Compilation of one shots story

GIFT

"Happy birthday baby!" Bati saakin ni Jay

"Thank you babe, but my birthday is tommorow hahaha excited ka babe?"

"A little bit because you reached your 18th birthday na walang nangyayare between sa inyo ng family mo."

Nawala ang ngiti na ipinakita ko sa kaniya. At nahalata niya yun kaya hinawakan niya ako sa balikat at pinatingala sa kaniya.

"If your mom hits you again? Please tell me okay?" I just nod

After an hour...

"Good eve Mom and Dad!" Paunang bungad ki ng makapasok ako sa bahay galing sa galaan namin ni Jay

"We need to say this to you princess" anas ni Dad dahilan para kabahan ako.

Dahan dahan kong tinungo ang couch tsaka sila tinitigan ng may kuryosidad, never kase nila akong ituring ng ganito. Tipong bumababa ang boses nila para lang kausapin ako. Sa totoo lang nakakarindi kapag araw araw kang nakakadama ng pang iinsulto galing sa magulang mo.

"Belated happy birthday my princess duaghter!!" Hiyaw ni Dad sabay pasabog ng confetti ni Mom.

Ngumiti ng kusa ang labi ko kasabay ng pag buhos ng luha, akala ko makakalimutan nila. Akala ko mag cecelebrate ako with Jay lang, akala ko...

"Belated happy Birthday sister!" Bungad naman ni Ate galing kusina at may dalang cake

"Happy birthday bunsoooo🎶" Kanta ni Kuya dahilan para umiyak ako ng todo, he never called me bunso!

"*sob* thank you so much" umiiyak na daing ko habang nakikita ko ang ngiting ibinibigay nila saakin.

"Don't cry princess just blow the candle and wish" ate spoke

"I wish everyday is my Birthday!" Tsaka ako nag tatatalon sa tuwa dahil firstime kong maramdaman ang ganitong kasayang pamilya.

Sinulit namin ang araw at paghihintay sa 12:00 para batiin nila ulit ako ng HAPPY 18TH BIRTHDAY na walang belated na sinasalinan! Kaniya kaniya silang yakap saakin ng mahigpit. At sunod sunod parin ang luhang naibibigay ko sa kanila. Isa isa din nila akong binigyan ng regalo kaya tuwang tuwa ako dahil alam kong nasa puso nila iyon

Makalipas lamang ang tatlong araw, ang kasiyahan na naganap nung birthday ko ay kusang naglaho na parang sinadyang binura. Hindi ko alam ang sagot pero bumalik yung trato nila saakin.

"Ano ba princess!!! Hindi ka nag huhugas ng pinggan?! Anong silbi mo dito sa bahay? Niregaluhan ka nga't lahat ganiyan ka parin?!" Mom shouted

"Princess!!! Bakit hindi mo nilabahan damit ko?! I need it na!!! Ang ganda naman ng niregaluhan ko sayo ah bakit dika nag babago?" Kuya shouted at me habang kumakain sa lamesa

"Princess!!! Hindi mo ginawa yung assignment ko?! Alam mo naman na kailangan ko yon! Kaya nga isang box of ballpen ang niregalo ko sayo kase kailangan mo yun para sa pag susulat saakin!!!" Ate spoke then she slapped me.

"Bakit hindi mo nilinis yung buong garahe princess?! Ano tambay ka nalang dito?! Anong silbi ng niregalo kong damit sayo kung itatambay mo lang sa damitan mo?!" Dad said then he slapped so many times.

I tought its a gift by the heart, but I was wrong its a gift for purpose only. To make them happy para sa mga gawain lang nila na inaatang saakin! Akala ko unting unti ng nag babago. Akala ko nahanap ko yung kasiyahan ko! But I'm fooling myself for this!

"Anong klaseng pamilya kayo?!" I shouted when I open the door of our house, pinatira nila ako sa garahe dahil hindi ko nagagawa yung inuutos nila. Dahil nakafocus ako sa pag aaral.

Kita ko ang pag kagulat sa mukha ni Dad at Mom ng sigawan ko sila.

"How dare you to shout our mom and dad?!" Sigaw ni ate na balak akong sampalin ulit pero umiwas ako

"Hindi hindi mo na ako madadala dyan sa pag sampal sampal mo!"

"Anong lakas ang meron ka para sabihin yan?!" Sigaw naman ni kuya pero hindi ko siya pinansin, hinarap ko si mom and dad.

"Is this what you called a happy family? Bakit niyo ako tinuturing na parang ampon, na parang kasambahay, na parang wala lang at parang hindi niyo ako anak?! Why do you always hit me when I done wrong mom? Why do you always slapped me ate kapag hindi ko nagagawa yung assignements mo?! Bakit mo ako sinisipa kuya sa tuwing hindi ko nalalabhan yang damit mo?! At bakit mo ako sinasampal ng paulit ulit at ipinamumukha saakin Dad na sa garahe lang dapat ako?! Ganiyan ba kayo tumuring ng anak?" Sigaw ko sa kanila

"Wag mo nga kami paratangan ng gan---" tinigil ko ang sasabihin ni Dad

"Bakit si Kuya si Ate ayus sa inyo? Bakit ako na bunso isinasawalang bahala niyo? Bakit nakakaya niyo akong saktan para lang magawa yung gusto niyo?!" Unti unti ko ng nalalasap yung sarili kong luha. Umaagos ito na daig pa ang pagbuhos ng ulan sa dagat.

"Bakit nung birthday niyo lang ako itinuring na pamilya?!" Dagdag ko pa na silang nag patigil sa kanila pero hindi matanggal ang galit sa puso ko.

"Bakit? Dahil sa regalo niyo na wala namang kwenta?!" Dagdag ko ulit dahilan para makatanggap ako ng sampal kay Mom, balak pa niya mag salita pero inunahan ko na.

"Bakit ma?! Bakit nga ba natin binibigyan ang tao ng regalo? Dahil ba sa suhol?! O dahil binigyan niyo ako ng regalo para mapagutusan niyo lang ako?!" Anas ko

"Oo, hindi bat iyon naman ang trabaho mo?! Ang malasap ang kabutihan namin. Binigyan kita ng regalo para ayusin mo ang pag gawa dito sa gawaing bahay!"

At doon halos bumuhos ang luha ko sa inamin ni mom. Kusa kong naibagsak ang balikat ko at nanghihina kong tuhod. Hindi ko alam ang susunod kong sasabihin dahil pati yata ang bibig ko umurong na dahil sa sakit.

"Kaya kita niregaluhan ng Box of ballpen para sa assignment ko. So don't expecr too much na may isinalin pa akong pag mamahal doon!" Sagot ni ate na siyang ikina sakit nanaman ng puso ko

"Kaya kita binigyan ng new cellphone para magawan moko ng strategy sa lahat ng ginagawa ko!" Kuya said

'All the things have a purpose. But in my in case? Its hard to accept that I'm a part of not especial purpose. Hindi nila ako mahal bilang ako, gamit lang ako for them. For make them contented.'

"Gift is a kind of Love binibigyan mo ng ragalo ang tao for being her, hindi ibig sabihin na binigayan mo ng regalo kailangan susuklian ko yun ng kagustuhan niyo!! Sana hindi nalang kayo nag effort! Sana pinagmukha niyo nalang akong walang alam sa ganito! At sana hindi nalang kayo ang pamilya ko!!" Nang sabihin ko ang katagang iyan kusa silang natigilan na para bang may sinabi ako na mag papabago sa isip nila, agad agad kong itinungo ang kwarto ko at doon nag iiyak.

"Pagod nako, pagod na pagod nako. I want to die right now" I whisper, tsaka ko naramdaman ang higpit ng lubid saaking leeg na siyang naging dahilan ng aking pagkawala ng hininga.

But before my breath cut. I heard a knock knock and when she open it I saw my mom with a shock face with her teary eye. At doon nawalan na ako ng buhay.

Mskteen