Emmyth 2: Nandor

Hoofdstuk 20: Tornado

Oke, eerst wil ik me eens even VERSCHRIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIKELIJK verontschuldigen dat het zoooooooo lang duurde voor een nieuw hoofstuk. Ik had echt even een dipje, weetje wel? Dan heb ik een idee, maar weet ik niet wat ik er mee aan moet. En ik had eigenlijk ook niet zoveel tijd omdat ik mijn cijfers een beetje mooi probeer te houden(wat niet altijd lukt). Nu stop ik wel met onnodig kletsen zodat ik jullie niet langer behoud van het hoofdstuk lezen. Doegg, xx Noa
P.S sorry, alweer, maar dit is ook ff een kort hoofdstukje. En eh, waarschijnlijk de laatste van dit boek!!

HOOFDSTUK 20
POV. Emmyth
Airyn's ouders zitten zenuwachtig op de gang. Als dit plan mislukt gaan zij misschien wel de gevangenis in! Dan krijgen we ze er natuurlijk weer binnen een mum van tijd uit, maar het is toch ook weer zo'n gedoe. Oke, daar gaan we dan... Langzaam probeer ik met de machines te knoeien door middel van moleculaire kinese. Ik laat een paar knopjes ronddraaien en dan ineens begint de machine schel te piepen. Snel, nu nog de anderen. Binnen een mum van tijd rent er een jong uitziende dokter naar binnen. Snel waarschuw ik Fin met mijn gedachten, hij probeert ze te lezen en zo leest hij dat hij in actie moet komen. Ik zie dat de blik ban de dokter veranderd. Hij rent naar me toe en probeert te reanimeren. Hoho! Dat gaat niet gebeuren! Hij breekt mijn borstkas nog! Oh, gelukkig... Fin laat het hem heel zachtjes doen, maar zodat het nog wel geloofwaardig lijkt. Na vijf minuten van zachte stompen in mijn ribben stopt hij eindelijk. De dokter kijkt op de klok en schrijft wat op zijn blocnote, althans, dat denk ik. Ik heb mijn ogen gesloten. Ik lees via Fin's gedachten wat er gebeurd. Hij zet de machines uit en langzaam loopt hij weg. Waarschijnlijk om de mensen van het mortuarium te halen! Oh, fieuw, Fin haalt hem uit zijn trance. Verward schud hij zijn hoofd en dan loopt hij de andere kant op. Wow... Ik kan niet geloven dat het gelukt is! Een blij gevoel verspreidt zich door mijn lichaam. Dan ineens klinkt er een harde donderslag. "Neeeeeeeeeee!!!!!!!!!!!! Wacht.... Jaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!!! Ik moet blij zijn! Ik ben eindelijk van haar af!" Nesryn vliegt door het raam naar binnen en lacht gemeen naar me. Fin, en Airyn rennen de kamer binnen. "Haha! Het is over voor jullie!" Krijst Nesryn uit valsheid en ik open mijn ogen. Gelukkig heeft ze het niet door. Ik zou ze eigenlijk meteen weer moeten sluiten, maar dit tafereel moet ik zien. Golven met grijze wind vormen zich rond Nesryn. Ze grijpt me vast. "Neeee!" Roepen Airyn en Fin. Ze grijpen mij ook vast. De wind rond Nesryn zwaait om ons allemaal heen. Het word bijna een tornado! In één seconde tijd worden we allemaal het raam uitgezwiept. Mijn hoofd raakt de grond weer en ik zie dat hetzelfde gebeurd met de rest. Dan val ik weer neer.