Evet ben Katil!
Hiç tanımadınız beni hiçte tanıyamayacaksınız
Kimleri öldürdüm bilemeyeceksiniz
Kimleri gömdüm yüreğimin ıssız çukuruna
Faili meçhul olacak, ve siz de unutacaksınız
Neden?
Bu soruyu sormadım mı sanıyorsunuz kendime
Kaç kere tereddüt ettim kalemi kağıda saplarken
Boş boş bakarak dört duvar arasında pencereye
Beni o boşluktan çıkartacak bir sebep beklerken
Evet ben Katil!
Bir kez daha sapladım kalemi o masum kağıda
Beyazlığını o saflığını kirlettim yazdıklarımla
Hani erkek adam ağlamaz diye bir yalan varya
İspatladım yalanı kalemi her elime aldığımda
Evet ben Katil!
Yüreğim ceset yığını ellerim mürekkep kiri
Gözlerimde süzülen yaş izleriyle ıslak ve nemli
Hiç tanımadınız beni ve tanıyamayacaksınız
Bir gün o çukura gömersem eğer kendimi
Boşuna merak etmeyin unutacaksınız
