Czuję się tak dobrze, jakbym nigdy się nie urodził... Jakby wszystkie moje problemy nigdy nie istniały. Wnet budzę się pod wpływem hałasu z kuchni - to moja babushka szykuje dla mnie śniadanie, abym był w gotowości do podróży. Dzisiaj opuszczam Mińsk i jadę do Moskwy, do ojczyzny. Zmęczony zakładam odświętny garnitur i siadam do stołu w jadalni. Niecodziennie je się pierogi na śniadanie, chyba że na specjalną okazję. Po porannym posiłku pełnym przemyśleń spakowałem walizkę i założyłem służbowy płaszcz, dzisiaj rocznica wyzwolenia Moskwy z rąk Polaków, więc jako patriota mam obowiązek założyć przypinkę z narodową flagą.
Żegnam babushkę i wychodzę z domu. Mam kawał drogi na peron, nie chciałbym się spóźnić. Po zawołaniu taksówki podjeżdża do mnie czarny samochód z białym napisem oznajmującym że to właśnie to czego potrzebowałem. Przywitałem niezbyt rozmownego kierowcę i zasiadłem z tyłu auta. Nie będę się rozwodził nad tym jak minęła wstępna podróż na stację, ponieważ to wydarzenie niczego w moim życiu nie zmieniło. Po kilku minutach ukazała mi się tablica dworca w Mińsku. Podszedłem do okienka i kupiłem jeden bilet do Moskwy, w torbie miałem jeszcze kilkanaście rubli, na wypadek gdyby coś się wydarzyło. Po udanej transakcji podszedłem do rozkładu i upewniłem się że pociąg przyjedzie. Do przyjazdu zostało dwadzieścia minut, rozsiadłem się więc na ławce obok kobiety zaczytanej w gazetę bez cyrlicy, zdziwiło mnie to. Zagaiłem do niej skąd ma taką gazetę, ta spojrzała na mnie i odpowiedziała z dziwnym akcentem żebym się od niej odczepił. W czasie gdy mnie odganiała zapamiętałem kilka słów z tej gazety:
"Rosja zdrajcy, winowajcy!"
Nie mam pojęcia co to znaczy, ale to zapisałem na kartce. Usiadłem ławkę dalej i zanim zdążyłem odłożyć długopis zobaczyłem nadciągający pociąg.
