BARBAR | GAY -tamamlandı

B16

16.12.21-14.02.22

Baba?

Hatrı sayılır uzunca bir zamandan sonra babamı görmüştüm. Üzerindeki pijamalara baktım ağır ağır. Soğuktan dolayı omzuna attığı montun kolları yürürken sallanıyordu. Ağır ama sert adımlarla yanımıza kadar geldi.

Bir baba gibi.

Babamın bakışları bana döndüğünde kendimi saklamak istemiştim. Kendimi buraya ait hissetmiyordum. Utanıyor muydum yoksa birazdan duyacağım gerçeklerle bir daha asla toparlanamayacağım için korkuyor muydum?

Sahi ya ben kendim için ilk defa endişe mi ediyordum? Yoksa deli gibi sevdiğim adam için mi endişeleniyordum?

Babam ilk önce bayık bakışlarıyla beni süzdü ve hemen ardından gözlerini sonuna kadar açarak bi bana bir de yanımdakine baktı. İlk bakışında bile tanıyamamıştı beni. "Yağız?" dedi buz gibi bir sesle.

Yazık. Çok yazık bana! Çok acınası!

Omzumda hissettiğim eli iki adım yana kayarak kendimden kaçırdım. Artık tamamıyla ağaca yapışmıştım. Ne olurdu bu ağaç beni içine alsa, bir daha asla bırakmasaydı?

"Ufuk, Yağız'ın burada ne işi var?"

Babamın ses tonunda bariz şaşkınlık vardı ama pekte umrunda değilmiş gibi baktı Ufuk'a, ardından bana.

Ufuk,babama bir cevap vermeyip bana doğru yürüdü ve hemen önümde durdu. Gözlerini kaçırmak istercesine gözlerime baktı. Her hareketi benim vereceğim tepkiyi ölçmeye yönelik gibiydi. Gözlerimiz kesişince sinirle kaşlarımı çattım. 

Hırsız! Ben bir hırsıza aşık olmuştum.

"Yağız iyi misin?" Ufuk'un yeşil gözleri gecenin karanlığında siyah siyah gözlerime bakıyordu. "Yağız?"

Ufuk'u omzundan itekleyip tekrar görüş alanıma babamı aldım. "Baba?" Dedim sadece.

Babam omzuna astığı montu yavaş ve benim aksime çok rahat bir tavırla kollarından geçirdi. Sanırım dışarda fazla durmayı ummuyordu. Oğlunu(!) alıp evlerine gireceklerdi.

"Yağız senin burada ne işin var?" Dedi tekrardan. Rahat tavrı beni deliye çevirmeye yeterdi. Benim duygularımı neden önemsemiyordu? 

Ardından ne durumda olduğunu bilmediğim çocuğa baktı. "Hani siz arkadaş değildiniz? Bana yalan mı söyledin?"

Ufuk'un vereceği cevabı merak ettiğimden dolayı yüzüne baktım. Beni önceden tanıyor muydu? Ya da hakkımda ne biliyordu?

Düşünme yetim şu an yok olmuştu. Algılarım, beynim sürekli benimle oynamak için yer arıyor gibiydi.

Ufuk eliyle yüzünü sıvazladıktan sonra derin bir nefes alıp bana baktı ve ardından tekrar babama döndü. İşaret parmağı ile beni gösterip tükürürcesine babamla konuştu. "Sana çekmiş. Gerizekalı işte. Burnunu sokmaması gereken her şeye sokuyor."

Normalde Ufuk'tan duyacağım bu sözler canımı yakardı. Ama artık.. Tamam belki biraz canım yanmıştı ama canımın artık yanmaması gerekiyordu.