Hindi ko na alam. sobrang gusto ko lang talaga syang makita.
Araw araw sya ang nasa isip ko. araw araw din na walang kasiguraduhan tong nararamdaman ko.
Ni hindi ko nga sya nakaka usap. Hindi rin nakikita, pero sya palagi ang hinahanap at ginugusto ko.
Pinaka walan ko na sya, ang sabi ko tama na. ititigil ko na. Pero bakit ganun? pano ko nga ba sya papakawalan kung sa una palang naman ay hindi naman sya sa akin?
Sa bawat sandali na gusto kung itigil ang nararamdaman ko sya kaniya. teka? bakit parang mas lumalalim?
yung para bang lumangoy ako sa isang dagat tapos hanggang sa palalim na ng palalim na ang napupuntuhan ko ng hindi ko man lang namamalayan kase nag eenjoy ako?
Na sumasaya ako kahit na alam kong delikado? Delikado dahil alam kong posibleng kapag hindi ko naya, na sa sobrang lalim na at lunod na lunod na ako sa nararamdaman ko..
pwedeng walang sumagip sakin?
pwedeng may makakita nga pero walang paki?
pwedeng sinadya na mag enjoy ako mag isa lumangoy hanggang sa malunod ako?
Pero lahat ng yun. Ako rin.
Ako ang may desisyun nun. kusa akong lumangoy sa dagat hinayaan kung mapunta ako sa parteng malalim na dahil lang sa nag eenjoy at masaya ako?
Hinayaan ko ang sarili kona lumalim pa ang nararamdman ko sa kanya hanggang sa nagiging masaya nga ako pero alam kung napaka delikado.
tinuloy ko parin kahit na alam kung may posibilidad na mapahamak ko ang sarili ko.
tinuloy ko, ginusto ko. kasi mahal ko sya at napaka tanga ko.
