YANA's POV
Define chaotic?
What about... stress?
Isali na rin ang struggle.
I don't know what to do anymore. I am torn between dealing with my brother and my mother. I can't believe that my mom would do this kind of thing.
"Nakausap mo na ba ang kuya mo? Yana?" Umiling nalang ako sa tanong ni dad. It's been a while since kuya Yuan left, 2 months to be exact and I don't know what to do anymore. Masyado nang gumulo ang lahat dahil sa ginawa ni mommy.
Nagpaalam akong papasok na sa school. Kahit na nagkakagulo na sa bahay dahil sa biglaang paglaho ng kapatid ko ay kailangan kong mag-aral ng mabuti. Everyone's busy. Busy sa studies, sa paghahanap kay kuya, sa iba't ibang bagay. I took out my book and started reading... adavande studying. Wala naman akong ibang magagawa dahil maaga pa. Mara and I haven't been together lately, I understand din naman dahil busy rin siya sa pag-aaral niya.
Nasa gitna ako ng pagbaba sa nang marinig ko ang ilang mga estudyante na nag-uusap tungkol sa lalaking kinahuhumalingan ko. Agad na pumintig ang tenga ko dahil siya na naman ang pinag-uusapan.
"Did you get invited?" tanong ng isang kaklase ko. Anong invitation yan?
"Oo! Surprise party pala iyon for Tim. 20 na siya ngayong taon! I can't wait for tonight's birthday party!" nanlaki anh mga mata ko dahil sa narinig ko. BIRTHDAY NI TIMOTHY?! Oh my gosh! What to do?
"Oo nga! Balita ko ay inimbitahan din nina Warren at Calvin yung nililigawan ni Tim. Yung education student? Maganda ba yun?" I felt a pang in my chest when I heard that. I bet Tim's gonna be so happy to see the woman he love on a special day in his life.
Naiiyak na isinara ko ang libro ko tsaka nagpasyang lumiban nalang sa klase. It's not that I am a bad student or something, I just don't think I am capable of attending my classes when I feel so sad. Wag niyo akong gagayahin.
Napadpad ako sa rooftop. Mabilis kong naramdamam ang malamig na simoy ng hangin sa aking mukha at agad na nagulo ang buhok ko but I just let it be. Hinayaan ko itong tangayin ng hangin habang dinadamdam ko ang malamig na hangin.
I closed my eyes and tried to mak.e my mind blank. I don't wanna think. Gusto kong kalmante lang muna ang isip ko. But I failed. Pumasok sa isip ko ang kuya ko. I totally understand why he left. My brother has always been a free soul. He never let anyone control what he wants to do or what he doesn't want to do. Ang tanging pag-control lang na hinayaan niyang mangyari ay ang pagpapatigil sa kanya ni mommy sa pagsasayaw. He always loved dancing but he stopped and I don't know the reason behind that, he just... stopped.
I heaved a deep sigh before opening my eyes at ganun nalang ang pagka-gulantang ng sistema ko nang makita kong may malapit na malapit na nakatingin sa akin. Ilang beses kong ikinurap ang mga mata ko dahil para ang nalilo dahil sa sobrang lapit ng mukha niya sa mukha ko. Ilang dangkal lang iyon!
"What's wrong with you?!" Inis kong sigaw bago inis na binato ng tingin ang estrangherong lalaki na kanina lang ay nakatitig sa akin. At ganun nalang ang panlalaki ng mga mata ko nang mapagtanto ko kung sino ang lalaking iyon. The world seemed to stop when I saw Timothy Zamora slightly smiling in amusement while looking at me. Timothy!
"I'm sorry if I startled you, Miss Samaniego. Napansin ko kasing kanina ka pa nakatayo diyan." I blinked again. Si Timothy ba talaga ang nasa harapan ko ngayon?! Am I dreaming?!
"Hey? You okay?" Napakurap ako ng napakurap dahil pinitik ni Timothy ang noo ko. Agad akong napahawak doon tsaka napanguso.
"Ayos ka lang? I'm sorry I had to do that. Nakatulala ka kasi eh." bahagya akong tumango tsaka nahihiyang ngumiti kay Timothy. How am I to act now?! This is so not good!
