Όταν ακόμη υπήρχαν τα Χριστούγεννα.../ part 4

169 41 33
                                    

Τα δύο κορίτσια εισήλθαν στο εσωτερικό του, το οποίο κάθε άλλο, παρά ζεστό έμοιαζε. Σίγουρα ήταν καλύτερο από ένα εγκαταλελειμμένο, ωστόσο το περιβάλλον γύρω τους, ούρλιαζε μία κάποια εγκατάλειψη και κλεισούρα. Φαινόταν φτωχικό, σαν να μην ήθελε ο ιδιοκτήτης του να κάνει την παραμικρή αλλαγή, αφήνοντας τον χρόνο να χαράξει επάνω τα σημάδια του. Η Σάρα κοιτούσε ολόγυρα, ωστόσο από το μυαλό της πάλευε να φύγει η ατάκα του παππού της σχετικά με την κλοπή που σχεδίαζε να κάνει. Όλο αυτό της δημιουργούσε μία αμηχανία και προσπαθούσε να σκεφτεί, από πού στο καλό είχε αντλήσει ο γέρος όλες αυτές τις πληροφορίες. Εκείνος τις οδήγησε στο καθιστικό του αμίλητος, το οποίο έμοιαζε το ίδιο απεριποίητο και μουντό, όπως και το υπόλοιπο σπίτι. Η φλόγα στο τζάκι σιγόκαιγε και ήταν η μόνη πηγή θερμότητας. Κάθισαν όλοι μαζί και τότε, ο παππούς Έλτον, έκανε σήμα στη Ζόε να του δώσει το κουτί με το στολίδι. Για λίγο το περιεργάστηκε σκεπτικός και χαμογέλασε θλιμμένα.

«Το συγκεκριμένο αντικείμενο, το είχα δώσει στην μητέρα σας. Της είχα πει να το φυλάξει και να το παραδώσει σε εσάς, όταν θα ερχόταν η κατάλληλη στιγμή. Από ό,τι κατάλαβα ωστόσο, εκείνο είχε άλλη άποψη. Ήθελε να βρεθεί νωρίτερα και νομίζω πως έπεσε επάνω στα σωστά χέρια» πρόφερε κοιτάζοντας την Ζόε με τρυφερότητα.

«Ζόε Σμιθ, να ξέρεις πως είσαι η αγαπημένη φιγούρα των Χριστουγέννων και σε αντίθεση με την αδερφή σου, εσύ βαδίζεις στον σωστό δρόμο» της είπε και η Σάρα ίσα που βαστούσε την ανάσα της. Ωστόσο, εξαιτίας του εκνευρισμού της, σηκώθηκε απότομα επάνω και τον κοίταξε στα μάτια.

«Εντάξει, νομίζω πως όλο αυτό το αστείο πρέπει να τελειώσει. Πες μου επιτέλους πώς γνωρίζεις για την ζωή μου; Με παρακολουθείς; Σε έβαλε μήπως η μαμά; Λέγε!» του φώναξε ωστόσο εκείνος ανάβοντας μία ξύλινη, σκαλιστή πίπα, την κοίταξε με ένα πονηρό χαμόγελο αποφεύγοντας για αρχή να απαντήσει στην ερώτησή της.

«Γνωρίζετε τι σημαίνουν τα αρχικά Α.Β.Β.Π;» τις ρώτησε και αφού δεν έλαβε απάντηση, συνέχισε «Σημαίνουν Άγιος Βασίλης, Βόρειος Πόλος. Όλη αυτή η κατασκευή, είναι ένα αυθεντικό στολίδι, προερχόμενο από τα σπλάχνα των Χριστουγέννων. Σάρα, δεν είναι του χαρακτήρα μου να κατασκοπεύω και η αλήθεια δεν το έχω ανάγκη. Γνωρίζω πολύ καλά τι συμβαίνει στη ζωή σου και ας βρισκόμαστε σε απόσταση. Σε διαβεβαιώνω, πως υπάρχουν και καλύτεροι σε αυτόν τον κόσμο, από τον Κρίστοφερ και δεν χρειάζεται να βανδαλίζεις αυτοκίνητα, για να του αποδείξεις πως αξίζεις την αγάπη του. Πίστεψε στον εαυτό σου για αρχή και αυτό είναι αρκετό» της είπε προκαλώντας της σοκ. Ξαφνικά τα μάτια της γέμισαν δάκρυα βουβά, που κύλησαν αβίαστα στα μάγουλά της. «Έχεις πολύ θυμό μέσα σου Σάρα. Θα ήθελες να μου μιλήσεις γι' αυτό; Τον πόνο όταν τον μοιραζόμαστε με αγαπημένα πρόσωπα, τον ξορκίζουμε κατά κάποιον τρόπο» τελείωσε και η κοπέλα κάρφωσε τα μάτια της στα σμαραγδένια δικά του.

Το ραγισμένο στολίδι(μικρού μήκους χριστουγεννιατικο)Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang