Bir Aşk Masalı "Azer&Karaca"

-7-

Ve yeni bölümde görmek istediğim hayali sahnem sizlerle..

İyi Okumalar..

Yorumlarınızı bekliyorum.. 

"Başlarım böyle işe ben." Damla kapıdan içeriye girerken kimseyi umursamadan çarptı atölyenin kapısını.

"Damla abla ne oldu? Ne bu sinir?" Karaca hemen yanına gitmiş sakinleştirmek için ne olduğunu anlamayı çabalıyordu ama nafileydi. Damla'nın siniri kaçırılan kadınları kurtarmak için birşey yapmadan geçmeyecekti.

"Çukur'un bizim dışımızda tüm kadınlarını aldılar!" tek nefeste bağırarak söyledi Damla.

"Ne?! Şaka değil mi? Kim yapmış yenge?!"

"Bizi kaçırtan kimse o yapmış." Elindeki çantayı yere fırlatıp kendini koltuklardan birine attı Damla.

Karaca'nın Ağzından

Yapmış olamazdı. Gözümle görmeden inananamazdım buna.

"Neredeler?" Damla yengem bana bilmiyorum darken ben sadece düşünmeye başladım. Akın herkes tarafından ihanet damgası yemişti ve sonuç olarak intikam almak için harekete geçecekti o kesin ama buna gücü yetmezdi. Azer ile bunu planlamış olamazdı. Çünkü beni kaçırtmıştı artık düşmandı ona peki kimdi?

"Amcanlar eğlenmek için gittikleri mekanı alıp çalışan kadınları serbest bırakmışlar sonuç olarak oranın sahibide bizim kadınları aldı." Demişti Damla yengem. Demek ki oradaydılar.

"Yenge. Amcamların yanına gidelim kesin mekandalar." Damla ablam gözlerini devirmişti.

"Cumali amcan beni nasıl bırakıp yolun ortasında mekana gitti biliyormusun sen? Oraya gidersek hemde ısrarla kal demelerine rağmen sonuçları bana koymaz ama sana çok kötü olur yengem."

"Yenge! Ben ciddiydim evden çıkıp giderken ya şimdi ya hiç." Sırt çantamdan silahı alıp belime koyarkan "Benimlemisin?" diyerek kapıya doğru yürüdüm.

"Karaca.." Kapının dışından baktığımda yengem mecburen çıkmıştı peşimden.

Yolda giderken Duygu'yu aramaya başlamıştım. Herkes korksada o benim gibiydi kesinlikle yanında onu kurtarabilecek birşeyler bırakmıştı. "Aç kızım şunu aç!" sinirle taksinin durduğu yere baktım.

"Burası emin misin Karaca? Kimse yok gibi." Damla yengem tedirginlikle bakmıştı.

"Eminim. Haydi!" taksiciye bizi beklemesini söylemiştik bir sorun olursa çocuklardan birine haber etmesi için de tembihlemiştik. Derin bir nefes alıp beklemeden mekandan içeriye hızla girdim.

-

Flashback

"Ve konuğumuz geldi. Hoşgeldin Akın." Azer Akın'ın adını duyunca saldırmaya çalışsada Efsun planları için onu durdurmuştu. "Geçmiş geçmişte kaldı Azer." Efsun'un bu hareketiyle öfkeyle çekti kolunu Azer ve yerine istemeden de olsa oturdu.

"Öncelikle eğer bir daha yara almak istemiyorsak.. yaralamayı öğreneceğiz ki artık canımız yanmasın değil mi?" Azer sinirle gülerken bir yandan da Akın'ın aklından geçenleri tahmin etmeye başlamıştı. Nefretle bakıp ailesini bu denli yoksayan bu çocuğa sadece gülüyordu. Kardeşini bile tuzağa düşmesine engel olamayan bu çocuk nasıl olurda kendini, yaptıklarını ailesinin gerçekleri öğrenmesini engelleyebilecekti ki?

"Onları canevlerinden vuracağız." Efsun sandalyesine oturup planını anlatmaya başladı. "Akın ailenizi korumak için onları bizden saklıyorsunuz değil mi? Özellikle kadınları." Gülerek söylemişti.