PERESTİŞ

I-"KARAR"

Başladığınız tarihi yazmayı unutmayın,iyi okumalar.

Multimedia:Sezen Aksu-Küçüğüm

*

21 Ağustos 2015

-Bahar Kutlu.

İsmim karşımdaki hemşire tarafından söylenince ayağa kalktım. Yavaş adımlarla doktorun odasına girdim,gözlerim ağlamaktan biçare olmuş,hiç ağrımadıkları kadar ağrıyordu. Gerçi,acıya alışkındım. Doktorun önündeki koltuğa oturdum.

-Bahar Hanım?

Cevap vermedim. Psikiyatri tedavisi görmek istemiyordum. Benim psikolojim bozuk değildi. Ben 20 yaşındaydım. Neyin ne olduğunu gayet iyi biliyordum,ama ailem. Hiçbir zaman en sevdikleri olmadım,hiçbir zaman gözlerinde bana bakarken sevgi veya gurur görmedim. Göremedim. Ben 20 yaşında falan değildim,ben aynaya her baktığında gözlerimde sevgisizlik gören bir kız çocuğuydum. Ben Bahar Kutlu. Kutlu ailesinin ikinci kızı,dedesi ölmeden önce miras bırakılan Bahar Kutlu. Miras yerine sevgi isteyen,ama göremeyen Bahar Kutlu. Sahi,neden yaşıyordum? Neden gelmiştim bu dünyaya? Yaşama nedenim neydi? Hayatımı güzelleştiren bir şey yoktu,peki ben neden vardım? Doktorun sesiyle başımı kaldırıp ona baktım.

-Bahar,benimle konuşmalısın. Bir sorun olduğunu anlıyorum. Sana yardımcı olabilirim. Ama konuşmazsan sana yardımcı olamam,gözlerinden ne olduğunu okuyamayacağım biliyorsun değil mi? Konuş benimle.

Gözlerimi devirip ayağa kalktım.

-Psikiyatrik bir tedaviye ihtiyacım yok,18 yaşımı geçtim. Eğer beni tedavi olmaya zorlarsanız polisi ararım. Kimse kararlarıma karışamaz. İyi günler doktor bey,diyerek odadan çıktım. Yürüdüm,yürüdüm,koridorun sonuna yürüdüm. Hastaneden çıktım ve şoförün arabasına bindim.

-Radyoyu açar mısınız?

-Tabi Bahar Hanım.

Açtı. En sevdiğim şarkı çalıyordu.

Kaan Boşnak.

"Ne söylesem boş beni göremezsin,
İçinde bir ses hani seçemezsin,
Hani özlersin geri dönemezsin oof.."

Gülümsedim,ve camdan dışarı baktım. Aşk neydi? Ben hiç birine aşık olmadım. 20 yıldır kimseye aşık olmadım. Hoşlandım ama aşk daha büyük bir kavramdı. Aşkın ne olduğunu bilmiyordum,öğretecek kimseye hiç rastlamamıştım. İnsanlar sizi üzer,acı verir size,sonra hayatınızdan çıkıp gider,pat diye,bırakır,ne olduğunu anlayamazsınız bile,acı verir ilk zamanlar,sonra alışılır zamanla,alışmak...Ne kadar da ağır bir cümle,eziliyorsun altında,alışmak,alışmak,alışmak...Alışmıştım. Ben acıya alışmıştım.  Ben ağlamaya alışmıştım. Ben kaderime göz yummaya alışmıştım. Ben Bahar Kutlu. Ailesine karşı gelemeyen,güçsüz,aptal,sevilmeyen Bahar Kutlu.

*

14.55

"Günlük,

Bugün seni yazışımın 15.günü,hiçbir zaman sana "Sevgili günlük" diye başlamadım,özür dilerim. Biliyorsun,ben sevgi nedir bilmiyorum,insanlar sevginin ne olduğunu sevilerek anlarmış,ben sevilmedim ve sevginin ne olduğunu bilmiyorum,tek bildiğim şey sevgisizliğim,yanlış anlama bahane uydurmuyorum,özrümü diledim biliyorsun,sırlarımı bir tek tutan sensin,tek dert ortağım,hemnefesim de sensin,satırlarına döktüğümde rahatlatan sensin,bu yüzden hayatımdaki en değerli şeysin sen,günlük ne ya değil,değerlisin işte,normal insanlar "Bugün annemle alışverişe gittik,birlikte kabinde tüm mağazayı deneyip fotoğraf çekildik,ardından dondurma yedik ve annem burnuma dondurmasını sürdü,geçirdiğim en keyifli gündü." yazıyorlar,biliyorum. Eminim ki böyle olaylar seni daha çok eğlendirir. Ama özür dilerim günlük. Ben bugün psikoloğa gittim. Psikiyatri tedavisi olmak istemediğimi söyledim ve eve geldim. Sonra radyoda en sevdiğim müzik çaldı,en sevdiğim müziğin çaldığına sevindim biliyor musun? Bu çok güzel bir hismiş,her neyse. İyi günler."