mo? What a waste of time.” ano na naman ang trip nito at pinakita sa akin to? Ano gagawin ko diyan sa sementadong bundok. Hayssst !! I really thought that it was a scenery.

“ balik na tayo sa------WOW!! “ hindi ko na natapos pa ang sasabihn ko nang pagkatalikod ko ay bumungad sa akin ang sunset.

Hindi ko ito napansin kanina kasi nakatalikod ang sasakyan dito kaya nang paglabas ko ay hindi ito ang nakita ko.

“ Dada ka kasi ng dada. Di mo pa kasi ako pinatapos”
Ngi-ngisi nitong sabi sa akin.

“ do you like it?” tanong nito sa akin and I just nodded as a response and smiled to him.

“ can we go nearer and sit there ? I want to enjoy the scenery” tanong ko sakanya and he nodded and because of my excitement I grab his hand and i started walking habang hila-hila ko ang kamay niya.

"Beautiful right? " pag-umpisa ni Zane ng usapan.  I advert my gaze to him.  But he don't bothered to look at me.  He just keep staring as the sun set at the horizon.

“ yeah. It is really beautiful yet it makes me sad. The sun slowly vanishing from the horizon, a sign that another day reached its ending. A thought that really makes me sad” it really makes me happy to watch the sunset yet it also makes me sad.

“ you’re right. It may be a sign of an ending but, don’t ever forget that behind the ending, it comes the new beginning. New hope to fight for.”

Mahabang katahimikan ang namutawi sa aming dalawa at tanging ang alon lamang sa dagat ang nagsisilbing ingay.

What Zane said drown me into a deep thinking. Tama nga siya, it may be sad to think that it is already the end but another day would come, a sign that every ending comes a new beginning to begin with.