Femme fatale 2:the return

Βελτιωσε το παρελθον !

«Νίκολας ;» Είπε αδύναμα αφότου ένιωθε τα χέρια του γύρω της να την κρατάνε σταθερά .
Ο άντρας άνοιξε τα μάτια του ελάχιστα . Είχε σχεδόν ξεχάσει πως την είχε στην αγκαλιά του , όμως όταν το συνειδητοποίησε την έσφιξε παραπάνω πάνω του . Το άρωμα της εισχώρησε στα ρουθούνια του , ήταν σκέτος παράδεισος .
« ναι μικρή ;»
«Τ...τι δουλειά έχεις δίπλα μου ;»
Το πρόσωπο του συννέφιασε απευθείας .
« κρυώνες...»
δεν του απάντησε με λόγια , απλώς ενευσε καταφατικά καο βολεύτηκε καλύτερα πάνω του , κλείνοντας ξανά τα μάτια της .
« μην φύγεις ... άσε με να νομίζω πως είναι αλήθεια όλο αυτό .»
« είναι αλήθεια Σελινα ....»
είδε τα κόκκινα από τον πυρετό μάτια της να βουρκώνουν και η καρδιά του έσπαγε ξανά και ξανά . Ποσό πόνο είχε προκαλέσει σε αυτό το αγγελικό πλάσμα ; Πως μπόρεσε καν να το σκεφτεί .
«Με λυπάσαι γι αυτό είσαι εδώ ...»
« όχι μικρή ... είμαι εδώ γιατί δεν έχω που άλλου να πάω . Δεν υπάρχει κάτι μακρυά σου .»
«Μην μου λες ψέματα ... όχι πάλι , δεν αντέχω να διαλύεις συνέχεια ...»
« συγνώμη Σελινα ... ξέρω πως μια συγνώμη δεν είναι αρκετή .... απλώς δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να κάνω αυτή την στιγμή . Τα χέρια μου είναι δεμένα .»
« δεν σε καταλαβαίνω ...»
« υπόσχομαι να στα εξηγήσω όλα κάποια στιγμή ... τώρα πρέπει να γίνεις καλά .»
Της είπε τρυφερά καθώς χαδευε την πλάτη της . Λάτρευε να την έχει στην αγκαλιά του , να την προστατεύει . Την θεωρούσε τόσο εύθραυστη ενώ ήξερε πως ήταν δυνατή οπως τπ ατσάλι .
« θέλεις να φας κάτι .»
Η Σελινα έγνεψε αρνητικά καθώς χώθηκε περισσότερο μέσα στην αγκαλιά του , αχόρταγα , λες και δεν θα είχε ξανά την ευκαιρία να το κάνει . Και πράγματι ήξερε πως δνε θα την είχε. Όσο και εάν αγαπούσε τον Νίκολας , δεν θα μπορούσε να μείνει μαζί του ποτέ ξανά ... το παρελθόν και οι αναμνήσεις της δεν την άφηναν να το κάνει όσο και να το ήθελε , όσο και εάν εύχονταν τα πράγματα να γινόταν αλλιώς . Ήθελε να πιστεύει σε ένα θαύμα , όμως είχε παψει να κάνει σκέψεις ανυπόστατες . Δεν έκανε καλό στην ήδη εύθραυστη ψυχολογία της , θα διαλυόταν περισσότερο εάν τον άφηνε να ξαναμπεί στη ζωή της , μόνο και μόνο για να της πάρει ότι της είχε μείνει και να την αφήσει ξανά .
« πρέπει να φας κάτι μικρή ... χρειαζεσαι δυνάμεις .»
« δεν θέλω Νίκολας ...κάθισε εδώ ...»
« δεν ακούω κουβέντα Σελινα ... θα σου ετοιμάσω μια σούπα ... μπορείς να μείνεις ξύπνια ;»
« με τα βίας , νιώθω εξαντλημένη .»
« ο πυρετός σου πρέπει να είναι ακόμη αρκετά υψηλός , εάν θέλεις κοιμήσου λίγο μέχρι να είναι έτοιμη . Ο Τομας θα σε προσέχει .»
« ο..ο Τομας είναι εδώ ;»
« ναι , για την ακρίβεια στο δικό του σπίτι βρισκόμαστε τώρα . Απλώς δνε ήθελε να μας ενοχλήσει . Τώρα όμως χρειαζεσαι κάποιον να σε ελέγχει όσο θα λείπω . Δνε θέλω να σε πιάσει κάποια κρίση .»
Της είπε γλυκά πριν σηκωθεί από δίπλα της . Μια περίεργη μοναξιά την τύλιξε , άρχισε να κρυώνει ξανά . Την σκέπασε προσεκτικά πριν αφήσει διστακτικά  ένα απαλό φιλί στο μέτωπο της . Ένα αχνό χαμόγελο χαράχθηκε στο πρόσωπο του καθώς είδε πως δεν τραβήχθηκε.
« δεν θα αργήσω , εντάξει μικρή ;»
« ναι ...» του είπε σιγανά , ενώ ο ύπνος την τύλιγε ήδη στην αγκαλιά του .