Όλη η επόμενη μέρα, κύλησε περίεργα. Η Άλις βρισκόταν ως συνήθως στην δουλειά και τα κορίτσια στο σχολείο. Για την ακρίβεια, η Σάρα καθόταν στο προαύλιο μαζί με την Έλεν, την παράξενη φίλη της, η οποία ήταν ντυμένη μονίμως στα μαύρα και τα μάτια της, μουτζούρωνε ένα γκρίζο μολύβι. Ως συνήθως, πάλευαν να εντοπίσουν τον Κρίστοφερ, τον νεαρό με τον οποίο ήταν ερωτευμένη η Σάρα εδώ και δύο χρόνια και εξαιτίας του οποίου, είχε μπλεχτεί ουκ ολίγες φορές σε περιπέτειες, με τελευταία την αναμέτρηση με το αυτοκίνητο του καθηγητή τους και την καταστροφή της αίθουσας. Μία ο θυμός, μία ο θαυμασμός για το πρόσωπο του ξανθού νεαρού και η Σάρα είχε βάλει στην άκρη τους καλούς της τρόπους και ας φοβόταν μήπως έμπλεκε μία μέρα.
«Στο σπίτι τελευταία, σκαλίζουν το θέμα των Χριστουγέννων» μουρμούρισε στην Έλεν που για ακόμη μία φορά, έμοιαζε αφηρημένη.
«Έχω σκεφτεί και εγώ τις εποχές που στόλιζαν. Μάλιστα, έχω αναρωτηθεί πώς θα ήταν αυτός ο τόπος, αν περιλάμβανε λαμπιόνια και στολίδια. Όχι φυσικά πως πιστεύω σε ξωτικά και ιπτάμενους ταράνδους, αλλά θα είχε πλάκα. Ξέρω όμως, πως σε πονά, γιατί τότε περίπου έχασες τον μπαμπά σου» τελείωσε η φίλη της και η Σάρα αναστέναξε.
«Η αλήθεια, όλα τα σπασμένα τα πληρώνει αδίκως η αδερφή μου. Ο θάνατος του μπαμπά μου κόστισε, δεν ήταν εύκολο, ούτε τώρα είναι. Η μαμά λείπει όλη μέρα στη δουλειά και το σπίτι είναι μονίμως άδειο» της απάντησε, όταν είδε τον Κρίστοφερ να την πλησιάζει χαμογελώντας.
«Γεια σου όμορφη» της είπε κλείνοντάς της το μάτι «Είσαι σήμερα να αρπάξουμε επιτέλους το αυτοκίνητο του γέρου; Θα έχει πλάκα. Θέλεις να περάσω να σε πάρω κατά τις εννέα;» την ρώτησε και η νεαρή για ακόμη μία φορά, έπιανε τον εαυτό της να μην μπορεί να του αρνηθεί, παρά το γεγονός πως την διακατείχε ένας φόβος.
«Ε-εντάξει» απάντησε τελικά και εκείνος άφησε ένα φιλί στο μάγουλό της κάνοντάς την να κοκκινίσει.
Η Έλεν δίπλα της, την κοίταξε ελαφρώς αποδοκιμαστικά.
«Δεν είσαι εσύ αυτό Σάρα και ο Κρις, αν του αρέσεις, τότε να σε δεχτεί γι' αυτό που είσαι. Δεν χρειάζεται να τον ακολουθείς στις ανωριμότητές του» τη συμβούλεψε και η κοπέλα έκρυψε το κεφάλι της στο πρόσωπό της. Κοιτάζοντας την ώρα, ήξερε πως έπρεπε να περάσει από το δημοτικό σχολείο για να παραλάβει τη Ζόε και μία βόλτα στον καθαρό αέρα του Μπίμπουρι, ήταν ότι έπρεπε.
أنت تقرأ
Το ραγισμένο στολίδι(μικρού μήκους χριστουγεννιατικο)
خيال (فانتازيا)Το πνεύμα των εορτών ψάχνει απεγνωσμένα έναν τρόπο για να αναστηθεί και να θέσει εκ νέου σε λειτουργία τα εργοστάσια του Βόρειου Πόλου. Αναζητά ανάμεσα στο πλήθος εκείνη τη μοναδική καρδιά που θα το φιλοξενήσει και θα αλλάξει τα σχέδια του Άγιου, γι...
