22

38 2 0
                                    

Chapter 22: Truth be told

It was 9 pm and all of us decided to eat dinner.

Kumakain kami at nagkwekwentuhan sa mga nangyare kanina.

"Naalala niyo ba kanina nung nadapa si Alystra? LAPTRIP PRE" sabi ni Esran at hinampas pa ako habang tumatawa.

"Ay AHAHAH oo! Tapos yung mukha niya puro buhangin" sabi ni Marco at lahat kami ay natawa nang maalala ulit namin ang itsura ni Alystra. Pati si Alystra rin ay natawa.

"Hoy grabe kayo sa akin! Di kaya ako nadapa! Tinulak kaya ako ni Melo!" sabi ni Alystra

Napahalakhak si Melo at halos di na makahinga sa kakatawa.

"Di ka naman niya tinulak, nadapa ka lang talaga" sabat ni Eleven

Smiles. Laughter. Happiness. 3 words to describe this day.

When we finished our food, Melo had an idea to have a open forum near the swimming pool.

Hindi naman kami magsiswimming, nilublob lang namin ang aming mga paa at nakaupo.

Nakatingin sa malayo, habang nagsasalita si Eleven.

"Sabi nila, as time goes by things get better. Pero bakit ngayon parang mas lalong malala ang situation? Bakit hanggang ngayon ang sakit sakit pa rin? Bakit kahit ang tagal na nun, bakit kahit ngayon di ko pa rin kayang kalimutan? Bakit hindi nalang ako maging normal na tao?" sabi ni Eleven

"Alam ko naman, alam ko at some point I have to let go. I have to be happy again, I need to, but why is this happening?" sabi ni Eleven

"Its not about letting go, its not about forgetting. Its about moving forward and not making those thing be a hindrance to your life" sabi ko

Napaiyak nalang si Eleven and those who are near him, gave him a big warm hug.

"Ako naman" sabi ko

Lahat sila ay nagtinginan sa akin. Para bang mga bata na excited sa storytime.

"As you all know, bata pa lang ako di na talaga okay tong utak ko." sabi ko at natawa

"There's so much that happened and I can't even process any of it. Kaya minsan napapaisip nalang ako eh, bakit sa lahat ng tao bakit tayo pa yung binigyan ng ganitong problema? Bakit sa lahat lahat ng tao bakit ganito yung buhay natin?" sabi ko

"Naiingit ako eh. Yung ibang tao lumaki na may masayang pamilya. Yung tipong every sunday, lumalabas sila ng famiy nila. They can do anything they set their minds into. Masaya sila at minsan lang magkaproblema. Bakit ako hindi? Bakit di ako masaya? Bakit ganito ang buhay ko?" sabi ko

"Ang sakit sakit isipin eh. Some people are jealous of me wishing that they could have my life but what they don't know is that its hard to be me." sabi ko

Niyakap ako ni Alystra and Melo gave me a pat on the back.

"If only things are easier" sabi ni Marco

"You know, di ako involved dun sa mga nangyare sa inyo back in senior high but I feel your pain" sabi ni Marco

"My family isn't well off and as the breadwinner of the family, I had to work at a young age. Lahat kinuha ko, kahit labandero ng kapitbahay namin, tagawalis, taga tawag ng pasahero sa jeep, maglako ng suman, magtrabaho sa gas station, magmodel kung minsan. It was really hard." sabi ni Marco

"Seeing my parent suffer was too heartbreaking for me. I did everything to be a good son and a brother but I always feel like it isn't enough" sabi ni Marco

Where is XyreneTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon