CLIA
I'm happy. I can't explain what I'm feeling. But they say, after the happiness there is sorrow. I am now seventeen. I'm thankful because Mom and Dad did surprised me. Binigyan nila ako ng magarbong party kahit na hindi naman kailangan.
Masaya dahil naroon si Mariel, ang matalik kong kaibigan. Andoon rin ang lalaking pinakakinaiinisan ko. ‘Di ko alam bakit siya pa yung napagtripan ko. He is not the type of guy who will fight back even though he's already wounded. Kahit na pinagsasapak na ay, walang palnong gumanti.
Sana pala ay pinabayaan ko nalang siyang lumpuhin ni Matthew. Tsk. Hindi naman ako possessive. Duh. Nababagit na rin akong magsuot ng pang manang na mga damit. What the fuck?! Kung hindi lang talaga kailangan ay malamang ankle boots at leather skirt and sleeveless shirt ang suot ko.
Tss. Nakakapagod magpanggap na masaya ka. Ang totoo niyan ay gustong guso mo nang tumigil nalang at magpahinga.
Naka-upo ngayon sa aking upuan at pinipilit ang sariling makinig sa aking guro. Alam ko na ang lahat ng pinagsasabi niya, hindi ko na kailangan pang makinig.
Alam kong isang maling galaw ko lang, lahat ng taong malapit sa akin ay isa-isa nilang wawasakin. Hindi ko na kailangan pang paabutin sa panahong may kailangang magsakripisyo at may madamay ng walang ka alam-alam.
Alam kong hindi madali ang pinasok kong ito, pero alam kung makakayanan ko. Pilit kong pinapalakas ang loob ko para maging mas matatag at hindi panghinaan.
Buong klase ay nakatulala lamang ako. Hindi ko mawari kong saang dimensyon na ba nakarating ang aking pag-iisip. Pakiramdam ko ay nakarating na ako sa milky way.
Anyways, gusto kong mag shopping pagkatapos ng klase. Ilang linggo na rin ang lumipas nung huli akong nag shopping. Window shopping ang hilig ko at somehow it relaxes me.
Binibili ko lang kung ano ang kailangan ko at saka hindi ako gastador.
I heard the bell rang a few seconds ago. I lazily packed my things up. Pakiramdam ko ay aabutin ako ng isang oras sa pagliligpit ng gamit kong nakalatag sa table.
After packing up. Dumiretso na ako sa parking lot at sa hindi inaasahang pagkakataon nga naman ay nakasalubong ko si Lance. Damn him.
Nangunot ang noo ko nang makitang titig na titig ito sa akin. What the hell? Staring is rude boy. What do you think your doing? Eye raping me?
No reason for me to be eye-raped. I wore jeans, white sneakers and a simple v-necked shirt. Tsk. Dagdag mo pa ang eyeglasses ko. Not to big, just normal size para di ako magmukhang manang.
Nang magkaharap kami ay ngumisi ito. Luh? Gago, anong nakain nito? I never saw him grinned, just now.
Tumaas ang kilay ko sa kaniya. “Staring is rude Mr. Feng. You're creeping me out. Stop that, will you?”
“Hi baby.” Bati niya. Luh, gago baby daw.
Ngumiwi naman ako sa sinabi niya. Tsk. Mahangin ampota. “Baby? Gago ka ba? Gusto mong masuntok? Saka ano bang ginagawa mo? Lumayo ka sa’kin.”
“’Di ba sabi mo sa’yo na ako? Bakit tinataboy mo na ako ngayon?” kunot noo niyang tanong.
Luh, iniisip ba nito ang nangyari sa Boy’s room? Napakamahangin naman nito. Hinalikan lang ng kaunti naakit na. Ito ba iyong mayabang na Lance Feng ng Campus namin? Tsk. Far from how they describe him.
YOU ARE READING
The Nerdy Yet Possessive Girl
RandomA badass girl diguised as a nerd. Alam niya sa sarili niyang mali pero wala siyang pagpipilian. Sisingilin niya ang lahat ng may atraso sa kaniya sa pamamagitan ng pagtatago sa maskara niya.
