Shalin için yaşadığı hayatın ne kadar adaletsiz olduğunun farkındaydı. Elinde kalan son şey sistemi eleştiren bilen düşünceleriydi. Otorite insanlığı mutlak bir hâkimiyet altına almışken zihnimiz bile artık yeterince güvenli değildi.
Sıradan bir iş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7. BÖLÜM: EŞİK
Sığınak'ın yerini bile yeni öğrendiğim sağlık merkezindeydik. Tam karşımdaki sandalyeye oturmuş ve bileğinin içi yüzü yukarı bakacak şekilde kolunu küçük desteğe koymuş bekleyen Marcus'a bakıyordum dehşetle.
Marcus'un bileğine giren küçük iğnenin acısını kendimde hissetmiş gibi titredim. Bileğindeki çip yenisiyle değiştirilmek üzere çıkarılıyordu. Canı acımış olacak ki yüzünü buruşturdu. Bu işlemi yapan sağlık görevlisi elindeki iğneyi bırakıp küçük dikdörtgen şeklinde, uzun ince, siyah renkli bir alet aldı eline. Aletinin alt kısmına, özel sıvısının içinde bekletilen yeni mikro çipi, iki ucu sivri bir aparat yardımıyla tutarak yerleştirdi.
Çipi yerleştirdiği kısmı Marcus'un iç bileğine gelecek şekilde tuttu ve biraz önce Marcus'tan çıkardığı eski çipin yerine hizalayarak aletin üstüne hafifçe bakı uyguladı. Çıkan 'tık' sesi Marcus'un bile hafifçe sıçramasına neden olurken ben de korkuyla olduğum yerde bir adım geriledim.
Dorian, Marcus'un oturduğu sandalyenin hemen yanındaki duvara yaslanmış beni izliyordu. Sığınak'a döndüğümüzden beri onunla birebir iletişime geçmekten özellikle uzak duruyordum. O caddede yaşadığımız garip anın bıraktığı hazmedemediğim bir rahatsızlık duyuyordum hâlâ.
Dorian'la göz göze geldik ve onun tetikte durmuş dikkatle beni izlediğini fark ettiğim an bedenimi çoktan sarmış olan dehşet hissi ondan kaçmama neden olan her şeyi unutturdu. Çünkü o an tek düşündüğüm biraz sonraki işlem sırasında çekecek olduğum acıydı.
Korkuyordum işte! Suç muydu? Fiziksel acılara dayanıksız olmak benim tercim olmadığı gibi nefret ettiğim bir durumdu aynı zamanda. Hızla kafamı iki yana sallayarak "Ben vazgeçtim!" dedim.
