Το ραγισμένο στολίδι(μικρού μήκους χριστουγεννιατικο)

Προλογος

Η λέξη Χριστούγεννα, κρύβει από μόνη της μία μαγεία μέσα της. Στο άκουσμά της, το μυαλό φτερουγίζει, σκορπίζοντας στο διάβα του χρυσόσκονη, περνώντας μέσα από παγωμένα και υγρά σύννεφα, που αφήνουν ελεύθερες τις απαλές, ολόλευκες, κρυστάλλινες χιονονιφάδες, για να καταλήξει να κάνει στάση σε ένα παραδοσιακό, πέτρινο, ή και ξύλινο σπίτι, παραδομένο στην ζεστασιά του τζακιού, με την χαρακτηριστική μυρωδιά των μπισκότων από τζίντζερ, των γέλιων κατά τη διάρκεια του στολισμού του χριστουγεννιάτικου δέντρου, τις χαρακτηριστικές μάλλινες κάλτσες να κρέμονται πάνω από το τζάκι περιμένοντας τα δώρα και ίσως ένα ποτήρι γάλα για τον Άγιο, την νύχτα της Παραμονής.

Τα Χριστούγεννα ωστόσο, πίσω από το λαμπερό και φανταχτερό τους περιτύλιγμα, πίσω από τα λαμπιόνια, τα ξωτικά και τα δώρα, κρύβουν έννοιες βαθιές. Κρύβουν την αξία και την δύναμη της προσφοράς και της αγάπης. Ας μην γελιόμαστε. Όλοι μας έχουμε θυμηθεί εκείνη τη συγκινητική ιστορία με τον γερο-τσιγκούνη, ο οποίος αντί να απολαμβάνει την θαλπωρή και την αγάπη της οικογένειάς του τις ημέρες των εορτών, αποφασίζει πεισματικά να παραμείνει βυθισμένος μέσα στην γκρίνια και την μιζέρια, με την καρδιά του κλειστή απέναντι στο χαμόγελο και τις αγαθές πράξεις. Μέχρι που ένα βράδυ, οι γιορτές τον ξεναγούν σε όλες εκείνες τις φωτεινές και σκοτεινές γωνιές, εμφυσώντας του όλα τα απαραίτητα μηνύματα, που θα τον κάνουν να αλλάξει τελείως τον τρόπο που μέχρι εκείνη την ημέρα, έβλεπε τη ζωή του. Γιατί πολύ απλά, τα Χριστούγεννα, είναι αυτό ακριβώς το πράγμα. Είναι εκείνη η φλόγα της αγάπης που όλοι μας χρειαζόμαστε, εκείνη η φλόγα που θα ζεστάνει τις καρδιές των ανθρώπων. Κάτι τέτοιο όμως, όσο απλό και αν ακούγεται, κρύβει δυσκολίες αρκετές. Η φλόγα των εορτών, προϋπόθεση για να ανάψει, είναι η πίστη. Η πίστη στην καλοσύνη του κόσμου, μέσα από την οποία θα γεννηθεί και θα λάμψει, ως το πιο λαμπερό αστέρι, οδηγώντας ξανά και ξανά τους τρείς Μάγους στην ταπεινή φάτνη του Θείου βρέφους.

Σήμερα, στο γραφικό χωριό Μπίμπουρι της Αγγλίας, τα Χριστούγεννα φαντάζουν πιο μακρινά από ποτέ. Οι βιτρίνες έχουν πάψει να στολίζονται και η παραμυθένια ατμόσφαιρα αυτών των ξεχωριστών ημερών, μοιάζει σαν ένα μισολιωμένο κερί, το οποίο κάποτε έλαμπε, μα ο χρόνος το παρέσυρε, το έφθειρε και τελικά το εγκατέλειψε στη μοίρα του. Οι αναμνήσεις εκείνων των καιρών, όπου κάθε σπίτι φιλοξενούσε και ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο, όπου τα παιδιά σκορπίζονταν στους δρόμους τραγουδώντας τα κάλαντα και όλα τα μαγαζιά στολίζονταν φανταχτερά, έχουν περάσει πια στην σφαίρα των απλών αφηγήσεων. Αιτία; Η απουσία αγάπης και πίστης από τον κόσμο, που στο άκουσμα του Άϊ- Βασίλη, ένα μειδίαμα ειρωνείας αυλακώνει το κατά τα άλλα ανέκφραστο πρόσωπό τους. Το πνεύμα των εορτών ψάχνει απεγνωσμένα έναν τρόπο για να αναστηθεί και να θέσει εκ νέου σε λειτουργία τα εργοστάσια του Βόρειου Πόλου. Ψάχνει ανάμεσα στο πλήθος εκείνη τη μοναδική καρδιά που θα το φιλοξενήσει και θα αλλάξει τα σχέδια του Άγιου, για μία ακόμη χρονιά δίχως δώρα, δίχως προσφορά. Στην αφετηρία της περιπέτειας, ένα ραγισμένο στολίδι, που τυχαία θα πέσει στα χέρια της δεκαεξάχρονης Σάρα και της εφτάχρονης αδερφής της Ζόε. Τι να σημαίνουν άραγε τα αρχικά που είναι χαραγμένα επάνω του;

Σε κάθε περίπτωση, μία είναι η αποστολή : Να ζωντανέψουν ξανά τα Χριστούγεννα

Μιας που αγαπω τα Χριστουγεννα έψαχνα μία ιστορία για να γράψω. Ίσως κάποιες άλλες ιστορίες πάνε λίγο πίσω για όσο γραφεται αυτή η μικρή. Ευχαριστω πολύυ και ελπιζω να σας αρέσει!