ေကာင္းကင္ဘံုအား ဆန္႔က်င္၍ စာစဥ္(၁) မွ (၇)

အပိုင္း(၆၃)ဧည့္သည္

အပိုင္း(၆၃)ဧည့္သည္

"အေနာက္ဘက္နယ္စပ္ၿမိဳ႕စား ေလာ့ကဲအ႐ွင္! "

က်န္းရီ၏ မ်က္လံုးမ်ား ေတာက္ပသြားခဲ့သည္။ ထိုလူသည္ ဒ႑ာရီ ထဲက နတ္ဘုရားတစ္ပါးလိုမ်ိဳး ၿပိဳင္ဘက္ကင္းေသာ တည္႐ွိမႈ တစ္ခုျဖစ္သည္။ က်န္းရီသည္ သူ႔ကို ငယ္စဥ္တည္းက ေလးစားခဲ့ရၿပီး သူရဲေကာင္းတစ္ဦးသဖြယ္ ေတြးေတာခဲ့သည္။ ေလာ့ကဲအ႐ွင္သည္ လူငယ္မ်ားစြာတို႔၏ စံျပျဖစ္ၿပီး မိန္းကေလးမ်ားစြာ၏ စိတ္ကူးယဥ္ခ်စ္သူ ျဖစ္သည္။ ကမၻာေပၚတြင္ သူပါဝင္ေနေသာ ဒ႑ာရီမ်ားစြာ ႐ွိသည္။

"အေနာက္ဘက္ နယ္စပ္ၿမိဳ႕စား ေလာ့ကဲအ႐ွင္ရဲ႕ သားလား?''

က်န္းရီသည္ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕လိုက္သည္။ သူက ဘာေၾကာင့္ ေလာ့ကဲအ႐ွင္ရဲ႕ သားကို ျမင္တဲ့အခ်ိန္မွာ မႏွစ္ၿမိဳ႕တဲ့ ခံစားခ်က္ကို ရလိုက္တာလဲ? ထိုခံစားခ်က္သည္ အလြန္ကို ျပင္းထန္သည္!...ဒီတစ္ႀကိမ္သည္ သူက်န္းရိလ်ွိဳကို ပထမဆံုး ျမင္ဖူးျခင္းျဖစ္သည္။

သူသည္ ခဏေလာက္တံု႔ဆိုင္းေနခဲ့ၿပီး ခန္းဆီးစကို တစ္ဖန္မကာ က်န္းရိလွ်ိဳကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ျပန္သည္။

"ဆရာဖူနဲ႔ ဆရာလွိ်ဳကို ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္! "

သူသည္ ေျမျပင္ေပၚသို႔ က်လာၿပီး တည္းခိုခန္းေ႐ွ႕တြင္ အက်အန ဆင္းသက္လိုက္သည္။ သူသည္ ဆရာဖူႏွင့္ ငယ္ရြယ္ေသာ ဆရာတို႔ကုိ ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္ၿပီး ဆရာမစုကို ျပံဳးၾကည့္လိုက္သည္။

"ဆရာတို႔ သံုးေယာက္ ခရီးပန္းလာခဲ့တယ္...လာပါ...ကြၽန္ေတာ္ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ေတြနဲ႔ ဧည့္ခံပါရေစ...!"

"အ႐ွင့္သားက ယဥ္ေက်းလြန္းေနပါၿပီ!"

အႀကီးအကဲဖူသည္ သူ၏ ႐ွည္လ်ားေသာ မုတ္ဆိတ္ျဖဴမ်ားကို သပ္ရင္း ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္သည္။ သူသည္ က်န္းရိလွ်ိဳ၏ သိမ္ေမြ႔ယဥ္ေက်းေသာ အျပဳအမူမ်ားကို ေက်နပ္ေနခဲ့သည္။ သူသည္ ေလာ့ကဲအ႐ွင္၏ ဆက္ခံသူျဖစ္ရံုသာမက ပါရမီ႐ွင္ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူတို႔လို သာမန္ဆရာမ်ားကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားႏိုင္ေပသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔သည္ ဆရာမစု၏ အ႐ွိန္အဝါေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္းသိၾကသည္။