Hep vurgun yedim sevdiklerimden, ilk sözüm sana eğer avcı olmak istiyorsan şimdiden yüreğimi göğsümden çıkar, ne kadar sevdimse o kadar acıttılar içimi. Ama en fenaları sendin hiçbiri söz vermedi öylece öldürdüler, sen sözcüklerinle dar ağacı mı hazırladın, işkence suçtu üstelik ben kimsenin canını yakmamıştım. Madem öyleyse sen kimsin, sakın o yoldan dönme, ellerimle diktiğim çiçekleri kopardım, yerine intikam yolundan intihar mevzilerini kurdum. (Biri deli, diğeri bedevi bir araya gelince mesnevi dervişine hikaye biriktirdiler) Neek
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Deniz Vurgunu Çöl Gezgini
Puisikötü sanat trajik olarak iyi sanattan daha güzeldir, çünkü insanın başarısızlığını belgeler.
