" ပန်းလေးတစ်ပွင့် ဖြစ်ခဲ့သည်" [ Zaw × Uni ]

အပိုင္း ( ၃၉ )

" ေအာ္... ေဒါက္တာဂင္ "

ကုတင္ေပၚမွာ လဲေလ်ာင္းေနတဲ့လူနာမိန္းကေလးက သူ႔ကို ျမင္ျမင္ခ်င္း ၿပဳံး႐ႊင္စြာႏႈတ္ဆက္လာတာမို႔ ေခါင္းေလးတစ္ခ်က္ေစာင္းငဲ့ၿပီး ျပန္အသိမွတ္ျပဳလိုက္တဲ့ ဂ်ဳံေဒးက သူနာျပဳမေလး ကမ္းလာတဲ့လူနာမွတ္တမ္းေလးကို စစ္ေဆးတယ္၊ တည္ၾကည္တဲ့ ႐ုပ္အသြင္ကို ထိန္းထားတဲ့ ေဒါက္တာဂင္က မွတ္တမ္းေလးကို ျပန္ပိတ္ၿပီး လူနာမိန္းကေလးကို စစ္ေဆးစရာရွိတာေတြ အားလုံး ေသခ်ာစစ္ေဆးေပးတယ္၊

"အကုန္ေကာင္းၿပီပဲ၊မနက္ျဖန္ဆို ေဆး႐ုံက ဆင္းလို႔ရၿပီေနာ္ "

" ဟုတ္ကဲ့ရွင့္ "

ေပ်ာ္႐ႊင္သြားတဲ့ လူနာမိန္းကေလးကို ေခါင္းေလးၫႊတ္ၿပီး ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ႏႈတ္ဆက္တဲ့ ေဒါက္တာဂ်ဳံေဒးက အခန္းထဲထြက္ၿပီးတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေကာ္ရစ္တာတစ္ေလွ်ာက္ တြန႔္ဆုတ္တြန႔္ဆုတ္ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္ရင္း က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္ ေတာင္ၾကည့္၊ ေျမာက္ၾကည့္ ျပဳတယ္၊

" မမ၊ စီနီယာဂြၽန္ေျမာင္းက အခု ဘယ္မွာ ရွိေလာက္လဲဟင္ "

" ဘာလဲ၊ ျပႆနာရွာထားျပန္တာလား "

အေၾကာင္းသိတဲ့ သူနာျပဳမ က သူတို႔ရဲ႕ေပါက္စဆရာဝန္ေလးအေၾကာင္းကို ေနာေက်ေနၿပီျဖစ္တာမို႔ တစ္ခြန္းတည္း တန္းေမးလိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာေလးကို ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ မဲ့ျပတဲ့ ဂ်ဳံေဒးက ဆင္ေျခဆင္လက္၊ ဆင္ေျခက်င္းဝတ္ပါ မက်န္ ထုတ္ျပလာေတာ့တာပဲ၊

"ဟုတ္ပါဘူး မမကလည္း၊ ကြၽန္ေတာ္က အားလုံးအဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕သြားေအာင္ ေကာင္းမြန္တဲ့အႀကံတစ္ခုတည္း ေပးလိုက္တာ "

"ေကာင္းမြန္တဲ့အႀကံဆိုရင္ အခုလို ပတ္ေျပးေနစရာေတာင္မလိုဘူး "

ပြစိပြစိ႐ြတ္ရင္း သူမ အဆင္သင့္မွတ္ထားၿပီးသား ေဒါက္တာဂြၽန္ေျမာင္းရဲ႕ round လွည့္ အခ်ိန္ဇယားကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ေပးတယ္၊ ဒီအခ်ိန္ဆို မရွိေလာက္ဘူးလို႔ ေျပာဖို႔ ေခါင္းအေမာ့မွာပဲ သူတို႔ရဲ႕ ဂ်ဳံေဒးဆီကို တက္ႂကြတဲ့ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔ လွမ္းလာတဲ့ မိန္းကေလးကို ေတြ႕လိုက္ရတာမို႔ သူပါ ေခါင္းႀကီးသြားရတယ္၊