Anubis specials

Wapenstilstand 2014

'11 november de mooiste dag van m'n leven' zo begon Sterre te schrijven in haar dagboek. 'Vandaag is er zo veel gebeurt, vandaag was het een "Sterre-Raphael dag" het begon allemaal vanmorgen:'

'Sterre, wakker worden.' Raphael stond in de meidenkamer geknield naast mijn bed. Ik deed voorzichtig mijn ogen open en keek direct in het gezicht van mijn vriendje. 'goeiemorgen schat.' Zei Raphael en gaf me een kus op mijn mond. 'goeiemorgen' zei ik na de kus. 'weet je welke dag het vandaag is?' vroeg hij toen ik ging rechtzitten in mijn bed. 'Hoezo, is er iets belangrijks vandaag?' vroeg ik. 'twee dingen vandaag; Wapenstilstand,...' Begon hij. 'en wat is het tweede?' vroeg ik. 'ik neem je vandaag mee uit' zei hij. 'naar waar?' vroeg ik nieuwsgierig. 'Dat...' begon hij, 'is geheim!' zei hij en gaf me een kus. 'mag ik wel weten wanneer we vertrekken?' vroeg ik dan. 'om 3 uur moeten we er zijn.' Zei hij en vertrok terug naar beneden. Ik raapte wat kledij bij elkaar en ging naar de badkamer. Nadat ik me gewassen en gekleed heb ging ik naar de keuken waar ik Ana en Marcel tegenkwam. 'wauw, jij ziet er happy uit!' Zei Ana toen ik de keuken binnenkwam. 'Ja, ik heb vanmiddag een date met Raf.' Zei ik blij. 'oh, zo leuk! Veel succes!!' zei Ana en verliet de keuken. Marcel was ondertussen ook al vertrokken. Ik nam ruim de tijd voor mijn ontbijt. Na het ontbijt ging ik naar mijn kamer en las verder in het boek "voor ik doodga" een echte aanrader als je het mij vraagt! Het was al heel snel middag. Vandaag was het aan Marcel om te koken. Eén van zijn specialiteiten was spaghetti bolognaise. Het was echt super lekker. Na het middagmaal vertrokken Raphael en ik met zijn auto. Hij had dit jaar zijn rijbewijs gehaald. Toen we er bijna waren zag ik dat we in Mechelen waren. 'Raf, gaan we naar '14-'18?' vroeg ik met een vermoeden. 'weet ik niet.' Zei Raphael om me te plagen. Toen zag ik het, de reclameborden met Jelle, Jonas en Bert. 'Raf, hoe wist je dat ik die musical wou zien?' vroeg ik verontwaardigd. 'dat zie ik gewoon, ik zag dat je de website van Sherpa naar de prijzen voor de tickets aan het kijken was en ik zag je altijd zo triestig kijken toen de reclame op tv kwam.' Zei hij. 'je bent de beste!' riep ik gelukkig. We waren al aangekomen op de reusachtige parking van de Nekkerhal . 'kom zijn we weg?' vroeg hij en stak zijn arm uit. Ik nam zijn hand en weg waren we. Ik keek m'n ogen uit hoe groot de Nekkerhal was. We gingen het gebouw binnen, er was al redelijk veel volk. 'welke plaatsen hebben we?' vroeg ik. 'uhm,...even kijken. Blok A, rij elf (juist achter de VIP's) stoel 26 en 27' las hij van de tickets af. 'Raf, dat heeft toch heel veel gekost.' Zei ik. 'het is betaald, je hoeft je geen zorgen te maken.' Zei hij geruststellend. 'gaan we naar onze plaatsen? Het is bijna 3 uur.' Zei hij en begeleidde me naar de zaal. Eerst moesten we voorbij de ticketcontrole. Daar voorbij zochten we onze plaatsen en daarna twee uren genieten van de show! Tijden de show moest ik toch even een traantje laten, het was soms echt heel ontroerend. Op een moment tijdens de show nam Raphael m'n hand vast, hoe romantisch!

Na de show hebben we nog iets gedronken en vertrokken we, niet naar het internaat, maar naar Ieper. Raf zei dat we iets zouden zien wat we nog nooit gezien zouden hebben. Iedere avond om exact 20 uur vindt er in Ieper onder de Menepoort de Last Post plaats. Iets wat je gezien moet hebben in je leven. En op Wapenstilstand was dat nog eens specialer. Rond 7 uur kwamen we in Ieper aan. We moesten plaats vinden voor de auto (wat niet gemakkelijk was!), maar uiteindelijk hebben we toch een plaatsje gevonden. We vertrokken naar de Menepoort. Er was al heel veel volk onder de Menepoort . 'zullen we even naar boven gaan?' vroeg Raphael. 'ja, is goed' zei ik. We gingen via de tapjes naar boven op de Menepoort. En wat ik toen zag, was onvoorstelbaar. Het was dan wel bijna donker, het bleef een mooi uitzicht. Het leek op de tuin van de koning. Zo mooi was het! Raphael nam me even goed vast en kuste me teder op mijn mond. We bleven daar even staan tot Raphael op zijn horloge keek. 'bijna 8 uur' 'ok, we gaan' zei ik toen hij een gebaar gaf om naar beneden te gaan. Beneden aangekomen (juist op tijd). Er was al meer volk dan daarstraks, merkte ik op. Enzo, voor de tweede keer hoorden we de Last Post (in '14-'18 hadden we de Last Post ook al gespeeld). Ik kreeg het even moeilijk en greep Raphael vast. De Last Post duurde langer dan normaal. Na de Last Post gingen we rustig naar de auto en vertrokken we terug naar het internaat. Onderweg vroeg Raphael hoe mijn dag was en wat ik onze 'date' vond. 'ik ben officieel het gelukkigste meisje van heel van heel de wereld!

'En nu zit ik hier, gelukkig en moe in mijn bed. Ik ben zo gelukkig met Raphael.' Raphael kwam m'n kamer binnen. 'slaap je nog niet? Het is  al super laat.' Zei hij en hij kwam bij me zitten. 'Hoe vond jij de dag? Vroeg ik. 'eerlijk? Ik vond het de beste dag die er tot nu toe al geweest is!' zei hij heel gelukkig en kuste me. 'Ik ben moe, ik ga slapen en lekker dromen over jou. Slaapwel' zei Raphael en gaf me een nachtzoen. Daarna verliet hij de kamer. 'zo liefste dagboek, ik had de mooiste dag van heel m'n leven! Slaapwel!' zo schreef ze haar laatste woorden op en deed haar dagboek dicht. Stopte  hem weg en ging onder haar lakens liggen. Ze deed het licht uit en ging dromen over haar fantastische dag met Raphael, Wat hield ze toch van die jongen!

Einde