Voorbij

Hoofdstuk 1

Ken je dat gevoel dat niemand het goed met je voor heeft? Dat alles en iedereen tegen je is? Nou dat gevoel heb ik nu dus. Hoe kan het dat je in een week tijd je vader, je moeder en je broer verliest. Allemaal bij een ander ongeluk.. Dat is toch ook gewoon niet mogelijk zou je denken. Blijkbaar wel dus, want dit overkwam mij dus vorige maand. Eerst overleed mijn broer door een ongeluk met zijn scooter. Een dag later kregen we bericht dat mijn moeder zwaar gewond was geraakt tijdens een gevecht op haar werk. Onderweg naar het ziekenhuis kregen mijn vader en ik een auto ongeluk, met mij was niets aan de hand maar mijn vader overleefde het niet. Later deze week overleed mijn moeder aan haar verwondingen. Het doet zoveel pijn dat je zoiets vanzelfsprekend maar ook zo belangrijk ineens kan verliezen.

Al de herineringen schieten door mijn hoofd en ik voel dat ik enorm tril. Alles komt terug nu ik hier na een maand weer terug ben in ons huis. Of ja eigenlijk mijn huis want verder is er niemand meer. Ik moet deze week alle spullen in dit huis uitzoeken en daarna wordt het huis verkocht. Maar ik kan het niet, nog niet. Alle spullen van mijn ouders, mijn broer. Ik kan niks weggooien want dan voelt het alsof ik niks meer om ze geef. Maar ik kan natuurlijk ook niet alles houden. Ik weet niet eens waar ik heen moet, mijn opa en oma willen wel voor me zorgen maar ik snap ook best dat ze dat niet aan kunnen. Toch wil ik echt niet naar een internaat, dan moet ik waarschijnlijk ook naar een andere school. Jurre ziet dat ik zit te twijfelen en komt naast me zitten, voorzichtig slaat hij een arm om me heen. Ik vind het zo lief dat hij me komt helpen samen met Anne. 'Gaat het wel?' vraagt hij met zijn bezorgde stem 'We kunnen best zeggen dat je het nog niet aan kan, het huis nog een tijdje leeg laten staan'. 'Nee, dat hoeft niet ik zat alleen te denken, wat moet ik met alle spullen die ik wil houden? Ik weet niet eens waar ik zelf heen moet.' zachtjes begin ik te huilen en leg mijn hoofd op Jurre's schouder. Ik zie aan hem dat hij niet weet wat hij moet zeggen.