İLK BESTEM

~Kayıp Mektup 1~

Ben yükledim duygularımı gemilere. Taşıyamadılar, battılar. Ben yükledim duygularımı balonlara. Ağır geldi herhalde, patladılar. Karanlığa gömdüm ben de duygularımı, hislerimi, düşüncelerimi... Ama gömemedim, olmadı sana olan gülüşümü, sana olan bakışımı. Bana her baktığında, güldüğünde hatta ve hatta adımı söylediğinde umutlandım. Ben kararttım kalbimi. Aydınlığa ihtiyaç duysun diye... Ben sana hep ihtiyaç duydum. Olmadı, vazgeçemedim bundan. Oksijen gibi idin sen bana. Bana nefes almayı öğrettin en saf duygularımla. Ama bunun da bir sonu var elbet. Zaten çok alamadığım oksijenimi şimdi kaybediyorum. Beni bıraktığın bataklıkta gün geçtikçe batıyorum. Boğulacağım, boğuluyorum... Seni o kadar çok sevdim ki güzel adam... Yanımda gülümserken gülümsemen hiç bitmesin istedim ~Gülüşüne aşık oldum ben~ yanımda konuşurken seni dinlerdim, konuşmanın uzamasını dilerdim seni daha çok izleyebilmek uğruna ~Bakışına aşık oldum ben~ ve seni sevdim o kalbime tahtını kurduğun günden beri... Yapamadım söyleyemedim sana olan hislerimi. Bu kağıdı da veremeyeceğim. Çünkü ben bir korkağım. Senin beni sevmeyeceğinden korkuyorum en çok da... Seni çok sevdim be güzel adam. Senin beni sevmyeceğini bile bile sevdim. Çok sevdim. Şimdi kalbim kapkara. Aydınlatacak kimse yok senden başka. Ne yapalım böyle yaşayacağız. Seni herkesten kıskandım, kalbimi çaldın sen. Kalbim ellerinde tutsak hâlâ. Ya sen geri vereceksin onu bana ya da bir başkası açacak o kapıyı. Çekeceğim cezamı, tutsak kaldım be sende güzel adam. Seni seviyorum güzel adam. Seni seviyorum. Hep haykırmak istedim bunu sana. Ama sustum. Yazmak istedim ama yırttım. ~Seni Seviyorum Güzel Adam...~